3 สิงหาคม 2547 14:16 น.
ก.ศ.กษิพจน์
มีหัวใจดวงหนึ่งมามอบให้
หากเก็บไว้กับตัวกลัวหล่นหาย
หากเก็บไว้กับตัวอึดอัดกาย
ขืนเก็บไว้คงตายเพราะรักคุณ
ฝากหน่อนนะผมขอฝากใจดวงนี้
ฝากไว้ที่หัวใจได้อบอุ่น
ฝากหัวใจไว้ใกล้ๆใจของคุณ
หอมละมุนอุ่นใจได้สุขเอย
2 สิงหาคม 2547 19:09 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สักวาทะเลไม่เคยหลับ
คลื่นสลับสายลมโหมกระหนํ่า
เสียงคลื่นสาดกระทบนํ้าเป็นลำนำ
ลมพัดฉํ่าเย็นกายคลายร้อนรน
อาทิตย์ส่องท้องทะเลเห่กล่อมคลื่น
ดังดูดดื่มความงามช่างน่าสน
สายลมพัดคลายทกข์สุขกมล
จิตใจดลท้องทะเลเสน่ห์งาม
มีคำว่าท้องทะเลไม่เคยหลับ
เพราะลมพัดคลื่นสาดหวาดเกรงขาม
เหมือนชีวิตมนุษย์ทุกๆนาม
จะหยุดนิ่งเมื่อยามคราตายเอย
2 สิงหาคม 2547 18:50 น.
ก.ศ.กษิพจน์
อันความดีเด่นหรูอยู่ทุกเมื่อ
ดุจดั่งเกลือเค็มอยู่มิรู้หาย
ส่วนความช่วยชั่วอยู่มิรู้วาย
ไม่กลับกลายชั่วดีมีประจำ
สิ่งใดชั่วมัวหมองต้องเลิกเว้น
อย่าริเล่นกับไฟไม่น่าขำ
สิ่งใดดีตั้งจิตคิดเร่งทำ
ดีจะนำส่งให้ได้ถึงดี
2 สิงหาคม 2547 18:46 น.
ก.ศ.กษิพจน์
อันสตรีรูปงามทรามสวาท
แต่มารยาทผิดตระกูลประยูรหงส์
ชายดีๆเขาไม่คิดจิตจำนงค์
เพราะรูปทรงไม่สำคัญเท่าจรรยา
ถึงรูปทรามงามอยู่ที่สุภาพ
ไม่หยามหยาบมารยาทวาสนา
จะกล่อมเกลี้ยงเคียงหมอนนอนเต็มตา
คงดีกว่างามพริ้งเป็นลิงซน
2 สิงหาคม 2547 18:37 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ท้องนภาเวลาเย็นเป็นสีสด
เจ้าไม่ลดลงเลยเผยความสวย
ลมพัดพาวูบเป็นเย็นระทวย
ช่างเด่นด้วยพฤกษาพาน่าชม
เวลาเย็นหมู่นกวิหกร้อง
ดังกึกก้องร้องเด่นเห็นสุขสม
นกเจ้าเอยบินว่อนร่อนสายลม
ช่างน่าชมนกร้องก้องกังวาล
อีกสักพักสุริยาจักลับขอบฟ้า
หมู่นกกาบินกันพลันขับขาน
เจ้าบินสู่รังเจ้ามิช้านาน
รีบกลับบ้านกลับรังระวังภัย
ม่านละครกลางวันพลันปิดฉาก
ฟ้าเปลี่ยนจากสีสดหมดสดใส
กำมะหยี่สีดำคลุมทันใด
รอวันใหม่ความสดใสใกล้กลับมา
หน้าส่วนตัว
1006
