19 กรกฎาคม 2549 23:11 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากชอบเธอเหมือนปลาที่ชอบน้ำ
แอบมองซ้ำจ้องบ่อยคอยมองหา
แอบเกลือกกลับกลอกลูกนัยน์ตา
อยากบอกว่าเธอหล่อโคตรฉันจดจำ
อยากใกล้เหมือนห่อหมกคู่ใบยอ
เห็นเธอแล้วน้ำลายสอชั้นขอย้ำ
แต่ร้อยฝันแย่งไปใจระกำ
สุดเจ็บช้ำชวดหมด... อดเลยตู....
ก็หนุ่มที่อยู่ในความใฝ่ฝัน
ปีกฟ้านั่นคงแห้วแล้วหล่ะหนู
เหลือเรไรรูปหล่อยังพอดู
แต่โฉมตรูยังยื้อแย่งไม่แบ่งเรา
อยากจะฝันเพ้อรำพึงถึงครูใหญ่
เพื่อนทำได้แอบซ่อนมาอ้อนเขา
ครั้นมองมาอีกทีเห็นพี่ยังเมา
น้องนงเยาว์มองมาไม่กล้าทำ
แอบมองเห็นปักษาพาใจนึก
อยากจะอ้อนแบบล้ำลึกแต่นึกขำ
ก็น้องชายเหมือนลังเลเจ้ทุกคำ
แสนชีช้ำอ้อนใหม่หาใครดี
แล้วมองเห็นเช่นกันฉันทะโส
ดูแสนโก้คมขำล่ำจังพี่
ครั้นจะอ้อนอีกหนมนต์กวี
คุณแทนไทอ้อนใครนี่ดีกว่ากัน
แล้วแอบคิดอีกครามองหาใหม่
หนุ่มหน้าใสพี่กฤษ์คิดแล้วนั่น
มามองเห็นมาดเข้มดีดาวอังคาร
เรียบร้อยหวานใช่แม่จิตรที่ติดตา
นั่นแลแห็นแล้ว...แก้วประเสริฐ
ช่างหล่อเลิศสาวใหญ่ชายตาหา
มองไปเห็นแสนอบอุ่นท่องเมฆา
ตะวันขึ้นขอบฟ้า...สะดุ้งตื่น...ขึ้นทันใด...
ก็แค่อยากจะเขียนแกล้งแข่งกับเพื่อน
ร้อยฝันมาย้ำเตือนให้ฝันใฝ่
ในความจริงทุกเรื่องราวกล่าวถึงใคร
ขออภัย....ไว้สักนิด....อย่าคิดเคือง....
17 กรกฎาคม 2549 23:44 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฉันเหมือนสายลมพร่างที่กลางฟ้า
บางเวลาเย็นสบายช่วยคลายเหงา
ในบางครั้งเยือกเย็นดั่งเช่นเงา
บ้างรุมเร้าร้อนจัดเมื่อพัดไป
ดั่งสายลมโบยพัดสะบัดผ่าน
ความร้าวรานร้อนรนทนมิไหว
ปลอบประโลมปัดเป่าความเศร้าใจ
จนมีความสุขใจหาใดเกิน
ในบางคราวเหมือนพายุปะทุกล้า
คอยฟันฝ่าอุปสรรคไม่ขัดเขิน
ถึงอ่อนล้าก็ยิ้มรับอย่างเพลิดเพลิน
ใครหมางเมินไม่ทุกข์ท้อต่อชะตา
เหมือนสายลมอ้างว้างบนทางเศร้า
พัดบางเบาดั่งเมฆขาวที่ราวฟ้า
เหมือนลมหนาวร้าวรอนซ่อนน้ำตา
ลมช่วยพาพัดหายกับสายลม
16 กรกฎาคม 2549 15:26 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เสียงนก เสียงน้ำ เสียงลม
ผสม ผสาน ธารไหล
ระงม กล่อมเห่ หริ่งเรไร
สดใส ร้องเสียง เคียงขับ
กระท่อมน้อย อยู่คอย สอยดาว
คืนหนาว อุรา อาภัพ
กลื่นกรุ่น เยื่อใย หายลับ
กลายกลับ ร้างลา ดั่งดาวัน
ราตรี มีจันทร์ แจ่มแสง
กวีแต่ง ต่อคำ นำฝัน
อุ่นไอ อาบเมฆ อเนกอนันต์
ว่าสวรรค์ โลกนี้ มีจริง
บางครั้ง ขลุ่ยผิว ซอสี
ดนตรี ร่ำร้อง น้องหญิง
สำเนียง เศร้าสร้อย อ้อยอิ่ง
ใครทิ้ง น้องปล่าวเปลี่ยว เดียวดาย
14 กรกฎาคม 2549 00:14 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ถ้าเพียงคุณรู้คุณค่าคำว่ารัก
คงประจักษ์ดวงใจใช่ใครสอน
มิได้หลงเพ้อพร่ำคำเว้าวอน
เที่ยวออดอ้อนรำพันฉันมีเธอ
:
อย่าได้นึกว่าใครไร้ความคิด
ทำมาชี้ถูกผิดคิดเสนอ
มาเที่ยวบอกเอารักล้นคอยปรนเปรอ
นึกว่าเพ้อตามไปหรือไงกัน
ไม่สูงค่าแต่ใช่ไร้ศักดิ์ศรี
ยังคงมีมากมายชายใฝ่ฝัน
คนไปมาหาสู่อยู่ทุกวัน
ทำไมฉันต้องไปแย่งแข่งกับใคร
ฟังคำคุณออดอ้อนดูอ่อนเชิง
หลงระเริงพร่ำเพ้อจนเผลอไผล
นึกว่าเก่งเรื่องรักนักหรือไง
แค่ลูกไก่อยากขันอวดชั้นเชิง
12 กรกฎาคม 2549 03:06 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฉันปลูกรักหมายรักจักสร้างโลก
หวังเลือนลบบทโศรกที่ขับขาน
พร่ำอ้อนวอนขอพรผ่านรัตติกาล
โลกขับขานร้องคลอก็พอใจ
อยากให้โลกโอบกอดฉันไว้บ้าง
เพราะหม่นหมางเจ็บจนเกินทนไหว
คืนเหน็บหนาวมองดาวแทนแสงไฟ
หยดน้ำใสหยาดร่วงจากดวงตา
เพียงโลกยิ้มรับฉันในวันเศร้า
ยังมีเงาใครคนนั้นที่ฝันหา
มาช่วยเช็ดน้ำเปื้อนที่เกลื่อนตา
ยามอ่อนล้ามีบางใครเข้าใจเรา
หวังว่ามีใครสักคนบนทางฝัน
ช่วยแบ่งปันทุกข์ทนบนความเหงา
ส่งหัวใจโอบกอดเพียงบางเบา
ทุกข์โศรกเศร้ามีใครห่วงใยมา
อยากเว้าวอนอ้อนไปในฟ้ากว้าง
เพราะหม่นคว้างเหลือใจโหยให้หา
คนของความฝันอยู่ไหนไกลลับตา
บอกผ่านฟ้ายังมีไหมใครสักคน
หน้าส่วนตัว
1749
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
