22 พฤษภาคม 2546 15:47 น.
กรอฝ้าย
ก็รู้ว่าเธอไม่เคยรัก
เธอยังรักเขาไม่ใช่ฉัน
เธอบอกว่าเรานั้นเป็นเพียงเพื่อนกัน
ให้ลืมกันไปเลยว่าเคยรักกัน
อย่าบอกเลยว่าให้ฉันไป
ไม่ตัดใจให้เธอออกจากฉัน
ก็เธอนั้นยังไม่เคยบอกกัน
แล้วตัวฉันจะตัดเธอขาดได้ไง
22 พฤษภาคม 2546 15:21 น.
กรอฝ้าย
เธอไม่เคยคิดจะมาสนใจ
มองข้ามไปทุ่มฉันเหมือนลูกบอล
แค่ใจเบาๆของเธอไม่เคยใจอ่อน
มันสะท้อนกลับมาที่ใจฉัน
เธอไม่รักแต่ฉันก็มีเธอ
ยังรักเธอก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น
หัวใจเธอมันเหมือนมีกำแพงกั้น
คนสำคัญของเธอจึงไม่ใช่ฉัน
22 พฤษภาคม 2546 14:23 น.
กรอฝ้าย
มันอาจมีบางวันที่ฉันอาจท้อแท้
มันอ่อนแอยากเกินจะก้าวไป
แต่เธอก็รู้และเข้าใจ
ว่าทำไมเราจึงหมดกำลัง
หากเธอไปฉันคงหมดหวังแน่
เพราะมีเธอฉันยังมีความหวัง
ถ้าเธอไปฝันของฉันอาจจะพัง
เธอต้องรั้งให้ฉันสู้ต่อไป
22 พฤษภาคม 2546 14:15 น.
กรอฝ้าย
อยากจะลืมคนบางคนที่เคยทิ้ง
เพิ่งรู้จริงๆว่าไม่ง่ายที่จะลืมเธอ
แค่เพียงหลับตาก็ช้ำใจถึงกับเพ้อ
ร้องไห้ละเมอทั้งคืนเจ็บที่เธอไป
แต่ละคืนที่เธอหลับใครคนนี้ร้องไห้
ก็เสียใจที่คืนนี้ฉันไม่เหลือใคร
แค่ลืมเธอแค่นี้ก็กลับทำไม่ได้
เธอทำให้ทรมานแต่ก็ยังต้องการเธอ
22 พฤษภาคม 2546 13:49 น.
กรอฝ้าย
บอกได้ไหมที่แล้วมามันคืออะไร
ที่เธอไม่เคยคิดว่าเราคุ้นเคยกัน
ฉันเลยต้องทบทวนดูสักวัน
ว่าทั้งหมดนั้นเธอคิดยังไง
เรื่องราวที่เราร่วมฝ่ามา
ทั้งสายตาบอกว่ายังซึ้งใจ
แต่สุดท้ายไม่รู้ว่าทำไม
ที่ทำให้เธอนั้นเปลี่ยนแปลงไป
หน้าส่วนตัว
798
