5 กรกฎาคม 2549 20:05 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฟังบทเพลงขับขานประสานเสียง
รับรู้เพียงราตรีนี้แสนหวาน
เพิ่งเริ่มต้นมืดมิดรัตติกาล
ยังอีกนานผ่านพ้นจนรุ่งเช้า
มองเมฆฝนโปรยปรายสยายม่าน
กับเสียงเพลงร้าวรานว่าฉันเหงา
เพราะฟากฟ้าค่ำนี้เป็นสีเทา
เพลงจึงเศร้าร้าวรานสะท้านใจ
เสียงกระซิบฝากฟ้ามากับฝน
บอกว่าคนอีกฝั่งยังหวั่นไหว
ฝากเรื่องราวเล่านิยามบอกความใน
ว่ามีใครห่วงหาแสนอาทร
อยากให้เจ้าหลับตามาซบไหล่
เพียงมาใช้ท่อนแขนหนุนแทนหมอน
จะร้องเพลงของเรากล่อมเจ้านอน
เพื่อหัวใจรุ่มร้อนได้ผ่อนคลาย
จนตะวันเบิกฟ้าอุษาสาง
ได้เคียงข้างเกินฝันเคยมั่นหมาย
อ้อมกอดคงไม่เหงาหรือเปล่าดาย
จนแดดสายกอดเกยเย้ยตาวัน
2 กรกฎาคม 2549 18:27 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฟังบทเพลงก้องกังวานผ่านสายฝน
เหมือนมีมนต์ดลใจให้ใฝ่ฝัน
ยามหลับใหลทุกราตรีว่ามีกัน
บทเพลงนั้นยินเสียงแค่เพียงเรา
สู่อ้อมอกอ้อมใจในอ้อมกอด
อยากพร่ำพรอดเอ่ยสำเนียงมีเพียงเขา
ไม่อยากหลงเพ้อรูปเผลอจูบเงา
โปรดบรรเทาเหน็บหนาวร้าวฤดี
ยามค่ำคืนหากเก้อคงเพ้อพร่ำ
นึกถึงคำว่ารักเป็นสักขี
เหมือนสัญญาที่เคยเผยวจี
จุมพิตนี้ปิดเปลือกตาคราคุณนอน
จนตะวันเบิกฟ้าอุษาสาง
เราเคียงข้างให้แขนหนุนแทนหมอน
ทุกเวลามีเราเฝ้าเว้าวอน
อยากออดอ้อนกอดเกยเย้ยตะวัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1411
