23 มิถุนายน 2550 19:22 น.
กชมนวรรณ
ฝากบทกลอนแทนคำจำนรรจา
ได้พึ่งพาพี่ชายในหลายเรื่อง
พี่เป็นครูผู้สอนให้ปราดเปรื่อง
แม้บางเรื่องไม่ควรรู้ครูไม่เมิน
ยามคิดหนักยากจักหันหาไหนใคร
แต่ในใจเล็งพี่มิมีเขิน
หยุดต่อล้อหากเหนื่อยพอให้เพลิน
จึงคิดเดินตามทางที่วางปู
ในบางครั้งคราติดขัดจัดนอกแถว
พี่วางแนวค้นหาพาเรียนรู้
ประสบการณ์คัดหามาเล่าสู่
เป็นดั่งครูผู้สร้างหนทางดี
คำขอบคุณอาจช้าไปสักนิด
แต่ไม่คิดลืมเลือนเหมือนหลีกหนี
จะนับหนึ่งซึ่งมิตรจิตไมตรี
มิตรที่ดีหาได้ไม่ยาก เลย
22 มิถุนายน 2550 23:12 น.
กชมนวรรณ
ไม่อยากเห็นแววตาฝากความหวัง
ไม่อยากฟังคำใดพาใจหมอง
ไม่อยากเป็นสิ่งใดให้ใครปอง
ไม่อยากมองหน้าตาหวังงานดี
เห็นแววตา พี่น้องฝากความหวัง
คิดหันหลังหันทิ้งแล้ววิ่งหนี
ไม่เคยคิดสักวันว่าจะมี
ดวงฤดีร้าวรอนเหมือนอ่อนแรง
เพราะเหตุการณ์ วันผ่านไม่สงบ
ต้องมาพบเหมือนดินแตกระแหง
เหมือนประชานั่งบนตะแรงแกรง
เหมือนกำแพงแสนหนักมาทับทรวง
ผู้ใหญ่หวังผลงานจึงเร่งสร้าง
อัตราจ้างไม่หาน่าตะขวง
คอยคิดแต่จะสร้างซึ่งภาพลวง
เลยวายป่วงล่วงดับยับลงพลัน
สร้างงานมาพาไว้ที่ตรงไหน
หน่วยงานใดไหนรับช่วยรังสรรค์
อย่าปล่อยให้ชาวบ้านต้องโจษจันท์
สิ่งสำคัญเร่งแก้เดี๋ยวแย่นาน
เรื่องที่ทุกข์สุดท้อก็ตลาด
สร้างงานเกลื่อนดื่นดาษเหมือนของหวาน
สร้างจนล้นพ้นเก็บงบต้องบาน
ชาวบ้านอานท่านผ่านผลงานเอย
7 มิถุนายน 2550 17:48 น.
กชมนวรรณ
อยากให้เราเข้าสู้กู้วิกฤติ
ตั้งเอาจิตบริสุทธิ์.ฉุดความหวัง
อย่ารอให้ไทยที่เรารักต้องมาพัง
อย่ามัวนั่งฝังฝากโชคชะตา
จงรีบลุกฉุดจิตให้คิดสู้
เร่งเรียนรู้การณ์ใดที่กังขา
หรือเฝ้ารอขอคอยกาลเวลา
เร่งพัฒนากันเถิดจงเปิดใจ
จงตั้งจิตคิดประเทศเป็นความหวัง
สร้างพลังสรรค์สร้างทางสดใส
คิดมุ่งมั่นปั้นเสกประเทศไทย
ให้เกริกไกรทั่วหล้าฟ้าอมร
ทำทุกวันนั้นให้ดีมีคุณค่า
หยุดเข่นฆ่าตั้งเป็นอุทาหรท์
ทั้งเกื้อกูลเหมือนมิตรจิตอาทร
พึงสังวรณ์สอนใจไม่ทำลาย
ไม่ต้องจับศาตราวุธมากู้หน้า
หากเข่นฆ่าพาชาติเราเสียหาย
คงจะต้องถึงกาลที่วอดวาย
คงต้องอายขายหน้าชาวพารา
[Caption.iT - Picture Captions]
5 มิถุนายน 2550 11:56 น.
กชมนวรรณ
แต่ละคนค้นหาสิ่งมีค่า
ตีราคาว่าไว้เท่าไหร่หนอ
จักต้องมีถึงเท่าไหร่จึงบอกพอ
หรือต้องรอค้นหากันต่อไป
ฉันเฝ้ารอสิ่งมีค่าจากฟากฟ้า
ที่ตรึงตราพาจิตให้สดใส
เป็นเหมือนหนึ่งซึ้งตั้งกำลังใจ
อย่าหวั่นไหวไกลห่างเรื่องร้างลา
หรือว่าเกิดจากว่าฟ้ากำหนด
หริอปรากฎตามการปราถนา
หรือฟ้าแกล้งขาดความเมตตา
หรือถึงครารับกรรมเคยทำไว้
ตามหาฝันของฉัน...ฝันแค่
ให้เจ้าเป็น... เด็กดี
ให้เจ้ามี ... พลัง
ให้เจ้าเป็น... ความหวัง...ของแม่ต่อไป...
และ...สุดท้าย.. .แม่อยากได้ยินคำบอกรักจากเจ้าอีก ทุกๆ วัน นะลูก
2 มิถุนายน 2550 17:20 น.
กชมนวรรณ
ยามค่ำคืน...ยืนร้าง...เมืองหาดใหญ่
มองทางไหน...ช่างเงียบ...ไร้สีสรร
เป็นอย่างนี้...แล้วเมื่อไหร่...ตอนไหนกัน..
จะมี...ศรี...และ..สวรรค์...อย่างวันวาน..
อยู่ในเมืองเหมือนอยู่ในสนามรบ...
เกรงต้องพบ...ต้องเจอ...จึงเล่าขาน
มาแต่งกลอน...บอกกล่าว....ใช่ประจาน
แต่อยากสาน...กาลกลับ....เหมือนเคยมี.
ทั้งข่าวขู่...กู้ไว้...มิว่างเว้น
เหมือนกับเซ่น...สังเวย...จึงอยากหนี.
ไม่เคยคิด..เรื่องร้าย....มาราวี
หรือให้พลี ชีวี..สักกี่คน..
เราเป็นไทย ใคร่ท้วง อยากวอนขอ...
จงเพียงพอ..ขอไว้....อย่าสับสน
จงทบทวน...หาเหตุ...อย่าวกวน
มากเสียงกร่น..คร่ำครวญ...ทวงวันวาน...
หน้าส่วนตัว
1247
