22 ตุลาคม 2549 23:10 น.
กระต่ายป่า
บางครั้ง.. บางคราว..
แสงดาวระยิบระยับวับวาว พราวฟ้า
สุกสกาวกลางหาว ละลานตา
ดังว่าจะเป็นเช่นนั้น ตลอดไป
แต่คงจะมี บางเวลา
มองฟ้า หาดาว นึกสงสัย
เมษหมอก มากมาย กลบแสงสกาวไว้
เพียงวอนให้ สายลม เปิดฟ้า
... ให้ข้าที
------------------------------------------------------------------
ลมหนาว
ดวงดาว
พราวฟ้า
ข้ามี
บางสิ่ง
สงสัย
เหตุใด
คนรักข้า
จึงจากไป
พร้อมหัวใจ
ของข้า
อีกครึ่งดวง
...
สายลม
คมปลาบ
ปลายผิว
โบกพลิ้ว
เหมือนใจ
ที่ข้าหวง
กอปรเข้า
ด้วยเพียง
แค่คำลวง
ทุก ๆ ห้วง
ผ่านมา
แล้วผ่านไป
หมู่บ้านปางตอง อ.ปาย จ.แม่ฮ่อนสอน
ป.ล. กลับมาแล้วคับ ^^' ที่นั่นดาวสวยมาก ๆ เลย อยากถ่ายรูปมาให้ทุกคนได้เห็น แต่ ฟิล์มไม่ไวพอ + ฝีมือถ่ายรูปไม่มี เลยได้แค่บอกว่า เห็นทางช้างเผือก กับดาวตกทุกคืนเลย อิอิ
6 ตุลาคม 2549 02:18 น.
กระต่ายป่า
ไร้ความหมาย...
ไม่ได้ลืม แค่ไร้ค่า
ความสำคัญเลือนหายไปตามกาลเวลา
มีเพียงความเหว่ว้า.. คอยว่า..
เมื่อไร.. จะเหมือนเดิม..
ลืม..
ดื่มเพื่อเจ็บ เก็บเพื่อฝืน
คอยห่วงหา น้ำตาชื้น
หวังเพียงตื่น..
ลบภาพเธอออกจากใจ
-------------------------------------------------------------
พึ่งสอบเสร็จครับ
เอ้า ฉลองกันหน่อย!
15 พฤษภาคม 2549 00:01 น.
กระต่ายป่า
เพราะความรักไม่ใช่สมุดหนังสือ
จึงไม่อาจเขียนด้วยมือ แล้วลบด้วยยางลบก้อนไหน ๆ
เพราะความรักถักทอขึ้นด้วยความรู้สึกจากหัวใจ
แม้เวลาผ่านไป ก็ไม่เลือนหาย จากความทรงจำ
เพราะความรักไม่ได้เขียนด้วยดินสอ
จึงไม่อาจลบ แล้วเขียนต่อ ทุกเช้าค่ำ
เพราะความรัก รับรู้ - สื่อ - ได้ ด้วยการกระทำ
ข้อความ - คำพูด - กี่คำ ก็ไม่อาจย้ำซ้ำ ๆ บอกความรู้สึกข้างใน
. . . . . . . . .
คำรัก คำหนึ่ง
จะลึกซึ้ง สักเพียงไหน
จะไหวหวาม สักเท่าไรห่
คงไม่อาจแทนได้ กับหนึ่งการกระทำ
14 พฤษภาคม 2549 22:51 น.
กระต่ายป่า
ความหวัง ความหวัง
บางทีเราก็ต้องทิ้งความฝันพัง ๆ เพื่อก้าวต่อไปข้างหน้า
ปล่อยให้เรื่องเก่า ๆ เป็นแค่เงา จางหายไปกับกาลเวลา
เท้าติดดิน มองเย้ยฟ้า แล้วปล่อยให้สายลมรักษาใจ
ผ่านแล้ว.. ผ่านไป..
ปล่อยให้หัวใจยอมรับกับคำว่าไม่
รับความจริง บอกตัวเองว่าไม่เป็นอะไร
รอให้ถึงเช้าวันใหม่ ฝากเรื่องราวไปกับพระจันทร์และดวงดาว
หน้าส่วนตัว
720
