9 ธันวาคม 2552 01:19 น.
กระต่ายตาย
หาใช่ทุกคนที่รักกันจะได้อยู่ด้วยกัน
แม้อยู่ด้วยกันก็หาใช่จะมีความสุขเสมอไป
ความสุขของคนสองคนนั้นเกิดขึ้นได้ต่างกันจากมุมมองที่แตกต่าง
จงหาความสุขจากตัวของคนที่คุณรักให้เจอ
เพื่อให้วันนี้และทุกวันได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
9 ธันวาคม 2552 00:48 น.
กระต่ายตาย
สัญญาจะทำตาม
ทุกโมงยามจะคิดถึง
ด้วยรักที่ลึกซึ้ง
จะตราตรึงตลอดไป
18 พฤศจิกายน 2552 17:25 น.
กระต่ายตาย
วันนี้เมื่อ 5 ปีที่แล้วผมได้มีโทรศัพท์มือถือเครื่องแรกเป็นของตัวเอง
และมันก้อเป็นจุดเริ่มต้นของความรักครั้งแรกที่ไม่สมหวังและมิอาจลืม
เวลานี้เมื่อ 5 ปีที่แล้ว 2 ทุ่มครึ่ง ผมได้มีเบอร์โทรคนๆหนึ่งอยู่ในหนังสือ
บังเอิญว่าก่อนหน้านี้ 2 เดือนมีเด็กสาว ม.2 ให้ผมมา
เธอชื่อ "กวาง" แล้วผมก็ลืมเรื่องนี้ไป
จนมาวันนี้ที่มีโทรศัพท์ ผมนึกขึ้นได้ทันทีว่ามีคนให้เบอร์ไว้คนหนึ่ง
และเบอร์นี้เป็นเบอร์แรกที่ผมเมมและโทรออก
ผมโทรไป "ฮัลโหล ขอสายกวางหน่อยครับ" แม่เธอรับ
สักพักผมก้อได้คุยกับเธอ
เราคุยโทรศัพท์กันอยู่หลายวันจนพอจะรู้จักบ้านกัน
บ้านเราอยู่ห่างกันแค่ 300 เมตรผมแทบไม่อยากจะเชื่อ
ตลอด 9 ปี ผมผ่านบ้านเธอทุกวันและเราได้มารู้จักกันในวันนี้
พอโรงเรียนเปิดเรามาเจอหน้ากันที่โรงเรียน เราตกลงเป็นแฟนกัน
ความรักเพิ่มขึ้นทุกวัน มีถ้อยคำหวานซึ้งมากมายที่พูดกัน
มี HAPPY BIRDDAY HAPPY NEW YEARและHAPPY VALANTINE
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เป็นครั้งแรกระหว่างเรา มีคำมั่น"สัญญา"
และเช่นกันมี ร้องไห้ ผิดหวัง เสียใจ
เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ผมอยู่ ม.5 เธออยู่ ม.2
ผมคิดว่าคนนี้แหละใช่เลยตรงสเป็คทุกอย่าง
ทั้งความคิด อารมณ์ การกระทำ คำพูด คนนี้แหละใช่
แต่การมีคนรักเป็นเรื่องที่ยาก
และการที่จะรักษาคนรักนั้นไว้ให้อยู่กับเราตลอดไปเป็นเรื่องที่ยากที่สุด
เราต่างเรียนจบ เธออยากจะเรียนต่อที่อื่น
และนี่คือจุดเริ่มต้นของจุดจบกับความรักครั้งแรกของผม
เราคบกันได้แค่ปีครึ่งผมคิดว่ามันเร็วเกินไป
เร็วเกินไปที่กาลเวลามาพรากเราจากกัน
ผมคิดขึ้มมาเสมอว่า ทำไม ทำไม ทำไมแค่ปีครึ่ง
ทำไมไม่ 2 ปี 3 ปี 5 ปี 10 ปี หรือตลอดไปทำไม ทำไม ทำไม
ช่วงเวลานั้นผมทำได้แค่พูด หวังให้เธอเปลื่ยนใจแล้วกลับมา
ผมอ้อนวอนขอความรักจากผู้หญิงที่ผมรักด้วยการพูดผ่านโทรศัพท์
แต่ทำแค่นั้นผมรู้ว่ามันยังไม่พอเธอยังคงไม่เข้าในความรักของผม
ผมจึงไปหาถึงที่คุกเข่าบอกรักพูดทุกคำพูดที่ดีที่พอจะคิดได้ในเวลานั้น
เอาคำสัญญามาอ้างพูดทุกอย่างเพื่อเหนี่ยวรั้งไม่ต้องการร่ำลา
แต่ในขณะที่ผมพูดเป็นร้อยพันคำเพื่อคืนดี
เธอพูดกลับมาแค่คำเดียว ถ้อยคำทั้งหมดของผมก็หมดความหมาย
"เราเลิกกันเถอะ มึงเลิกยุ่งกับกูซะที"
จากที่คบกันไม่เคยพูดมึง-กู มาวันนี้เธอพูดได้ไม่ใยดี
นั่นก้อเพราะว่า.....
