1 กันยายน 2549 21:40 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปล่อยใจลอยพัดพลิ้วปลิวพลั้งเผลอ
เหมือนได้เจอสายลมรักทักทายผ่าน
ติดในบ่วงห้วงกระแสของสายธาร
กับเรื่องเศร้าความหลังผ่านเนิ่นนานวัน
อยากปลดปล่อยเป็นหน้าที่แห่งชีวิต
พรหมลิขิตช่วยขีดเส้นเหมือนเช่นฝัน
ช่วยประสานแผลรักรอยฉกรรจ์
ปกปิดกั้นรอยแตกของหัวใจ
หวังปลดปล่อยใจเจ็บที่เหน็บหนาว
บางครั้งคราวเพราะเจ็บจนเกินทนไหว
เหมือนบาดแผลที่ใกล้ตัวพิษทั่วกาย
เรื่องเลวร้ายหวังใครช่วยคอยเยียวยา
ยังเหลือไหมคนของใจในความฝัน
อ้อมแขนนั้นอุ่นละมุนยามเหว่หว้า
แม้มีน้ำไหลเปื้อนเกลื่อนทั่วตา
เอื้อมมือมาคอยเช็ดให้หายทุกข์ตรม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1569
