10 สิงหาคม 2547 17:38 น.
ก.ศ.กษิพจน์
โอ้หนาวเอยหนาวใจไฉนเล่า
หนาวกายเจ้าใยเป็นเฉกเช่นฉัน
โอ้หนาวใจหนาวเอยเคยพบกัน
แต่นี้พลันต้องจากพรากกันไป
โอ้หนาวกายชายว่าหนาวยิ่งนัก
หนาวใจจักหนากว่าป่านไฉน
โอ้หนาวกายคลายได้ด้วยอุ่นไอ
แต่หนาวใจใครช่วยคลายให้หายเอย
9 สิงหาคม 2547 19:00 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ไม่มีวันว่าแพ้หากว่าเราได้เริ่ม
ไม่มีคำว่าอยู่ที่เดิมหากว่าเราได้ค้นหา
ไม่มีคำว่าเป็นที่หนึ่งหากเรายังพึ่งพา
ไม่มีคำว่าดีกว่าหากเราไม่ตั้งใจ
9 สิงหาคม 2547 18:56 น.
ก.ศ.กษิพจน์
โอ้อกเอ๋ยอกข้าพาสดชื่น
เหมือนได้ตื่นจากฝันอันลุ่มหลง
โอ้อกเอ๋ยอกข้าพาทะนง
เจ้าโฉมยงดีกับข้าพาดีใจ
โอ้อกข้าวันนี้ข้ามีสุข
หมดความทุกข์อกเอ๋ยได้สดใส
มาวันนี้อกข้าพาดีใจ
ดวงฤทัยเปี่ยมล้นพ้นประมาณ
ไปทานข้าวกับคนที่เรารัก
ขอพร้อมพรักใจเขาเข้าผสาน
จากใจแตกใจหักใจร้าวราน
แต่วันนี้กลับชื่นบานขึ้นอีกครา
ไปครั้งนี้ถือเป็นแค่ว่าเพื่อน
ไม่แชเชือนสานต่อขอเถอะหนา
ให้โอกาสกับฉันนั้นอีกครา
ประหนึ่งว่าของขวัญอันเลิศดี
ผมพร้อมแล้วที่จะทำให้คุณเห็น
ดั่งที่เป็นเห็นอยู่ดูแล้วนี่
ผมพร้อมแล้วคุณครับคุณคนดี
ทั้งสี่ห้องใจนี้มีแต่คุณ
........ผมรักคุณนะ...ถึงเราจะเริ่มต้นกันในความเป็นเพื่อน ..แต่.. ความจริงใจของผม ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นนะ ว่ามันจริงอย่างที่ผมพูดไว้หรือเปล่า
9 สิงหาคม 2547 18:50 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สักวาถ้าอยากเป็นคนรวยฉันช่วยบอก
ตัดอยากออกจากใจรวยไม่หนี
ได้ก็เอาเปล่าก็รอเอาพอดี
อยากตัวนี้ฆ่าให้ม้วยแล้วรวยเอย
9 สิงหาคม 2547 18:47 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ถ้าหนักใจจงใจหนักประจักษ์ไว้
พอทนได้ทนไว้ไม่ไร้ผล
ความหนักใจมีอยู่คู่ทุกคน
เรื่องสับสนทนสู้มิรู้วาย
ความหนักใจใจมนุษย์หยุดได้ยาก
เรื่องมีมากหนักอยู่มิรู้หาย
เกิดขึ้นมาหนักใจจนวันตาย
หนักจะคลายยึดมั่นก็พลันเบา
หน้าส่วนตัว
932