ใจเธอเปลื่ยนไปแล้วทั้งความคิด อารมณ์ การกระทำ คำพูด
ที่ผมเคยรู้จักดี มาวันนี้มันไม่เป็นอย่างนั้น
เหมือนว่าที่ผ่านมาผมไม่ได้รู้จักเธอเลย
แล้วมันก็จบ เราเลิกกัน ผมใช้เวลาเสียใจ 6 เดือนเต็ม
จากวันที่จบมาถึงวันนี้ 3 ปีครึ่งมั้ง ที่ผมยังคงคิดถึง
ยังคงมีน้ำตาเมื่อจันทร์เต็มดวงและมันเป็นน้ำตาแห่งความคิดถึง
ผมลืมไปแล้วเรื่องที่เธอบอกเลิก
ผมจำได้เสมอในตอนที่เธอบอกรัก
และมันเป็นความทรงจำที่ผมใช้บ่อยๆเวลาที่รู้สึกหมดหวัง
เวลาที่ความรักสมหวังอะไรๆก็ดีไปหมด
แต่เวลาที่ผิดหวังมันคนละเรื่องเลย
วันนี้ครบ 5 ปี ที่ได้มีรักครั้งแรก
มาวันนี้ผมไม่เสียใจเลยที่ได้รักเธอ
เพราะผมได้รู้แล้วว่าความรักคืออะไร
12 ตุลาคม 2552 21:51 น.
กระต่ายตาย
ก่อนที่ผมจะมาทำงานก้อมีความฝันที่วาดเอาไว้
ว่าอยากมีบ้าน มีรถ มีหลายๆอย่างที่คิดฝันไว้
แต่พอทำงานนานไปก้อเริ่มที่จะลืมความฝัน
การทำงานมันมีอะไรให้คิดมากกว่าความฝัน
เพราะช่วงเวลาที่ผมทำงานมันก้อทำให้ผมนึกถึงแต่งาน
และช่วงเวลานั้นเองที่ผมต้องลืมความฝัน
แต่ก้ออีก ในช่วงเวลาชีวิตการทำงานนั้น
มันมีปัญหาเรื่องราวมากมายที่เข้ามา
ผู้คนแปลกตาเหตุการณ์เฉพาะหน้าที่ต้องเจอ
เรื่องราวของคนอื่น เช่น เพื่อน อีกมากมาย
มันจะไม่ทำให้ผมลืมความฝันในช่วงนั้นไปได้อย่างไร
และถ้าชีวิตเป็นอยู่อย่างนี้เรื่อยไปอีกนานปี
ชีวิตนี้ผมก้อจะลืมความฝัน
และมันก้อเป็นจริงอย่างที่ผมเขียน
บางเวลาผมลืมความฝันไป จนถึงตอนนี้ผมเริ่มที่จะไม่คิดถึงมัน
ที่จิงแล้วผมไม่ได้อยากจะลืมความฝัน
มีบางเวลาที่ผมได้อยู่กับตัวเองและเวลานั้นมันทำให้ความฝันผมกลับมา
มันทำให้ผม คิด ได้ว่า "กูเคยมีความฝันแบบนี้นี่หว่า กูลืมมันไปได้ไง"
และความฝันมันทำให้ผมได้คิดย้อยกลับไปในอดีตที่ผ่านมา
ว่าผมเสียเวลาไปกับอะไรบ้าง ว่าผมได้ทำอะไรให้ฝันเป็นจริงบ้าง
ซึ่งมาถึงวันนี้ความฝันผมก้อยังหยุดอยู่กับที่
เหมือนว่าได้แค่คิด ไม่อาจลงมือทำ
จริงอย่างที่มีคนเคยพูดไว้ว่า
การมีความฝันเป็นเรื่องที่ง่าย
