11 ธันวาคม 2550 08:23 น.
กชมนวรรณ
เกิดเป็นคนผลย่อมว่าดีเลิศ
แสนประเสริฐกว่าเกิดเป็นสิ่งไหน
มีสมองสรรสร้างผลงานไป
การใดใดคิดได้เก่งหนอคน
เกิดเป็นคนตนทำมีคุณค่า
ถูกกร่นด่าว่ายับไม่นับหน
ใช่จะม้วยด้วยคำอย่าอับจน
เป็นตัวตนของเราใช่ของใคร
เกิดเป็นคนย่อมมีทั้งถูกผิด
ในชีวิตใครบ้างอยู่ที่ไหน
ไม่เคยชั่วตัวดีชี้แน่ใจ
ช่วยบอกให้รับรู้จักบูชา
เกิดเป็นคนต้องทนคนให้ได้
ล้วนเวียนว่ายร่ายชมผสมว่า
ใครชื่นชอบมอบแทนความเมตตา
หากว่าบ้าช่างปะไรใจของคน!!!
7 ธันวาคม 2550 09:00 น.
กชมนวรรณ
มีภาพพ่อก่อร่างที่ดวงจิต
ชั่วชีวิตติดภาพพ่อสุขสันต์
เสียงหัวเราะหยอกเล่นแทบทุกวัน
วันเปลี่ยนผันฝันหายคล้ายหวั่นใจ
เห็นภาพพ่อก้มร่างขันงอเข่า
แววตาเศร้าร้าวจิตคิดหวั่นไหว
อยากบอกพ่อรักมากยิ่งกว่าใคร
อย่าสงสัยใจรักของลูกเลย
เมื่อพ่อเจ็บอยากรับบรรเทาด้วย
ได้แค่ช่วยลูบเป่าหรอกพ่อเอ่ย
เจ็บครานี้แสนหนักเพราะไม่เคย
อย่าหวั่นเลยพ่อหนาลูกเฝ้าดู
อยากได้ยินเสียงหัวเราะในวันนี้
เหมือนวันที่ไพเราะเสนาะหู
เสียงสุขสันต์เหมือนเก่าจงหลั่งพรู
ขอพ่อสู้สู่วันพาสุขใจ
4 ธันวาคม 2550 06:42 น.
กชมนวรรณ
อบอุ่นไหม...ใจบอกว่าคิดถึง
คอยคะนึงถึงฝันวันรักหวาน
โอบกอดคุ้มกุมรักฟูมฝักบาน
เอ่ยขับขานสานใจไว้เสมอ
อบอุ่นไหม...ใคร่ฝากสายลมเหงา
ช่วยบรรเทาเศร้าคลายให้หายเพ้อ
ช่วยแบ่งเบาเอาหมองที่ครองเธอ
ฝากนะเออลมเหงาช่วยเขาที
อบอุ่นไหม...ใยรักจากคนไกล
ให้เหมือนใกล้คอยชิดไม่คิดหนี
มอบใจภักดิ์รักแท้ที่แม้นมี
น้องคนนี้มีมอบพี่ตอบไป
อบอุ่นไหม...คนดีสุดที่รัก
ให้ประจักษ์มั่นแน่มิหวั่นไหว
คัดและกลั่นมันออกจากซอกใจ
ส่งลอยไปในห้วงแห่งสายลม
อบอุ่นไหม...ใคร่รู้ฤดูหนาว
สุกสกาวราวแก้วรักสุขสม
เหลือแต่วันครองคู่อยู่ภิรมย์
ร้างจากตรมบ่มสุขทุกข์อย่ามี...
26 พฤศจิกายน 2550 23:09 น.
กชมนวรรณ
ใกล้ถึงวันผันเปลี่ยนในระบอบ
คนเป็นปอบมอบเงินกระจายเสียง
พวกผีดิบกินตับมาเดินเคียง
เอ่ยสำเนียงวาจาน่าชื่นชม
ยกมือไหว้ยิ้มแย้มแต้มบนหน้า
ขออาสาแก้ทุกข์ให้สุขสม
นโยบายหลายหลากมากนิยม
ล้วนคารมโชว์เราเหล่าประชา
ปากขยับสับโวขึ้นโผหนึ่ง
เป็นผู้ซึ่งดีแท้แน่หนักหนา
อีกทั้งยังมากความกรุณา
บอกออกมาข้านี้ซิคนจริง
โต้วาทีตีกันแหมมันหยด
เหมือนหนังสดปลดปล่อยอารมณ์สิง
คอยตอบโต้โม้ด่ามาประวิง
มุ่งติติงชิงดีไม่มีกลัว
ชาวประชามาร่วมวินิจฉัย
คนจางไรไม่เลือกทำปวดหัว
ชาติล่มจมขมขื่นจงตื่นตัว
อย่าพันพัวมัวเมาในน้ำเงิน
คนพวกนี้คิดทำเวรกรรมไว้
ต้องชดใช้ให้คืนมายืนเขิน
เพราะจ้องกินให้สิ้นชาติบังอาจเกิน
โปรดอย่าเดินหลงทางเขาวางปู
21 พฤศจิกายน 2550 23:17 น.
กชมนวรรณ
หากบางครั้งที่เจอคลื่นถาโถม
กระหน่ำโหมโรมรันสนั่นหนอ
ต้องทุกข์เศร้าเฝ้านอนน้ำตาคลอ
จงอย่าท้อขอจำเป็นบทเรียน
หากเคยพลาดเรื่องใดทำผิดหวัง
อย่าไปฝังคาจิตคิดปวดเศียร
เพื่อนคนนี้มีคอยมาแวะเวียน
ไม่ติเตียนเขียนมาพร้อมรับฟัง
หากมองฟ้าหม่นหมองดังเดือนดับ
คณานับเรื่องราวที่ผิดหวัง
เพราะบางเรื่องเฉือนใจเจ้าแทบพัง
คิดหันหลังฝังไปให้ไกลตัว
จงยิ้มแย้มแต้มไว้เกลื่อนใบหน้า
จงรักษาพาขวัญกลับสู่หัว
จงเตรียมรับทุกเรื่องอย่าขลาดกลัว
จงทำตัวเป็นดั่งที่ตั้งใจ
หน้าส่วนตัว
2592
