4 ตุลาคม 2549 17:18 น.
กรวิกสีม่วง
แสงสลัวกลั้วเพลงในคืนพล่อย
กางเกงในตัวน้อยคอยความหวัง
เมื่อไหร่นะ บทเพลงจะหยุดดัง
เมื่อไหร่หนอจะได้นั่งกับคนดู
เสียงเพลงสาดดังแต่ยังด้อย
สายตานับร้อยคอยดูอยู่
อกระทึก ดังกว่า น้ำตาพรู
ใครจะรู้ไม่ได้ หลบไฟพราง
ก่อนขึ้นเวทีมีเสื้อผ้า
ต้องทำงานจนกว่าก่อนฟ้าสาง
หน้าที่คือ...เตียง...และเสียงคราง
เรือนร่างคือร้านประจานตัว
แสงไฟสว่างแล้ว-ร้านปิด
แต่ใจดวงนิดยังสลัว
ใครล่ะ ที่จะชอบ แม้ครอบครัว
ก็ไอ้เรามันชั่ว จะโทษใคร
ทุกหยด...ทุกหยาด...เหมือนทาสเขา
แต่เรามิยอมเป็นไพร่
ตัวกู ของของกู อดสูไย
จะเริ่มต้นวันใหม่ สักครั้ง
อาทิตย์ก็ลับดับฟ้า
อยากหมุนนาฬิกาย้อนหลัง
ไม่อยากยินเสียง เพลงดัง
กางเกงในอยากสั่ง-ลาเวที...
4 ตุลาคม 2549 17:09 น.
กรวิกสีม่วง
จะรักกลัวร้างจางรัก
จะภักดิ์กลัวพ่ายหน่ายหนี
จะเพิ่มเติมรักภักดิ์ทวี
กลัวมีหนองมนัสกลัดทรวง
รักแล้วก็รู้-อยู่-ต้องร้าว
รักแล้วยืดยาว-กลายห่วง
แต่รักครั้งนี้มิถามทวง
ไม่ลาบล้วงถามหาคำว่ารัก
ร้อยคำใครค่อนมิแคลงขืน
คำเดียวชั่วคืนขื่นหนัก
กระไรหนอ-มิเลยมิเคยภักดิ์
เฝ้าสมัคร-เคลือบคลายใช่มี
แต่เมื่อมีรักมักร้าว
ยืดยาวไปไยใช่ที่
ถอนหลักถอนรักภักดี
ถอนสิ้นกายวจีจิตจง
รักใดเคยได้โยงยุด
กระชากฉุดจุดไฟให้เป็นผง
มิหลงคงเหลือเมื่อตรองตรง
สาปส่งสูญสิ้นถวิลซา
หากแต่ยังรักภักดิ์พร้อม
แต่ใจมิยอมเป็นข้า
ดับสิ้นห่วงเล่ห์เวรา
ปรารถนาอยู่เดียวเปลี่ยวดาย.
2 ตุลาคม 2549 16:46 น.
กรวิกสีม่วง
เลือดเนื้อชีวิต อุทิศเพื่อรัก
อุปสรรค ขวากหนามมิคร้ามหวั่น
เมื่อผลิผลมิครอบครองเป็นของนิรันดร์
ด้วยดวงใจหมายมั่นเพื่อวันของเธอ
จะจดจำรอยจูบบนรูปเราสอง
แต่ไม่คิดจะจับจองขอมองเสมอ
ทุกเม็ดสีเหมือนพรหมสร้างขีดทางให้เจอ
จะขอฝันแม้หวั่นละเมอรักเธอมิคลาย
ไม่ต้องถาม-เพราะความรักมักจากและจบ
ถึงคลาดกันด้วยเพศ-ภพ ก็ยังมิสาย
รักฉันนี้ ชนะแน่ แม้แต่ความตาย
เพียงแค่กายแต่ฉันก็รู้รักอยู่เพื่อใคร
ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้าจะจากฉัน
ที่เหลืออยู่คือรักมั่นมิหวั่นและไหว
เพียงแต่เธอรับรู้ ฉันอยู่ไม่ไกล
ขอเธอส่งแค่เสี้ยวใจ โอบไว้ก็พอ
ทำไงได้ล่ะที่รัก ฉันสมัครแล้ว
หากวาดหวังเสียวาวแววเกินที่เธอขอ
ได้โปรดเถิด อภัยฉัน ใจมันไม่รอ
มักถักทอ มิทวงถาม ฤาคร้ามอะไร
แม้จะจากก็จากแค่กายเมื่อตายก็จบ
ถึงชีวิต หรือชาติภพ จะจบหรือไม่
ใจดวงนี้จะบ่มรัก สมัครต่อไป
สัญญาที่ให้ นั้นคือชีวิต ที่นิจนิรันดร์