28 พฤษภาคม 2550 21:35 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
แทบทุกครั้งยามที่อยากหลับตา
ทุกเวลาบางช่วงคิดถึงใคร
ความรู้สึกอยากอยู่แนบชิดใกล้
คนของใจอยู่แห่งใดโปรดบอกมา
หรือเป็นแค่ความรู้สึกความทรงจำ
จึงลึกล้ำซ่อนอยู่ในใจเหว่ว้า
หรือแค่ฝันยามค่ำคืนนอนนิทรา
จึงห่วงหาโหยไห้ใจอาวรณ์
ทุกค่ำคืนยามที่ฉันอ่อนล้า
มีน้ำตานองหน้าลงเปียกหมอน
อยากหยุกพักแนบตักใครหนุนนอน
อยากออดอ้อนหาใครเช็ดน้ำตา
แต่เริ่มรู้มีอยู่แค่ในฝัน
ใครคนนั้นห่างไกลไม่มาหา
ฉันเดียวดายอยู่กับเงาน้ำตา
ทำแย้มยิ้มเริงร่า....แต่โศกา...สุดจาบัลย์....
25 พฤษภาคม 2550 15:33 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ร้อยวจีเจิดจรัสประภัสสร
ร้อยคำพรเป็นมาลัยให้สุขี
ร้อยคำรักมอบให้ใครคนดี
ที่ให้ยืมร้อยนี้น้องขอบคุณ
เพราะว่าใกล้สิ้นเดือนเงินก็หมด
ไม่อยากอดตาลายเริ่มหัวหมุน
แค่ขอยืมหนึ่งร้อยมาเป็นทุน
จึงขอบคุณร้อยนี้ที่ให้มา
เริ่มจากร้อยแล้วค่อยค่อยขอยืมต่อ
เงินไม่พอขอใหม่ได้ไหมหนา
จากหนึ่งร้อยเป็นหนึ่งพันตามกันมา
เสียเวลาร้อยเป็นพันยืมกันลืม
คิดดอกเบี้ยเท่าไรน้องให้หมด
ขอแค่ลดดอกเบี้ยน้องแสนปลื้ม
เงินที่ให้ถ้าพี่แกล้งทำเป็นลืม
แค่หยิบยืมทำลืมหน่อยอย่าคอยทวง
24 พฤษภาคม 2550 10:48 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
สุดยอดของการแสแสร้งแกล้งแสดง
ตลบตะแลงกะล่อนเป็นที่หนึ่ง
สรรสร้างคำหวานแสนซาบซึ้ง
แถมบอกว่ารักฉันที่หนึ่งตลอดไป
เจ็บแล้วแถมเห็นเต็มสองตา
เที่ยวแจกเบอร์ไม่สนว่าจะหน้าไหน
สวยไม่สวยแค่ผู้หญิงไม่เป็นไร
ชอบยิ้มหวานตาใสให้เอ็นดู
ถนัดนักกับเรื่องการโกหก
ถ้าตกนรกสักวันคงจะรู้
ชั้นเชิงชายลวดลายน่าชมดู
ฉันอดสูหลงรักเธอได้ยังไง
ต่อไปนี้ต้องรักอย่างมีสมอง
ต้องตรึกตรองว่าเธอใช้ไม่ได้
สันดานชายเจ้าชู้และหลายใจ
คงได้พบผู้หญิงใจร้ายกันสักที
22 พฤษภาคม 2550 11:02 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ขอเพียงสักนิดแค่คิดถึง
ได้ซาบซึ้งตรึงใจแค่ในฝัน
ได้บอกรักพรรณนาสารพัน
ขอแค่ฝันได้พบประสบคุณ
เพียงอิงแอบแนบทรวงที่ห่วงหา
เอ่ยวาจาอ้อนวอนนอนตักหนุน
ส่งรอยยิ้มพริ้มหวานซ่านละมุน
อิงอกอุ่นแนบชิดยามนิทรา
ขอเพียงคุณมีฉันยามหลับตื่น
ทุกคำคื่นอาลัยใจห่วงหา
ทุกความคิดมีฉันในใจเรื่อยมา
ทุกเวลามีฉันเท่านั้นพอ
ขอลมหายใจคุณนี้มีเพียงฉัน
อย่าลืมกันทุกวันได้ไหมหนอ
แม้ในฝันมีฉันเท่านั้นพอ
เพียงร้องขอแค่นี้....อย่ามีใคร...
16 พฤษภาคม 2550 21:07 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
โอ้ผีเสื้อสีฟ้านัยน์ตาเศร้า
ปีกของเจ้าขาดวิ่นจนสิ้นสวย
อดีตเป็นผู้นำโชคอำนวย
วันนี้ป่วยอ้างว้างอย่างเดียวดาย
หมดสภาพความโก้โถชีวิต
ฟ้าลิขิตสิ้นสุดไร้จุดหมาย
เหลือแต่ความจนแค้นแสนน่าอาย
ความสบายจากไปไม่กลับมา
ย้อนไปถึงวันก่อนตอนเจ้าสุข
เคยสนุกล้นเหลือผีเสื้อจ๋า
หยิ่งยโสโอหังดังราชา
ฟ้าทั้งฟ้ารายรอบเจ้าครอบครอง
สัจธรรมเที่ยงแท้เพียงแค่นี้
อย่าหลงศักดิ์และศรีให้มัวหมอง
ฉันยังเป็นผู้น้อยคอยเฝ้ามอง
ช่วยประคองผีเสื้อเมื่อสิ้นทาง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1357
