24 สิงหาคม 2553 11:05 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ใครสักคนคือทุกอย่างความรู้สึก
ใครสักคนในส่วนลึกยังห่วงหา
ใครสักคนคือความฝันวันเวลา
ใครสักคนรู้คุณค่าที่รักเป็น
ใครสักคนเหมือนแสงทองส่องขอบฟ้า
ใครสักคนที่สายตามองมาเห็น
ใครสักคนเหมือนสายน้ำไหลฉ่ำเย็น
ใครสักคนอาจเป็นเปลวไฟที่ร้อนแรง
แค่มองหาใครสักคนบนห้วงฟ้า
แอบวอนดวงดาราที่วับวาวสกาวแสง
มอบใครสักคนให้ฉันยามอ่อนแรง
ให้เข็มแข็งดุจดั่งดวงตะวัน
ใครสักคนอยู่ไหนในโลกหล้า
หรือเพียงว่ามีแต่ในความฝัน
ใครคนนั้นอยู่ไหนไม่สำคัญ
ขอเพียงมีแต่ฉันเท่านั้นพอ
17 สิงหาคม 2553 22:42 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในมิติแห่งฝันของวันนี้
คงเป็นที่ชีวิตความหมาย
จึงวาดภาพผ่านฟ้าพรรณราย
เติมสีสันหลายหลายในวันรุ่ง...ของพรุ่งนี้....
เช้าวันนี้ในม่านฝนที่หล่นพร่ำ
ดอกดวงไม้เริงระบำหลากหลายสี
หอมรัญจวนอวลอบดอกจำปี
มวลผีเสื้อมากมียิ้มทักทาย
นั่งจิบดื่มกาแฟกลิ่นหอมกรุ่น
เห็นเบอร์คุ้นคนรอจากปลายสาย
พอกดรับเสียงสุภาพแว่วทักทาย
เช้านี้มีความหมายอารมณ์ดี
แค่มอบสิ่งที่ดีให้กันวันละครั้ง
เหมือนเติมต่อสร้างพลังได้ทุกที
มอบความรักเป็นพลังความหวังดี
ความสุขหาง่ายได้เท่านี้....ถ้าพอใจ....
ในมิติแห่งฝันที่สรรสร้าง
บนเส้นทางควรรู้ว่าอยู่ไหน
มองชีวิตให้รู้เห็น-เช่นและเป็นไป
เพราะทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนไปอนัตตา
16 สิงหาคม 2553 16:52 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในวันที่รักเลือนลางช่างหมางหม่น
บนเส้นทางบางคนสับสนห่วง
ในน้ำคำแฝงความหมายคล้ายคำลวง
นำตาร่วงกับคำใครในสัญญา
มือของใครเคยเกี่ยวก้อยร้อยความรัก
ว่าแน่นนักรักมั่นคงเช่นหินผา
แม้อุปสรรคมากมายร่วมฟันฝ่า
ยามหลับตารักมั่นคงที่ตรงนี้
จากทะเลสู่ภูผาฟ้าจรดทราย
ถึงเปลี่ยวดายอยู่ในใจไปทุกที่
ในอ้อมกอดทะเลหมอกความฝันอันเสรี
ไม่หยุดลงตรงกับที่...พี่รักเธอ....
แล้วความรักความฝันก็พังลง
น้ำตาคงเป็นเพื่อนเยือนเสมอ
ภาพหลอกหลอนตะกอนใจจนพร่าเบลอ
บนเส้นทางรอเธอทุกเวลา
กลางทะเลหมอกบอกอ้างว้าง
จึงเคว้งคว้างบนรอยทางปรารถนา
อยากให้ใจไหวกระด้างจนชินชา
อยากหลุดพ้นคำสัญญาการรอคอยใครบางคน
ใต้ท้องฟ้าในม่านฝนคนบรรยาย
อยากเผชิญหน้าท้าทายหายสับสน
กับคำลวงบ่วงความรักที่ทุกข์ทน
กลับไม่พ้นจึงรวดร้าวเศร้าวิญญา
ทุกวันนี้รู้ไหมปลายดอยใครคอยอยู่
หรือไม่รู้มีใครเฝ้าคอยหา
กี่น้ำตาการรอคอยวันเวลา
ในความเหงาอ้อมกอดฟ้าหลับตาลง
4 สิงหาคม 2553 17:25 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากให้เธอหวนกลับคืนมาหา
ยื่นมือมาเกาะกุมในมือฉัน
ส่งสายตาอบอุ่นคิดถึงกัน
สานสัมพันธ์ยาวนานถึงวันไกล
แต่เธออยู่อีกฝากของฝั่งฟ้า
ทุกเวลามีเธออยู่รู้ใช่ไหม
ความห่วงหารอยน้ำตาในหัวใจ
หรือความรักเปลี่ยนไปเมื่อไกลตา
ความอาวรณ์ยังย้อนนอนรู้สึก
แผลยาวลึกปวดตรมจนขมปร่า
มองเมฆขาวสะอื้นผ่าวร้าวน้ำตา
ความรักลาหรือเธอลืมขมขื่นใจ
ยังคงรออยู่ตรงนี้ณ.ที่เก่า
ที่สองเราพบกันวันฟ้าใส
แต่เธอจากลับลากับฟ้าไกล
ลืมสัญญาเคยให้..ว่ามั่นคง....
หัวใจฉันตอนนี้แค่กระดาษ
หยาดน้ำตาเซาะซาดเป็นผุยผง
โอ้ความรักอยากจะลืมกลับไม่ลง
ถึงย่อยยับเป็นผุยผง..คงไม่รู้...
1 สิงหาคม 2553 23:18 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ได้แต่เผลอแอบมองอย่างหมองหม่น
อยากเริ่มต้นทักทายใจไม่กล้า
กลัวเผลอทักแล้วเธอเงียบไม่ตอบมา
กลัวเสียหน้าจึงเพ้อพร่ำคิดรำพัน
มีบางคำติดบ่วงห้วงความคิด
ได้แต่คิดพร่ำเพ้อละเมอฝัน
ได้แต่มองแอบคิดถึงอยู่ทุกวัน
ยามเห็นเธอหัวใจสั่นและหวั่นอาย
เดาหัวใจอย่างไรจึงได้รู้
ว่าฉันอยู่ตรงนี้มีความหมาย
เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ขี้อาย
อยากทักทายแต่หัวใจไม่กล้าพอ
ผู้หญิงคนนี้พูดถ้อยไม่ค่อยเก่ง
จึงบรรเลงคำกลอนมาอ้อนขอ
กลัวเธอรังเกียจจึงรั้งรอ
ได้แต่ขอรอเธอมาทักทาย
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
1197
