26 พฤษภาคม 2546 15:18 น.
กรอฝ้าย
ฝากดวงดาวที่รายล้อมดวงจันทรา
ฝากฟากฟ้าคอยดูแลชีวิตเธอ
มารักษาเยียวยาจิตใจเธอ
เป็นเพื่อนเกลอเวลาเจอกับสิ่งร้าย
ดูแลใจที่บาดเจ็บจากความรัก
ที่เธอรักคนๆนั้นกลับหนีหาย
ยามท้อแท้ควรมีคนข้างกาย
อ่อนล้ากลายเป็นเข้มแข็งขึ้นทันตา
26 พฤษภาคม 2546 13:08 น.
กรอฝ้าย
หลอกความรู้สึกตัวเอง
ไม่หวั่นเกรงหวั่นไหวกับความรัก
ทั้งชีวิตเคยรักก็เจ็บนัก
ยากจะรักษาแล้วใจทำยังไง
จากเคยที่กั้นหัวใจระหว่างเรา
แม้เพียงเงาก็ยังไม่เห็นเป็นใจ
แค่รักคำเดียวที่ยังไม่แน่ใจ
หากรักใครอาจมีวันเปลี่ยนไป
26 พฤษภาคม 2546 12:36 น.
กรอฝ้าย
ใครมาทำให้จิตใจอันบอบบาง
นั้นเดินทางเสาะหารักอันสวยงาม
ขอบฟ้าไกลเธอชวนให้ฝ่าข้าม
ฟ้าสีครามไร้เมฆช่างน่าดู
อาจเป็นการเดินทางไปถึงดวงดาว
กี่ล้านก้าวก็จะตั้งใจต่อสู้
เพื่อให้ฝันเป็นจริงอย่างที่เคยรับรู้
หัวใจปูทางโปรดไปถึงชายคนนั้น
26 พฤษภาคม 2546 12:25 น.
กรอฝ้าย
ทำไมเราจึงต้องเกิดมาช้า
อายุเขาปาเข้าไปสามสิบสอง
ช่างห่างไกลกันเกินให้จับจอง
มีเจ้าของหัวใจคนที่แคร์
ฉันนั้นรักนะคนๆนี้
ถึงเป็นพี่ชายน้าชายคอยดูแล
ถึงจะเจ็บอย่างคนที่พ่ายแพ้
แต่รักแท้ไม่ใช่ต้องได้ครอบครอง
26 พฤษภาคม 2546 12:13 น.
กรอฝ้าย
เธอลังเลอะไรกับตัวฉัน
อย่ามัวสั่นเข้ามาถามได้ตามสบาย
ทำเหมือนฉันนั้นเป็นนางมารร้าย
ใจไม่ง่ายอย่างที่ใครเขาบอก
ไม่ใช่คนไม่ดีแค่ไม่ชอบ
ไม่อยากตอบเพราะไม่รู้จักหรอก
หากมาพูดดีๆไม่มาหลอก
ฉันก็บอกกับเธออย่างจริงใจ
หน้าส่วนตัว
956
