28 ตุลาคม 2551 21:27 น.
กระดาน
เธอไม่ต้องขี่ม้าขาวมาหาฉัน
จะมาด้วยรถคันเก่าก็ได้
แค่เพียงเธอมาหากันพร้อมหัวใจ
ที่ห่วงใยฉันเสมอทุกเวลา
เธอไม่ต้องมีปราสาทหลังใหญ่ใหญ่
แค่อยู่ใกล้ยามที่ใจฉันร้องหา
คอยเป็นเพลงบรรเลงกล่อมในชีวา
ให้รู้ว่าเธอไม่เคยห่างไกลกัน
เธอไม่ต้องมีเงินเป็นร้อยล้าน
หรือหล่อปานเทพบุตรมาสร้างสรรค์
แค่เธอคอยให้อุ่นไอรักแก่กัน
เพียงแค่นั้นฉันก็มอบใจให้เธอ
เธอไม่ต้องเป็นเจ้าชายของคนอื่น
แค่หยุดยืนให้ฉันพึ่งพิงเสมอ
เธอไม่ต้องแสนดีอย่างที่ฉันเพ้อ
แค่ตัวเธอมีรักแท้เท่านั้นพอ
เธอไม่ต้องใจดีมากที่สุด
แค่รีบรุดมาหาฉันยามร้องขอ
เพียงไม่ปล่อยให้ฉันต้องนั่งรอ
เท่านี้พอเธอก็เป็น...เจ้าชายที่แสนดี
24 ตุลาคม 2551 17:46 น.
กระดาน
เพียงแววตาคู่นั้น...
ที่ฉันฝันอยากได้รับชั่วชีวิต
ความอบอุ่นส่งผ่านจากตาถึงจิต
เนรมิตสิ่งงดงามขึ้นในใจ
เพียงแววตาคู่นั้น...
ที่อยากจะผูกพันไม่ไปไหน
เพียงแววตาที่เก็บกักความห่วงใย
แผ่อุ่นไอให้อุ่นใจยามสบตา
เพียงแววตาคู่นั้น...
คอยแบ่งปันทุกสิ่งที่มีค่า
เข้าใจกันแม้ไม่เอื้อนเอ่ยวาจา
ช่วยเยียวยายามฉันหมดเรี่ยวแรง
เพียงแววตาคู่นั้น...
ที่เธอมอบให้กันช่วยเติมแต่ง
สีสันของชีวิตให้แจ่มแจ้ง
ใจกล้าแกร่งทุกครายามสบตา...
24 ตุลาคม 2551 15:32 น.
กระดาน
รอยยิ้มหวานๆที่ให้กันยามเช้า
กับคำกระซิบเบาๆว่ารักฉัน
รวมทุกองค์ประกอบเข้าด้วยกัน
เธอคนนั้นจึงน่ารักยิ่งกว่าใคร
เสียงเจื้อยแจ้วที่คอยอ้อนอยู่เสมอ
ยามมีเธอแนบชิดอยู่เคียงใกล้
เสมือนบอกว่าจะเคียงข้างตลอดไป
ให้ดวงใจนี้อิ่มเอมได้เพราะเธอ
23 ตุลาคม 2551 20:56 น.
กระดาน
แววตาเธอที่มีไม่เหมือนเก่า
มันไร้เงาของฉันอยู่ในนั้น
คำว่ารักที่เคยมอบในทุกวัน
คงแบ่งปันให้คนนั้นที่เธอแคร์
รอยยิ้มที่เธอเคยมอบให้ในทุกครั้ง
ถูกบดบังด้วยใบหน้าไม่แยแส
ในอดีตฉันทุกข์มีเธอดูแล
เธอตามแจคอยรับส่งให้ยินดี
คำหวานที่เธอพร่ำบอกทุกๆเช้า
บัดนี้เราเจอกันกลับเบือนหน้าหนี
ภาพของเธอที่มีแต่ความอารี
เปลี่ยนเป็นตีหน้าบึ้งยามใกล้กัน
เธอหมดรัก หมดรัก หมดรักแล้ว
มองในแววตาเธอที่แปรผัน
ก็รับรู้ทันทีว่าเธอหมดใจให้กัน
คนคนนั้นคงมาแทนที่ในใจเธอ
คงไม่มีคำถามอะไรอีก
แค่เธอปลีกตัวห่างอยู่เสมอ
ฉันก็พอรู้ว่าเธอไม่อยากเจอ
ในใจเธอไม่มีฉันอีกต่อไป
22 ตุลาคม 2551 20:44 น.
กระดาน
เป็นไงล่ะอวดดีนักว่าอยู่ได้
แค่เพียงเขาจากไปใจเปลี่ยนผัน
ปากอวดเก่งว่าคอยดูก็แล้วกัน
คนอย่างฉันก็สุขได้แม้ไร้เธอ
แล้วเป็นไงล่ะสภาพในตอนนี้
ยังคงมีน้ำตาไหลอยู่เสมอ
ทั้งๆที่ห้ามใจไม่พบเจอ
แต่ภาพเธอกลับชัดเจนในสายตา
เป็นไงล่ะในที่สุดคนคนนี้
คนอวดดีว่าใจแกร่งกว่าภูผา
กลับปวดร้าวทุกตรมระทมอุรา
แค่ไม่เห็นหน้าเธอให้ยินดี
ทำปากแข็งดื้อด้านว่าไม่รัก
ประหลาดนักว่าแค่เพียงเธอหน่ายหนี
น้ำตาก็เอ่อล้นพ้นทวี
เสียใจที่เธอสิ้นเยื่อใยแก่กัน
หน้าส่วนตัว
1603
