20 พฤศจิกายน 2551 22:04 น.

เพราะตัวฉันเอง

'เหนื่อยไหม?'
ถามจากใจด้วยความห่วง
เหนื่อยไหมกับการที่ต้องหลอกลวง
คำทั้งปวงที่พร่ำโกหกตลอดมา

'ไม่รัก' ไม่ใช่เหรอ
เมื่อเธอไปก็ไม่รู้สึกรู้สา
ไม่ร้องไห้ ทุกข์ทน ทรมา
ไร้วาจาร้องขอให้เธอไม่ไป

แล้ว 'เพราะอะไร?'
ในหัวใจของฉันต้องหวั่นไหว
ต้องหม่นหมองเพราะเพียงไร้เธอใกล้
แทบขาดใจแค่ไม่เจอหน้าเธอ

เธอพูด"ลาก่อน"
ยังนึกย้อนถึงช้ำนี้ได้เสมอ
ทุกถ้อยคำลาปักกลางใจของคนเพ้อ
ให้ต้องเก้อปวดร้าวทุรนทุราย

ความปากแข็งทำพิษ
แม้เพียงคิดมองหน้าเธอเป็นครั้สุดท้าย
ก็ไม่กล้า ยึดทิฎฐิจนต้องเดียวดาย
เป็นคนที่ทำร้ายเธออย่างเลือดเย็น

ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ
อย่าได้โกรธ โปรดกลับมา ให้พบเห็น
ฉันยอมรับผิดกับทุกสิ่งที่ฉันเป็น
โปรดละเว้นด้วยการกลับมาเหมือนเดิม