24 มีนาคม 2548 19:03 น.
กรอฝ้าย
กว่าจะมาถึงวันนี้ช่างแสนนาน ทุกเวลาที่ผ่านพ้นมีความหมาย
ทั้งผองเพื่อนพี่น้องที่ล้อมราย ต่างมากมายในวันนี้ที่แสนดี
กว่าจะจบมาวันนี้ต่างเฝ้าเรียน หมั่นพากเพียรเรื่องร้ายกลับกลายหนี
วินาทีช่วงเวลานี้มิตรไมตรี ต่างชื่นชมยินดีในวันรับขีดเอย
30 สิงหาคม 2546 10:11 น.
กรอฝ้าย
หากคำว่ารักของฉันมันจากไป
ไกลหัวใจเกินกว่าจะเอื้อมคว้า
คำว่ารกจากคนที่ผ่านมา
ไร้คุณค่าหากย้อนไปนึกถึง
คำว่ารักจะหาได้ที่ไหนอีก
หรืออีกซีกของโลกที่ไปไม่ถึง
จะได้หรือไม่ได้ไม่ต้องคำนึง
แค่เอื้อมถึงที่หมายนั่นคือรัก
30 สิงหาคม 2546 10:05 น.
กรอฝ้าย
จะยอมเป็นคนที่เธอนั้นบอกลา
จะเลิกรากับเธอแล้วเดินไปคนเดียว
บอกตัวเองต่อไปนี้ไม่ขอข้องเกี่ยว
เธอจะเที่ยวกับใครตามสบาย
ถึงเวลาของเราที่ต้องจบ
แล้วไปคบกับคนที่ดีกว่าเธอมากมาย
สร้างความรักที่ดีไม่วุ่นวาย
ไม่ทำลายรักแท้ที่สร้างใหม่
12 กรกฎาคม 2546 10:45 น.
กรอฝ้าย
อาจจะเสียใจกับสิ่งที่ไม่ย้อนคืน
อาจต้องฝืนใจตัวเองลืมความฝัน
แต่วันหนึ่งข้างหน้าเรื่องเหล่านั้น
ผ่านคืนวันอันเลวร้ายมาถึงวันนี้
ขอบคุณอดีตกับความเสียใจ
ช้ำเพียงไหนก็อยากจะหลบหนี
ยิ่งมีรักก็ไม่เข้าใจขึ้นทุกที
จึงอยากมีโลกส่วนตัวเพียงลำพัง
12 กรกฎาคม 2546 10:43 น.
กรอฝ้าย
โอบกอดตัวเองในวันที่ไม่มีใคร
คอยปลอบใจตัวเองยามรักถูกหักหลัง
โชคชะตาอาจพาเราไปไม่ถึงฝั่ง
หัวใจพังกับรักที่เคยดูมีค่า
หลายๆอย่างเปลี่ยนไปเป็นเพราะเธอ
ใจไม่เพ้อถึงเธอแค่ห่วงหา
รักใหม่อาจไม่มีเพราะระอา
รักที่ว่าแท้จริงยังไม่เจอ
หน้าส่วนตัว
803
