30 กรกฎาคม 2547 18:30 น.
ก.ศ.กษิพจน์
โอ้อาลับใจหายมิวายแล้ว
เหมือนกับแก้วพลัดตกอกข้าเอ๋ย
จากสงขลาบ้านเกิดมาล่วงเลย
จึงเฉลยเป็นบทกลอนวอนเล่ามา
เมิองสงขลาน่าอยู่ดูน่าเที่ยว
เมืองสงขลาไม่เปลี่ยวใจไม่เหงา
ริมหาดทรายชายทะเลเสน่ห์เร้า
ทำให้เฝ้าคิดถึงจึงเขียนกลอน
สมิหลาชาดหาดสะอาดยิ่ง
มองแลสิ่งภูเขาเล่าสิงขร
สะพานเปรมยาวใหญ่ใจอาวรณ์
แต่ครั้งก่อนเคยผ่านบ้านผมเอง
อยากจะกลับไปเยือนเมืองสงขลา
แต่ไม่มีเวลาที่เหมาะเหมง
เฝ้าแต่นึกถึงภาพวาดบรรเลง
เท่านี้เองก็สุขใจในบ้านเรา
30 กรกฎาคม 2547 18:23 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ขอยกกลอนวอนเล่ากล่าวถึงเกาะ
อุตสาห์เลาะเล็มไล้ให้ไปถึง
เกาะสมุยลุยไปใจคำนึง
มีสิ่งหนึ่งติดใจให้ติดตาม
สาวสมุยคุยเก่งเจ๋งเลยครับ
ผมยอมรับว่ารักจักไต่ถาม
อยากรู้จักรักเจ้าเฝ้าติดตาม
อยากจะถามทุกข์สุขปลุกชีวี
ผมยอมรับเพิ่งอกหักจากสาวใต้
แต่เมื่อได้มาพบเจ้าใจสุขขี
ได้พูดคุยไต่ถามตามวจี
ทำชีวีกลับคืนตื่นจากตรม
ขอฝากรักดวงนี้ไว้ได้ไหม
ฝากรักษาหน่อยดวงใจผม
มันเพิ่มแตกเพิ่งหักมันเพิ่งตรม
มันขื่นขมตรมตรอมกล่อมให้ที
ฝากไว้นะดวงใจฝากไว้ด้วย
ขอจงช่วยเถิดเจ้าเฝ้าสุขขี
ฝากความรักกับเจ้าเฝ้าไมตรี
ดวงฤดีฝากสาวเกาะเพราะรักเธอ
30 กรกฎาคม 2547 18:11 น.
ก.ศ.กษิพจน์
อนิจจานึกขึ้นมานำตาตก
อนิจจาในอกมีบาดแผล
อนิจจารักเราเขาไม่แคร์
อนิจจาความแย่มาโรมรัน
คุณรู้ไหมว่าผมเจ็บมากนัก
เพราะผมรักคุณมากจึงโศกศัลย์
ผมบอกคุณหลายครั้งบอกทุกวัน
หรือว่ามันความสำคัญนั้นไม่มี
ผมเจ็บนะคุณครับใจผมเจ็บ
ผมเจ็ยบนนะหมอจะเย็บสักกี่เข็ม
ใจผมแตกอกผมหักรักเลาะเล็ม
ใจผมเต็มด้วยความเศร้าเคล้านำตา
ผมขอบอกขอคุณจงจำไว้
ปากผมไม่ แต่ใจยังใฝ่หา
มันรักแล้วรู้ไหมหนอแก้วตา
จะให้มาเลิกรักจักเจ็บตรม
30 กรกฎาคม 2547 16:33 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ขอกล่าวถึงซึ่งสิ่งที่มีค่า
ตีราคาไม่ได้ใจเสมือน
สิ่งนั้นคือพ่อกับแม่มิแชเชือน
คำเฝ้าเตือนติดหูอยู่ทุกวัน
มาวันนี้ตัวลูกจากมาไกล
แต่ในใจของลูกไม่ไหวหวั่น
พ่อและแม่มีค่ามากอนันต์
ตัวลูกนั้นนึกถึงจึงแต่งกลอน
คำพูดพ่อคำพูดแม่แน่ทุกอย่าง
แนะแนวทางสร้างเสริมเติมแต่งสอน
ปูพื้นฐานชีวิตจิตอาวรณ์
คำที่สอนทุกคำยำจิตทน
มาวันนี้คิดถึงจึงบอกกล่าว
เป็นกลอนเล่าความในใจไม่สับสน
นำตาคลอดวงตาพามืดมน
นึกถึงคนคือแม่พ่อของวันทา
เมื่อลูกทุกข์ตัวท่านนั้นเป็นทุกข์
มากกว่าลูกร้อยเท่าเศร้าโหยหา
เมื่อลูกสุขท่านก็สุขอุรา
นี่แหละสิ่งที่มีค่าของผมเอย
30 กรกฎาคม 2547 16:21 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ทั้งสิบนิ้วลูกประนมก้มลงกราบ
ลูกซึมซาบดวงจิตคิดโหยหา
ตัวลูกไกลใจลูกใกล้พ่อทุกครา
เมื่อเหว่ว้าพาใจให้คำนึง
โอ้พ่อพระพ่อจ๋าพ่อของลูก
พระคุณผูกในใจให้นึกถึง
จากมาเรียนเพียรศึกษายังคำนึง
ในสิ่งซึ่งพ่อหวังทุกครั้งครา
มาวันนีตัวลูกคิดถึงพ่อ
นำตาคลอดวงจิตคิดใฝ่หา
คุณพ่อครับตัวลูกผูกสัญญา
จะทำฝันอันมีค่าให้เป็นจริง
จะตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ
จะตั้งหน้าฝึกปรือในทุกสิ่ง
เป็นประโยชน์เป็นโทษอย่าประวิง
ลูกรู้สิ่งไหนเล่าเฝ้าควรทำ
อนิจจาตัวลูกมาจากพ่อ
ดวงใจก่อให้เกิดบรรเจิดหวัง
ดวงใจจิตคิดต่อก่อพลัง
ดวงใจหวังคำพ่อพอตราตรึง
ลุกสัญญาพ่อครับจากวันนี้
ลูกคนดีของพ่อขอนึกถึง
พระคุณพ่อมากมายมิวายจึง
ลูกคิดถึงพ่อนะครับจับจิตใจ
สุดท้ายนี้ขอกราบกรานผ่านอักษร
เป็นบทกลอนวอนรักมักสดใส
ลูกเขียนกลอนบทนี้ออกจากใจ
กราบพ่อไซร้ด้วยกลอนก่อนจบเอย
หน้าส่วนตัว
1852
