5 สิงหาคม 2547 16:29 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สุดอาลัยเดาใจของเธอได้
เราผู้ชายพูดไปมีแต่เสีย
พูดไปมากเขาบอกว่าไม่เคลียร์
สุดระเหี่ยอ่อนเปลี้ยในหัวใจ
สุดอาลัยเดาใจเธอไม่ออก
ปากก็บอกว่าไม่รักมักสงสัย
แต่เวลาเราทำอะไรไป
เหมือนหัวใจเธอนั้นจะขาดรอน
ถามว่ารักผมหรือเปล่าตอบว่าไม่
แล้วอะไรอยู่ข้างในใจของหล่อน
เข้าใจยากจริงๆยิ่งอาทร
จึงเขียนกลอนถามความเห็นเป็นเช่นไร
5 สิงหาคม 2547 16:22 น.
ก.ศ.กษิพจน์
จริงหรือเปล่าเขาว่าเราเจ้าชู้
จริงหรือเปล่าถามใจดูตั้งหลายหน
จริงหรือเปล่าที่รักใครตั้งหลายคน
ใจผมจนผมอับจับจิตวาย
บอกหลายครั้งว่าใจผมมีเพียงเจ้า
ฟังหรือเปล่าบอกไว้ไร้ความหมาย
บอกหลายครั้งหัวใจไม่วางวาย
มีจนได้เจ้าชู้ดูอย่างไร
เขาบอกว่าผู้ชายที่ปากหวาน
จะเจ้าชู้จริงฟรือท่านผมสงสัย
ผมปากหวานแต่ผมนั้นจริงใจ
แล้วทำไมเขาไม่ฟังดั่งวาจา
5 สิงหาคม 2547 15:48 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ขอขอบคุณสำหรับการติดตาม
ที่ลงนามติชมกลอนของผม
ขอขอบคุณทุกท่านที่ตามชม
ทำให้ผมมีกำลังใจในผลงาน
ตัวผมนั้นไม่ใช่เป็นนักเขียน
จริงแล้วเรียนกฎหมายใจขับขาน
แต่ชื่นชอบบทกลอนกวีงาน
เวลาผ่านยามว่างนั่งเขียนกลอน
น้องวีนัสเจ้าข้าช่างน่ารัก
แวะมาทักพี่คอยติสอน
ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านกลอน
ขอช่วยสอนผมเขียนเพียรจดจำ
หญิงไร้เงาเจ้าเอยผมเคยอ่าน
ผลงานท่านเขียนดีมิมีขำ
กลบทกลอนท่านผมจดจำ
เพราะท่านนำชี้ทางสว่างดี
ทิงนองนอยรายนี้ขอบคุณมาก
ที่คุณฝากคำชมไว้เกือบทุกที่
คำติชมทำให้ใจผมมี
กำลังที่จะเพียรเขียนผลงาน
ท่านผู้ชมท่านที่ไม่ได้เอ่ย
ขอเฉลยความในใจให้ขับขาน
ใช่จะลืมผมท่านเลยครับตัวท่าน
ติดตามงานของท่านอยู่ทุกวัน
สุกท้ายนี้ขอบคุณทุกท่านมาก
ผมขอฝากบทกลอนไว้กล่อมฝัน
วันไหนท้อวันไหนเหนื่อยคิดถึงกัน
เขียนกลอนไว้ใจฉันพลันชื่นเอย.....
5 สิงหาคม 2547 15:35 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ทั้งสิบนิ้วประนมบังคมกราบ
พระคุณซาบซึ้งในฤทัยผม
ทั้งกายจิตคิดได้ใจบังคม
จึงน้อมลงก้มกราบทาบบาทบง
พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์
ผู้พิทักษ์กฎหมายไม่ลุ่มหลง
ในฐานะลูกศิษย์จิตจำนงค์
บูชาองค์พระบิดากฎหมายไทย
วันที่ ๗ สิงหาใกล้มาถึง
เป็นวันซึ่งพระองค์ทรงจากำหาย
หมู่มวลมิตรลูกษย์ใจแทบวาย
เหลือฝากไว้แต่ผลงานกาลก่อนมี
ในฐานะนักศึกษาเรียนกฎหมาย
ตัวลูกได้ฝึกอ่านท่องและเขียน
ตัวลูกได้ฝึกพิจารณาตามบทเรียน
ได้พากเพียรเรียนต่อพอเป็นแนว
จากดวงจิตลูกบูชาพระองค์ท่าน
ขอกราบกรานเป็นบทกลอนไม่หวานแหวว
ขอบูชาพระองค์ท่านจากใจแล้ว
เปรียบดวงแก้วโชติช่วงชัชวาล
3 สิงหาคม 2547 14:26 น.
ก.ศ.กษิพจน์
โอ้อกเอ๋ยเคยรักสลักจิต
แน่นสนิทแนบแน่แท้หนักหนา
ดวงฤดีพี่นี้มีแก้วตา
มาเป็นยารักษายามพี่ตรม
โอ้อกเอ๋ยอกข้ามาเห็นแล้ว
เธอคือแก้วที่มีค่าพาสุขสม
เธอคือแก้วที่มีค่าควรพาชม
เธอคือลมหายใจของข้าเอง
โอ้อกเอ๋ยอกข้ามาพบแล้ว
ไม่ขอแคล้วห่างเจ้าเฝ้าเหมาะเหมง
อยู่ใกล้เธออุ่นไอรักเคล้าบทเพลง
อย่างนี้เองที่เรียกว่า เจ้ายาใจ
หน้าส่วนตัว
1704
