9 พฤศจิกายน 2550 08:27 น.
กชมนวรรณ
กลอนบทนี้เขียนตอบคุณ bananaleaf จาก
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem109220.html
ณ วันหนึ่งซึ้งรักสมัครสมาน
จึงคิดการณ์สร้างชีวิตดังจิตฝัน
ทุกข์และสุขร่วมรับคอยแบ่งปัน
อยู่เคียงกันฝันร่วมสานนะกานดา
เมื่อถึงวันผันผ่านกาลนานเนิ่น
หมั่นจงเพิ่มเติมใจต่อกันหนา
รักจะคงเท่าเดิมหนอแก้วตา
ร่วมกันพาเดินรอนะน้องเอย
ความเคารพเกรงใจเมื่อแรกรัก
ต้องตระหนักรักษาอย่าทำเฉย
หากเผลอผิดรีบขอโทษอย่าโกธรเลย
อย่าอายเผยคำหวานอย่างวารวัน
ถ้อยวจีหวานเพราะเสนาะนัก
ควรกล่าวรักถักร้อยคอยเสกสรร
เทศกาล หาของ มอบกำนัล
เพียงของขวัญชิ้นน้อยใช้แทนใจ
ความเอ็นดูรักใคร่ที่ได้รับ
ควรส่งกลับหาสู่จักดูใส
ต่างเอ็นดู ชูเชิด เอื้อกันไป
เคืองเรื่องใดให้เฉลยเอ่ยวาจา
ยิ้มให้กัน ฉันเธอ อย่าคิดเกี่ยง
ทำเดินเลี่ยง ประสบ เมื่อพบหน้า
จงปรึกษา หารือ สุขทุกข์นา
อย่าตั้งตา หันหนี เมื่อมีภัย
ต้องถ้อยทีมีเตือนมิหักหาญ
อย่ารำคาญเดินหนีทำเฉไฉ
จงรับรู้และฟังความของใคร
ใช่ปลีกไปเรื่องไหนให้แก้เอง
ต้อง..ตระหนักหน้าที่ของทั้งสอง
ต้อง..ปรองดองอย่าคิดจักห่มเหง
ต้อง..รักเดียวเกี่ยวใจร่วมบรรเลง
ต้อง..ร้องเพลงแห่งรักของสองเรา
เมื่อกาลผ่านนานเนิ่นวันคืนคล้อย
มีลูกน้อยกลอยใจมาคลายเหงา
มีหนึ่งสองถนอมลูกยังเยาว์
เสียงหยอกเย้ายั่วสุขสนุกเอย..
6 พฤศจิกายน 2550 08:08 น.
กชมนวรรณ
ลูกตัวดีมีนิยามแปรความหมาย
อันแพร่หลายร่ายแจงแถลงไข
อยากจะบอกออกนิยามของความนัย
นักเรียนไงให้แม่หมายทายนิยาม
ใช่ปัญหามาเฉลยเพื่อเปรยแจ้ง
แม่อย่าแย้งแจงบอกใช่หลอกถาม
จงเอื้อนเอ่ยเผยบอกต่อนงราม
จึงคิดตามความตีชี้นงเยาว์
คือ....ผู้มีอาชีพคอยรับจ้าง
หมั่นคอยร่างอ่านเขียนไม่โง่เขลา
รับค่าแรงแข็งขันงานเบาเบา
พ่อแม่เราเขาเป็นดั่งเช่นนาย...........(จ่ายรายวัน)
คือ...บุคคลซนนักนั่งรอเสียง
เงี่ยหูเพียงออดดังหวังสลาย
พร้อมเพรียงกันหยิบกระเป๋าเข้าสะพาย
แล้วพากายหายไปในพริบตา.(หมดเวลาเรียน)
คือ...นักร้องร่วมวงประสานเสียง
ส่งสำเนียงพรักพร้อมเป็นหนักหนา
ร้องทุกวันเพลงเดิมตรงเวลา
เพลงชาติพาเจริญฮึกเหิมใจ
คือ...นักชิมหยิบเคี้ยวครูเอี้ยวเผลอ
หากหันเจอทำเซ่อแกล้งเฉไฉ
ครูเผลอหมับยัดปากในทันใด
ยิ้มในใจได้กินอีกหนึ่งคำ
คือ...นักคำนวณถ้วนถี่เรื่องยุบยับ
คอยสลับขอเงินเดินเช้าค่ำ
นักเศรษฐศาสตร์ปราดเปรื่องน้ำคำ
พูดเกริ่นนำทำหน้าเป็น..เพื่อเห็นใจ
คือ...นักพูดสุดเก่งฝีปากกล้า
เสียงชัดจ้า...ใช่ถามเรื่องสงสัย
เจรจาเล่าความเรื่องตามใจ
ครูสอนไปไม่สนคนเราคุยกัน
คือ...นักสำรวจรู้จริงเรื่องเส้นสาย
เขียนเป็นลายลอกรู้ดูสุขสันต์
แกะลายมือเพื่อนผองจองทุกวัน
หมายใจฝันฉันจะเป็นนักโบราณ.(คดี)
คือ...ดีไซด์เนอร์ผู้มากด้วยความคิด
คอยประดิษฐ์ดัดแปลงแกล้งผสาน
ชุดนักเรียนแบบไหนนิยมกาล
จะแคบบานสั้นยาวเร้าฤดี
คือผู้ที่มีเวรมากมายหนา
ทุกสัปดาห์ต้องทำทั้งชายหญิง
เหมือนถูกคุมทำกันเป็นระวิง
เบื่อจริงครูหนูไม่อยากทำเวร (กรรม)
คือผู้ที่มีภาระแสนหนักอึ้ง
กระเป๋าตึงซึ่งหนักกว่าแบกเถร
ใช่หนังสือคือที่ครูนั้นเกณฑ์
การ์ตูนเด็กอ่านเล่นในชั้นเรียน
คือผู้มีสายตาอันเฉียบแหลม
คอยสอดแนมเมื่อยามต้องอ่านเขียน
สอดส่ายหาอาจารย์คอยแวะเวียน
เมื่อหนีเรียนจะเห็นทั้งใกล้ไกล (ฝ่ายปกครอง)
คือผู้มีฝีเท้าแสนเร็วรี่
หากต้องหนีเมื่อเรานั้นไถล
ฝ่ายปกครองมองเห็นในทันใด
วิ่งได้ไวใจกล้าห้ากิโล....(เมตร)
4 พฤศจิกายน 2550 06:47 น.
กชมนวรรณ
อาจจะดู.....เร็วไปใจรักฉัน
อาจจะดู.... เหมือนฝันหรือไฉน
อาจจะดู.... เหมือนเราต่างรอใคร
อาจจะดู.....ไม่ใสในรักเรา
ฉันรักเธอ....ใช่เพียงแค่พลั้งเผลอ
ฉันรักเธอ... ใช่จะเบลอหรือโง่เขลา
ฉันรักเธอ... ใช่เหงาของสองเรา
ฉันรักเธอ... เกินเขาจงเชื่อใจ
เพียงหัวใจ.....ร้องบอกชอบแล้วหนอ
เพียงหัวใจ.... บอกพอไม่หวั่นไหว
เพียงหัวใจ.... ว่าใช่มากกว่าใคร
เพียงหัวใจ.... เน้นรักทักว่าเธอ
ขอจงเชื่อ...... เพื่อรักเราทั้งสอง
ขอจงครอง.... ใจฉันมั่นเสมอ
ขอจงหมั่น..... คิดถึงอย่าเผอเรอ
ขอใจเธอ.... ให้ฉันนั้นดูแล.
หน้าส่วนตัว
1550
