30 พฤศจิกายน 2550 21:25 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
สายลมความเหน็บหนาวภวังค์พัด
ทักปลิวปลัดกระทบกายคล้ายลมหวล
อะอองไอโปรยปรายมาขาวนวล
หมอกหนาวเคล้าอบอวลแสงตะวัน
หากผู้ใดไร้ใครกอดคลายความหนาว
จะขอเป็นเช่นเมฆขาวแทนตัวฉัน
เป็นผ้าห่มผืนขาวเนิ่นนานวัน
ให้ทุกคนหลับฝันพบสิ่งดี
หรือจะเป็นเช่นนภามาล้อมจิต
เพลินเพลงพิศเพลงใบไม้สดใสสี
สกุณาร้องรับเพียงเคียงดนตรี
เป็นสายลมที่หวังดีอิ่มเอมใจ
ทุกสิ่งสรรพ์งามรังสรรค์ปั้นเติมแต่ง
ทุกหนแห่งทั่วถิ่นที่ ณ.หนไหน
อาณาเขตหรือข้ามแดนประเทศใด
ความหวังดีมอบไว้ให้ทุกคน
27 พฤศจิกายน 2550 21:02 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
คิดถึงคู่ อยู่ไกล ใจอ้างว้าง
เมื่อต้องห่าง กลัวเธอนั้น จะหวั่นไหว
อยากจะรัก เธอสักคน กลัวหม่นใจ
หักอาลัย รักจากลา น้ำตานอง
มีเพียงภาพ เธอทิ้งไว้ ในอดีต
เป็นแผลกรีด ช้ำใน ใจกลัดหนอง
เพียงเพ้อหา ให้กลับ มาเคียงครอง
ต้องเศร้าหมอง มองมิเห็น เช่นผ่านมา
มองภาพเธอ ทิ้งไว้ ให้สับสน
ชักพิกล สุดทนไหว ไรกันหว่า
ภาพเด็ดดวง เธอทิ้งไว้ ให้ค้นคว้า
เริ่มค้นหา สั่นระริก พลิกอีกที
เริ่มมองภาพ ทีละนิด คิดช้าช้า
มองหน้าตา หาอย่างไร ตรงไหนนี่
เธอมอบภาพ ที่เด็ดดวง ลวงอีกที
โอ้...ภาพนี้...มันโคตรเด็ด เข็ดจนตาย
5 พฤศจิกายน 2550 22:03 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เมื่อวันก่อนไปถวายสังฆทาน
ตักบาตรข้าวสารเสียยกใหญ่
กฐิน ผ้าป่า มีมาใส่ซองไป
และตบท้ายสบายใจด้วยทำทาน
คงเหลืออีกอย่างไม่ได้ทำ
ปล่อยสัตว์น้ำให้เคราะห์กรรมพ้นผ่าน
ปล่อยสัตว์สองขาหน้าตาคล้ายมาร
ปล่อยเธอแล้วความทุกข์อวสานอย่างถาวร
ต่อไปนี้จึงไม่เหลือเยื่อใย
เพราะเจ็บใจจึงไม่หวนกลับคืนย้อน
ต่อให้เธอมาคุกเข่าอ้อนวอน
อย่าได้หวังว่าใจอ่อนอย่างง่ายดาย
เพราะเจ็บแล้วจำคือคน
เจ็บจนเกินทนมีความหมาย
คิดว่ามีสองเขาคืออะไร
ฉันมีจมูกไว้หายใจไม่ใช่จูง
3 พฤศจิกายน 2550 21:25 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ขอเวลาสักสักนิดช่วยคิดถึง
ขอแค่หนึ่งคนึงหวลคร่ำครวญหา
ขออยู่แค่ในใจบ้างบางเวลา
ขอแค่แววสายตายังอาทร
ขอแค่เป็นละอองไอความคิดถึง
เป็นส่วนหนึ่งณ.ห้วงใจยากไถ่ถอน
ขอสักนิดอยู่ติดบ่วงห้วงอาวรณ์
เอ่ยคำอ้อนฝากฟากฟ้านำพาไป
ทุกค่ำคืนถ้ามองฟ้าอย่าอ้างว้าง
ท้องฟ้ากว้างแสนไกลถึงที่ไหน
ยังตามติดแนบเชยชิดดวงฤทัย
เหมือนแสงจันทร์คู่กระต่ายใต้จันทรา
ขอแค่นี้คงจะให้ได้ใช่ไหม
แม้อยู่ไกลอย่าลืมฉันวันข้างหน้า
ข้ามเขตแดนต่างห้วงกาลเวลา
มิพบพาอ้อนวาจามาเว้าวอน
31 ตุลาคม 2550 20:28 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
มีเรื่องราวหลากหลายมากมายนับ
ต้องยอมรับรอยร้างร้าวและเหงาเหลือ
อยากจะได้อ้อมไออุ่นมาจุนเจือ
มาเอื้อเฟื้อคราหมองเศร้าและเหงาใจ
ยิ่งยามดึกแสนอ้างว้างน้ำค้างโซม
กระพือโหมลมพาน้ำตาไหล
ได้แต่นั่งเหลียวมองหาบนฟ้าไกล
แอบหวังไว้คงมีใครเช็ดน้ำตา
เพราะตอนนี้ใจอ่อนล้าแทบเลือนลับ
ดวงเดือนดับเหมือนหัวใจสิ้นไร้ค่า
กลั้นสะอื้นหยดน้ำใสไหลออกตา
ความเจ็บปร่ากลับย้ำเยือนเตือนทุกวัน
อยากจะลบเลือนแผลร้ายในอดีต
อยากจะเริ่มชีวิตที่คิดฝัน
เพียงหวังไว้รักษาหายได้สักวัน
ใครคนนั้นเหลือบ้างไหมใจยังคอย
หน้าส่วนตัว
1762
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