แต่จะทำฝันให้เป็นจริงเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย
และก้อทำให้ผมคิดได้ว่าทำไมความฝันไม่เป็นความจริงซะที
และก้อรู้คำตอบว่าทำไม
คำตอบเพียงคำเดียว ที่ทุกคนก้อรู้ดี
นั่นก้อคือ "อดีต"
ผมอยากกลับไปแก้ไขสิ่งผิดในอดีต
แต่ทุกคนก้อรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
และผมก้อคิดขึ้นมาได้ว่า ผมแก้ไขอดีตได้นี่หว่า
{เพียงแค่ทำ "วันนี้" ให้ดี พรุ่งนี้ "วันนี้" ก้อจะเป็นอดีตที่ดี
และเมื่อมีอดีตที่ดี ความฝันก้ออาจเป็นความจริงได้เช่นกัน}
สุดท้ายนี้กับเรื่องของผม สิ่งที่อยากจะบอกทุกคนที่มีความฝัน
และอยากให้ความฝันเป็นความจริงเพียงแค่ทำตาม 2 บรรทัดสุดท้ายที่วงเล็บ
ผมเชื่อเหลือเกินว่า "ความฝัน" จะเป็นจริงแน่นอน
29 กรกฎาคม 2552 18:24 น.
กระต่ายตาย
ไม่รู้มันทำกันได้ยังยังไง ไอ้พวกมีกิ๊กเนี่ย มันมีกันที 2-3 คน ไม่รู้ว่ามันแบ่งเวลากันยังไง ไหนจะเรื่องโทรศัพท์อีก ถ้ามันอยู่กับคนนี้และไอ้คนนั้นโทรมามันจะทำยังไงว่ะ แล้วถ้าไอ้คนที่ 3 โทรมาอีกล่ะ มันจะทำยังไงอยากรู้จัง อีพวกนี้มันทำได้งัยนะ สงสัยมันไปเรียนเรื่องเวลามาแน่เลย คาบที่เท่าไหร่อ่ะ บอกทีดิ รู้สึกว่ามันจัดการเรื่องเวลากันได้ลงตัวมากเลย จับผิดแมร่งไม่ได้สักที มารู้ทีหลังก้อเมื่อตอนจบ ตอนจบมันถึงเฉลย อึ่งกิมกี่เลย สุดยอดอ่ะ เคยรู้มานะว่าพอมันเริ่มมีกิ๊กมันจะ stop คนแรกเอาไว้ก่อน อ้าว! แมร่งมีรีโมทนี่หว่ากูก้อเพิ่งรู้ ซื้อที่ไหนอ่ะรีโมท stop กิ๊ก พอเสร็จแล้วมันก้อไปให้เวลากะไอ้คนใหม่มากหน่อย ไอ้คนใหม่ก้อไม่ได้รู้เรื่องห่าไรเลยเห็นเขามีเวลาให้มากหน่อยแม่งดีใจ แล้วในเวลาเดียวกันมันก้อจะหาเรื่องทะเลาะกะไอ้คนแรกเพื่อที่จะไม่ต้องคุยกันมาก แกล้งปิดมือถือไว้แต่ที่ไหนได้มันเปลี่ยนเบอร์คุยกะไอ้คนที่ 2 อยู่ แล้วไอ้คนแรกแม่งก้อไม่รู้ห่าไรอีก โทรไปจิกใหญ่คิดว่าเขาโกรธจะโทรไปคืนดีกะวนกะวายไปเหอะโทรเช้าโทรเย็นแม่งไม่ติดสักที บางครั้งก้อโทรติดแต่แม่งไม่รับทำเหมือนว่ามันยังโกรธอยู่ แม่งสุดยอดอ่ะ
หน้าส่วนตัว
1914
