10 พฤษภาคม 2553 00:49 น.
กรวิกสีม่วง
ฟ้าส่งดาวพราวแสงสู่แหล่งโลก
แต่ฟ้านำความโศกสู่แหล้งหล้า
เมื่อฟ้าพรากคนรักของประชา
ผู้นามว่า "ธนดล" คนจดจำ
นามเนสหนุ่มน้อยคอยสร้างสุข
แต่ครานี้เราทุกข์ทุกเช้าค่ำ
เพราะเนสด่วนลาลับด่วนดับนำ-
เสียงโหยร่ำเรียกร้องก้องแผ่นดิน
หลับในครานี้ให้มีสุข
อย่าได้ทุกข์ห่วงหน้าพาถวิล
เสียงใดๆที่เนสเคยได้ยิน
จะก้องถิ่นก้องหล้าว่าไม่ลืม
10 พฤษภาคม 2553 00:30 น.
กรวิกสีม่วง
ความเหงา...
เธอเคยเข้าใจบ้างไหม
เหมือนโลกแสนกว้างเวิ้งว้างไกล
แต่ไม่มีใครอยู่ใกล้ชิด
ความเหงา...
เหมือนเป็นเงาทอดดำสนิท
ไม่มีแม้แสงบอกทางทิศ
ไม่มีแม้ชีวิตที่เคยวับ
ความเหงา...
หากแม้ใครเข้าในเงาดับ
หากใครได้ลิ้มฝืนยิ้มรับ
ก็ยากจะกลับสู่โลกเดิม
หน้าส่วนตัว
2397
