14 พฤษภาคม 2552 16:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ลมพัดโยกโลกบอกเหมือนตอกย้ำ
ที่เปื้อนช้ำผิวคล้ำเปื้อนดำด่าง
แรงหาญฮึกเหิมเติมแนวทาง
เกิดขึ้นกลางวิถีแห่งชีวิต
หวดฟาดฟันแส้ผ่านรัตติกาล
เป็นเหมือนมารชีวิตที่ถูกปิด
จึงมืดมนหม่นคว้างไร้ทางทิศ
ช่วงชีวิตลิขิตติดแค้นเคือง
ถูกเฆี่ยนโบยโดยแส้แห่งสายลม
ทุกข์ระทมขมขื่นยื่นต่อเนื่อง
ต้องฟาดฟันสู้ถนนแห่งคนเมือง
กลับเปล่าเปลืองเวลาบ้าสิ้นดี
เสียงลมร้ายหัวเราะยิ้มเยาะยื่น
พร้อมเสียงปืนลั่นปังดังรัวถี่
ปลิดร่างร่วงล้มจมธรณี
แล้วไม่มีแม้เสียงที่สั่งลา
ทีละนิดลมโบกโลกวิบัติ
เป็นลมพัดบ่มโยกโลกปวดปร่า
ระอุร้อนทะลุผ่านกาลเวลา
ลมน้ำตามีมากกว่าลมทะเล
หยุดเสียเถิดลมร้ายอย่าพรายพัด
อย่าซวนซัดลมร้ายกลายหักเห
เปลี่ยนเป็นแส้ลมหวังดีที่ถ่ายเท
มากล่อมเห่ให้ความสุขทุกทุกคน
14 พฤษภาคม 2552 12:12 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
.ในยามรักน้ำตาลยังเรียกพี่
น้ำผึ้งมีรสหวานสักปานไหน
ยังแพ้พ่ายความตราตรึงที่ซึ้งใน
มองอะไรก็แพรวพราววาวชมพู
จะเดินไปที่ใดมิเคยห่าง
หมาข้างทางเห่าหอนให้หนวกหู
เอาหินเขวี้ยงเหวี่ยงไม้ไล่ลงคู
น่าอดสูเห่าขวัญใจได้ไงกัน
ล่วงเลยวันวิวาห์มาห้าปี
เปลี่ยนท่าทีทีนี้ช่างน่าขัน
เดินไกลไกลจะเดินใกล้ทำไมกัน
หน้าก็มันเนื้อหนังยานพาลอ่อนใจ
หวนระลึกเหมือนฝันในวันเก่า
จูงมือเราบอกรักมั่นมิหวั่นไหว
บนถนนทอดเดินคียงโอบกอดไหล่
จิตสงสัยอยากย้อนผ่านกาลเวลา
ณ เส้นทางสายเก่าที่เคยเดิน
ก็เผชิญเสียงเห่าของเจ้าหมา
หันกลับไปตะคอกใส่ภริยา
เดินเซ่อซ่าให้หมาเห่าเศร้าจริง
แนะแม่คุณ..!! เร่งฝีเท้าก้าวให้ถี่
ช้าอย่างนี้รออะไรไอ้น้องหญิง
ก่อนแคล่วคล่องว่องไวคล้ายดั่งลิง
เดี๋ยวพ่อทิ้งปล่อยหมากัดฟัดให้ตาย
14 พฤษภาคม 2552 00:01 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
หากในใจคิดถึงกันจนหวั่นไหว
หากยามใดปวดร้าวหนาวใจสั่น
ผ่านค่ำคืนราตรีที่มีจันทร์
ฉันคงอยู่ตรงนั้นไม่ห่างไกล
หากยามใดทุกข์ท้อรออ้างว้าง
บนหนทางไร้ทิศเดินทางไหน
ฉันยังอยู่ที่เดิมทุกที่ไป
คือกำลังใจห่วงใยส่งให้กัน
ไม่จำเป็นบรรจบพบดวงหน้า
จำคุณค่าความดีที่สุขสันต์
เรายังอยู่คู่เคียงเพียงมีกัน
ด้วยรักมั่นฉันจะเป็นเช่นจันทรา
ฉันจะมองเธอตรงนี้ไม่มีห่าง
ยามอ้างว้างร้างไกลใจห่วงหา
ยังจดจำความเป็นเธอเสมอมา
ขอสัญญาห่างเพียงกายใจคู่กัน
12 พฤษภาคม 2552 18:26 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
...
เวลาที่พ่อไปถีบสามล้อ
แม่ก็ขอเงินเพลินกับไพ่
ปล่อยให้หนูเล่นกับเพื่อนทุกทีไป
ไม่เคยดูแลเอาใจใส่
แม่อยู่ที่วงไพ่ได้ทั้งวัน
หนูอยากได้ของเล่นตุ๊กตา
เป็นหนักหนาจนเก็บเอาไปฝัน
ขอพ่อก็โมโหดุด่าอะไรกัน
ขอแม่พลันไล่หนูไปไกลไกล
วันหนึ่งเก็บตุ๊กตา...ตาดำดำ...
จากถังขยะดำคล้ำหนูจำได้
คอยเป็นเพื่อนกอดกันทุกคืนไป
เวลาพ่อเมามาขว้างปาของใส่
แม่ก็ด่าเรื่องเสียไพ่ได้ทั้งวัน
แล้วพ่อแม่ทั้งคู่สู้อุดตลุด
หนูรีบมุดใต้ผ้าห่มกายหนาวสั่น
เห็นพ่อแม่ถาโถมต่อสู้กัน
หนูหวาดหวั่นตัวสั่นร้องไห้ฮือ
แล้วฉุดกระชากตุ๊กตาจากอ้อมกอด
นั้นคือยอดดวงใจหนูไม่รู้หรือ
แม่หักคอตุ๊กตาคากับมือ
ทำไมหรือ...ต้องฆ่าตุ๊กตา...ตาดำดำ...
12 พฤษภาคม 2552 11:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ท้องฟ้าทึบเทาเปลี่ยนเป็นสีฟ้า
หยาดน้ำตาล้าอ่อนจะผ่อนหาย
ลากลายเส้นขอบฟ้าพรรณราย
เริ่มถักทอความหมายกำลังแรง
ฉันจะเปลี่ยนที่คิดท้อ
กระหวัดวาดขอดวงดาวพรายพร่างแสง
กระพริบพราวบนฟ้าอย่างกล้าแกร่ง
วาดชีวิตเติมเรี่ยวแรงกำลังใจ
มีสักวันบนเส้นทางที่ไขว่คว้า
จะพบว่าสุกสกาววับวาวใส
ตามรอยทางลายเส้นของหัวใจ
ดั่งฝันใฝ่สุขสมภิรมณ์นัก
ขอเพียงมีจุดหมายในปลายทาง
อย่าทิ้งขวางวางกลางทางจงตระหนัก
เกลียวสายใยถักทอเกิดก่อรัก
ความแน่นหนักถึงจุดหมายได้สักวัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1597
