29 มีนาคม 2550 16:42 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
แอบบอกตัวเองอยู่บ่อยครั้ง
ว่าจะไม่คิดหวังไม่หวั่นไหว
ว่าจะไม่พบหน้าไม่โทรไป
ว่าจะไม่ใส่ใจไม่รักเธอ
ว่าจะไม่ถามหาไม่รู้สึก
ว่าจะไม่นึกหวงห่วงเสมอ
แต่ทุกครั้งทำไม่ได้อยากใกล้เธอ
ว่าจะไม่แต่กลับเผลอหลงลืมไป
ว่าจะไม่ว่าจะไม่อยู่อย่างนั้น
แต่ยิ่งห้ามยิ่งใจสั่นยิ่งหวั่นไหว
ว่าจะไม่แต่กลับทำทุกครั้งไป
ไม่เข้าใจหัวใจเริ่มอ่อนแอ
หรือหัวใจเขาขลาดแอบวาดหวัง
ร่ำร้องดังหวังใครมาแยแส
หรือหัวใจอยากหาคนดูแล
พบรักแท้แน่นักหรือรักเธอ
29 มีนาคม 2550 13:43 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
พ่อให้ทำดีชั่วชัวิต
แม่ให้คิดดียามทุกยามสอน
ตายายคอยเตือนเป็นเพื่อนนอน
ปู่ย่ายกคำกลอนมาสอนใจ
ให้รู้ถูกรู้ผิดคิดถูกต้อง
รักษาศีลอย่าให้พร่องจิตผ่องใส
ให้ความดีและคุณธรรมน้อมนำไป
อกุศลน้อยใหญ่อย่าได้ทำ
แต่งกายให้บริสุทธิ์แสนผุดผ่อง
เป็นคนดีตามครรลองไม่ถลำ
เป็นแบบอย่างคนดีมีคุณธรรม
มีคำชมคอยย้ำให้ทำดี
จึงสืบทอดคำขานอันหวานล้ำ
ให้ลูกหลานจดจำอย่าถ้วนถี่
ล้านคำสอนวอนว่าด้วยปรานี
ค่อยแผ่วเบาลงทุกทีฤดีลาญ
คุณธรรมความดีที่สอนสั่ง
ลูกหลานฟังหัวร่อและต่อต้าน
เหมือนฟังเรื่องตลกอดีตกาล
คุณธรรมแค่เศษทานของเงินตรา
ทำความดีไม่รวยช่วยไม่ได้
ความชั่วให้อิ่มอุ่นล้นคุณค่า
เป็นคนดีมีใครเขาศรัทธา
คนร่ำรวยมีหน้าตาของสังคม
เพราะแกะดำและแกะขาวในคราวก่อน
แกะดำต้องเดือดร้อนถูกต้อนข่ม
เพราะแกะดำใครใครไม่นิยม
เป็นแกะดำถูกทับถมแทบล้มตาย
แต่คราวนี้เหตุการณ์พานแปรเปลี่ยน
แกะขาวเวียนในแกะดำจำไม่หาย
แกะขาวจึงถูกต้อนร้อนใจกาย
พลิกความหมายถูกผิดวิปริตจัง
ค่าต้นแบบความดีนี้เหนื่อยนัก
ทำความดีด้วยไร้หลักด้วยรักหวัง
เอาความดีไปบอกใครไร้คนฟัง
กลับมาถูกชิงชังจากผู้คน
โอ้สินค้าความดีไม่มีในตลาด
คงถึงคราวพินาศไม่เห็นหน
คิดถึงคำพร่ำสอนของบรรพชน
ให้ลูกหลานทุกคนทำความดี
21 มีนาคม 2550 23:49 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เมื่อลมพัดรู้ว่าเย็นเป็นเบื้องต้น
ต้องหยาดฝนยิ่งจะเน้นความเย็นฉ่ำ
กลางแสงแดดแผดแสงร้อนแรงล้ำ
แดดสื่อนำว่าร้อนนั้นเป็นฉันใด
เช่นเดียวกับคนที่มีความรัก
เมื่อประจักษ์รักแจ้งแห่งการให้
ให้รู้ถึงคุณธรรมเจือน้ำใจ
รู้อภัยเสียสละหลายประการ
เมื่อไร้รักไร้รู้สึกสำนึกมนุษย์
เปรียบประดุจคนดีที่ตายด้าน
ต่อบอดใบ้หากรักรินหลอมวิญญาณ
รักจะหว่านแวดโลกสิ้นโศกตรม
โลกเรากว้างยิ่งนักรักยิ่งกว้าง
เปรอปรุงทางสร้างสรรค์รักบรรสม
คนทุกคนคือความหลังของสังคม
คือชมรมรักซึ่งซาบซึ้งนัก
พิการใจยังจุพลังงาน
รู้ประสานสายใจไว้แน่นหนัก
รักมีภาพ เสียงสัมผัส รัดใจภักดิ์
คนไร้รักคือคน ใจพิการ
21 มีนาคม 2550 23:24 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
แสงตะวันสาดส่องทั่วท้องฟ้า
ยามยืนหลับคาตาฉันมองเห็น
โอ้หลับได้ทุกค่ำคืนเช้าถึงเย็น
ใจเริ่มเต้นของจะหายอีกไหมเรา
ขโมยจ๋าโปรดอย่ามาหาฉันบ่อย
ขอจงปล่อยผ่านเลยไปฉันไม่เหงา
ยามมืดมิดอย่าตามติดชิดเหมือนเงา
ไม่อยากเศร้าเพราะของหายไกลลับตา
ทุกวันนี้เหลือแต่ตัวกลัวเหลือรับ
กลัวขโมยไปแล้วกลับย้อนมาหา
จงไปดีฉันนี้ขออนุมโนทนา
จะกรวดน้ำสามเวลาอย่าพบกัน
ฝากข้อความถึงขโมยทุกท่านในวันนี้
จากด้วยดีอย่าหลอนหลอกแม้ในฝัน
แม้คิดถึงเปลี่ยนบ้านใหม่ที่คล้ายกัน
ให้สุขสันต์เจอตำรวจตรวจพอดี
20 มีนาคม 2550 16:46 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
แสงแดดอ่อนยามเย็นสีจางจาง
กับก้อนเมฆเบาบางและอ่อนไหว
สายลมเย็นพัดรื้นชื่นหัวใจ
แอบหวังให้บางใครได้กลับมา
มองเมฆขาวพริ้มพราววาวระยับ
พระลบลับล่วงหายจากปลายฟ้า
พระจันทร์เคลื่อนสีนวลเย้ายวนตา
น้ำค้างโปรยโรยมาน้ำตาปน
เพราะรักร้างห่างหายดั่งสายหมอก
ต้องช้ำชอกทุกข์ทนจนหมองหม่น
ปวดเจ็บพร่ารอคอยใครบางคน
น้ำเอ่อนล้นจากใจไหลออกตา
อีกกี่วันจะกลับมารับขวัญ
หรือลืมกันจึงไม่หวนครวญร่ำหา
อยู่หนใดแม้ไกลสุดสายตา
ณ.ปลายฟ้าโปรดรู้ไว้....ใครยังคอย...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1223
