24 พฤษภาคม 2546 11:32 น.
กรอฝ้าย
แม้กาลเวลาจะพัดผ่านความรู้สึกนั้นไป
จะไปไกลเท่าไรจะตามหา
เอาความรักที่ถูกพัดกลับคืนมา
เอาเวลาวันนั้นสู่อ้อมใจ
ความงดงามของความรักยังเหมือนเดิม
จะยังเพิ่มด้วยรักอันสดใส
แม้จะถูกสายลมแห่งกาลเวลาพัดผ่านไป
นานเท่าใดยังงดงามอยู่ตรงกลางใจ
24 พฤษภาคม 2546 11:09 น.
กรอฝ้าย
สายตาห่วงหาดวงนี้มีใครเฝ้ามอง
เป็นเจ้าของชีวิตคอยห่วงหา
ตราบทุกวันนี้เธอยังแวะเวียนมา
ทักทายบ้างเวลาเจอะเจอกัน
จะโทรคุยใจบอกว่ายังไม่กล้า
กลัวจะพาให้เรานั้นไหวหวั่น
กับคำพูดของเธอช่างรู้ทัน
อยากผูกพันมากกว่าคำๆนั้น
24 พฤษภาคม 2546 10:42 น.
กรอฝ้าย
สิ่งสุดท้ายบรรจงเขียนให้เธอรู้
เธอจะอยู่คู่ฉันข้างกายฉัน
ให้น้ำทะเลพัดไปให้เธอนั้น
ร่วมรู้วันที่ฉันมาตรงนี้
ไม่ว่ามีสิ่งใดขึ้นมาให้หวั่นไหว
จงดลใจให้ฉันได้หลบหนี
ให้หลบพ้นอันตรายยามภัยมี
จะร้ายดีเธอช่วยดลให้พ้นภัย
24 พฤษภาคม 2546 10:35 น.
กรอฝ้าย
เดินเดียวดายบนหาดทรายดูอ้างว้าง
ดูเคว้งคว้างจึงหยิบหินมาขีดเขียน
ระบายความรู้สึกที่ครั้งหนึ่งมาแวะเวียน
เคยรู้เรียนกับรักมันผ่านมาอย่างไร
เขียนไปลบไปจนเกิดมีน้ำตา
เธอนั้นหนาจากไปไกลเกินใฝ่
หากเธออยู่เราจะฝ่าขวากหนามไป
มีสิ่งใดขัดขวางเราจะร่วมฝ่าฟัน
22 พฤษภาคม 2546 16:13 น.
กรอฝ้าย
ใจมันลอยๆไปอยู่ที่เธอ
ยามที่เผลอใจฉันหวั่นไหว
จนไม่รู้ว่าใจเธออยู่ที่ใด
เธอมีใจให้ฉันทุกวัน
หากเธอคิดถึงมาหาได้ไหม
ช่วยเห็นใจมีใจให้ฉัน
ใจฉันไปไกลไล่ตามไม่ทัน
อย่าให้ฉันเพ้อถึงเธอผู้เดียว
หน้าส่วนตัว
790
