27 มีนาคม 2547 23:36 น.
กระดานโต้คลื่น
พี่.........
เปิดหัวใจของเธอออกมาอีกครั้ง
ลบล้างเรื่องราวความหลังในครั้งก่อน
อย่าจมตัวเองอยู่ในเงาของความว่างเปล่าร้าวรอน
รอบข้างเธอยังมีไออุ่นของความอาทรอยู่มากมาย
เปิดโอกาสให้ฉันเข้าไปในใจเธอบ้าง
เปิดใจเธอให้ฉันได้วางหัวใจไว้
ในความรัก มีความงามคอยไต่ถามห่วงใย
ไม่อยากให้เธอ
******************เลือกจำความรักในมุมมองแง่ร้าย
จนลืมมุมมองแง่งาม *******************
กระดานโต้คลื่น
ไม่เคยคิดที่จะกักขังความรักที่สวยงาม
มีเพียงหนึ่งคำถามที่ย้ำเตือนตัวเองเสมอ
แน่ใจแล้วหรือคนที่คิดว่าใช่สำหรับเธอ
คนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเสมอไม่จากไป
ความรักคงต้องใช้ความรู้สึก
ในส่วนลึกไม่ใช่ความหวั่นไหว
ใช้เวลาช่วยในการตัดสินใจ
อย่าปล่อยให้ชีวิตอยู่ในกำมือใครที่ไม่รักจริง
23 มีนาคม 2547 17:22 น.
กระดานโต้คลื่น
........... การเดินทางบนโลกแห่งความฝัน
ชิงช้าใต้แสงจันทร์แขวนบนดวงดาวสีขาว
เส้นทางสีรุ้งมีใบไม้หัวใจเป็นสะพานทอดยาว
ในขณะที่เมฆขาวเคลื่อนไหวมาพร้อมกับเสียงหัวใจ
.......... นอนฟังเสียงหัวใจบนโขดหินแห่งความฝัน
ในความมหัศจรรย์ของใบไม้สีตะวันหวั่นไหว
เอื้อมมือสัมผัสความรู้สึกพับใส่ในกล่องดวงใจ
เป็นของขวัญจากหัวใจในโลกความฝันให้เธอ
23 มีนาคม 2547 15:45 น.
กระดานโต้คลื่น
.....ขอถามอะไรเธอสักอย่าง
เธอเคยรักฉันบ้างไหม
ทำไมเธอไม่เคยมองผู้หญิงที่จิตใจ
ปล่อยให้คนหวั่นไหวนั้นเฝ้ามอง
เธอคิดหรือว่าความสุขมันอยู่ที่หน้าตา
รักแท้ก็คงไม่มีค่าแล้วสำหรับเธอ
ไปเถอะไปอยู่กับคนที่หน้าตาดีเลิศเลอ
ปล่อยฉันที่รักเธอ.... ให้มันเจ็บช้ำอยู่คนเดียว........
23 มีนาคม 2547 01:12 น.
กระดานโต้คลื่น
ฉันยังรอเธออยู่ตรงนี้
ที่แห่งนี้ที่หัวใจเราอยู่ด้วยกัน
แม้วันเวลาจะเปลี่ยนผัน
แต่หัวใจฉันไม่เคยเปลี่ยนไป.....
ฉันยังคงเป็นเหมือนเก่า
มีแต่ความทรงจำสีเทาที่ยังเหลือในหัวใจ
กลับมาเถอะนะกลับมาเป็นเงาในหัวใจ
อย่าปล่อยให้เหงาให้รอคอยอย่างเดียวดาย
มองดูเข็มนาฬิกา
มันยังคงเดินไปอย่างช้าๆอย่างไร้จุดหมาย
กับบางสิ่งที่ใจมันขาดหาย
คือปลายทางให้ฉันก้าวต่อไปเพื่อรอเธอกลับมา.....................
21 มีนาคม 2547 01:25 น.
กระดานโต้คลื่น
อาจเป็นแค่บทกลอนน้ำเน่า
มีแต่เรื่องเศร้าๆที่วนเวียนอยู่ตรงนี้
พยายามแต่งกลอนรักแต่ต้องฝึนใจตัวเองทุกที
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไม่เข้าใจ
ในชีวิตจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง
ภายนอกอาจดูหวานซึ้งแต่มันปวดร้าวข้างใน
คอยบอกตัวเองว่าอยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นเป็นไร
ขาดเค้าไปก็คงไม่ตาย
รับรู้แล้วถึงคำว่าความเหงา
มันช่างว่างเปล่าเหมือนเดินทางอย่างไร้จุดหมาย
เดินทางบนถนนสายเก่าอย่างเดียวดาย
ไม่มีปลายทางที่ทอดยาวไม่มีใครสักคน........