31 ตุลาคม 2551 11:14 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในค่ำคืนที่เยียบเย็นทั่วผืนฟ้า
ดวงดาราทอแสงแต้มเพ็ญสรวง
เมฆบางเบาเคล้าคลอรอดาวดวง
น้ำค้างร่วงหล่นคว้างหว่างศิลา
เอื้อมมือหมายคว้าดาวมาสาวเก็บ
พอรู้ตัวแสนเจ็บใจเหน็บหนา
ห้วงภวังค์ยังล้ำเหลื่อมเอือมระอา
ต้องก้มหน้ามองดินแทบสิ้นใจ
ยิ่งดึกดึกอ้างว้างน้ำค้างโซม
กระพือโหมลมพาน้ำตาไหล
ดูหิ่งห้อยแสงเรื่อเจือแสงไฟ
หนาวหัวใจไร้จุดหมายในปลายทาง
ขออ้อมกอดแห่งน้ำค้างอหังการ์
มาล้างตาลืมความเศร้าก่อนรุ่งสาง
ความเหงาเศร้าสิ้นซานภาพางค์
ขอหนึ่งหยดน้ำค้างมาล้างใจ
12 ตุลาคม 2551 15:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ด้วยกำลังมุ่งมั่นร่วมฟันฝ่า
ด้วยศรัทธาน้อมนำทำหน้าที่
ด้วยอำนาจเงินตราบารมี
สุดท้ายที่ถกเถียงและเกี่ยงกัน
อิทธิพลเหนืออื่นใดใครกำหนด
หวังลาภยศหัวโขนโจนห้ำหั่น
ต่างซาดโคลนโยนเรื่องแค้นเคืองกัน
สารพันติดตามข่าวแสนเศร้าใจ
จะต้องเสียน้ำตาสักกี่หยด
จะรินรดเลือดสาดบาดรินไหล
ความบอบช้ำย้ำแยกแตกในไทย
เหมือนเปลวไฟเผาผลาญทั่วขวานทอง
เราคนไทยผืนดินเดียวมิใช่หรือ
โปรดยึดถือแนวทางเรื่องทั้งผอง
ใช้สติ คุณธรรม ตามครรลอง
อย่าให้ต้องเห็นคนไทยเข่นฆ่ากัน
เราคนไทยมีนิสัยรักสงบ
ขอจงพบทางแก้ไขด้วยใจมั่น
ลดทิฐิหาแนวทางเป็นกลางกัน
ขวานทองนั้นใช่ของใครคือไทยเรา
24 กันยายน 2551 19:23 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ดวงตาฉันจับจ้องใครไม่สำคัญ
หัวใจฉันใกล้เธอแม้ไกลใกล้
อ้อมแขนฉันโอบเอื้อไว้เผื่อใคร
ใบหน้าฉันอิงซบไว้อ้อมกอดคุณ
แม้วันนี้คุณเงียบเหงาและหนาวเหน็บ
ฉันจะเก็บคุณไว้อ้อมกอดอุ่น
จะซึมซับสัมผัสอ่อนละมุ่น
ขอเพียงคุณอย่ามีใคร
แม้คุณเหนื่อยล้านานนักแวะพักก่อน
มาหนุนนอนแนบตักสักพักไหม
หายเหนื่อยเมื่อยล้าจึงค่อยไป
จันทร์อำไพฉันเล้นหายใต้ราตรี
ฉันขอเป็นแค่ตัวแทนความอ่อนหวาน
ผสมผสานแผ่วผิวผ่านในคืนนี้
ขออยู่ในลมหายใจใครคนดี
พอแสงจันทร์อาบรัศมีฉันเร้นหาย.....ใต้เงาจันทร์.......
22 กันยายน 2551 19:36 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ความรักเหมือนดอกไม้ที่ไหวอ่อน
สายลมคลอนแผ่วผิวแล้วปลิวหาย
ความสัมพันธ์ไกลห่างต่างเดียวดาย
แหลกสลายความฝันต่างฝันแปร
ความรักเหมือนสายฝนหล่นจากฟ้า
ทำกายาหนาวเหน็บเจ็บเป็นแผล
เม็ดฝนปนน้ำตาหาคนแล
กลับพ่ายแพ้ขื่นขมระทมใจ
ความรักเหมือนสายลมล่มความหวัง
โหมประดังโถมทับเกินรับไหว
มิอาจฝืนยืนสู้อยู่ต่อไป
เหมือนสิ้นไร้ชีวาอ่อนล้าแรง
ความรักเหมือนเวลาตามหาฝัน
พร้อมตะวันชิงพลบเพื่อหลบแสง
ให้ความมืดเป็นรอยต่อก่อกำแพง
สร้างเส้นทางหนแห่งโลกที่โศกตรม
15 สิงหาคม 2551 13:10 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
พลิ้วพัดไหวกระไรหนอระลอกลม
ผะแผ่วพรมผ่านรวงข้าวราวเหย้าเล่น
คล้ายถ้อยคำยอดยาใจไหวระเนน
คงคล้ายเช่นท้องทุ่งกว้างเราห่างกัน
ตะวันคล้อยเลือนลับหายปลายท้องทุ่ง
แลเห็นนกทั้งฝูงต่างแยกย้ายให้หวาดหวั่น
ขาวพิสุทธิ์ยอดป่าข้าวหนาวตะวัน
เหมือนเธอฉันจำไกลจากยากพบเจอ
ผ่านรัตติกาลน้ำค้างพรมลมอ้างว้าง
ความไกลห่างทำเจ็บจนทนพร่ำเพ้อ
หยดน้ำค้างต่างน้ำตาผวาละเมอ
ยังคิดถึงอยู่เสมอบอกผ่านกาลเวลา
อยากเรียกความแข็มแข็งกลับเคียงข้าง
ความอ่อนแอโปรดหลีกทางอยากฟันฝ่า
ร่องรอยเศร้าเคล้าปะปนทุกเวลา
คราบน้ำตาแทรกสะอื้นฝืนเหลือทน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1471
