10 มิถุนายน 2547 23:09 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ครูคือผู้ช่วยชี้นำสั่งสอนศิษย์
ครูคือผู้ชี้ชีวิตให้สดใส
ครูคือผู้ชี้ทางให้ก้าวไกล
ครูคือผู้คอบปลอบใจยามเราตรม
ครูคือผู้ชี้นำทางความสุข
ครูคือผู้ปลุกใจให้สุขสม
ครูคือผู้เย็นฉําอย่างสายลม
ครูคือผู้ที่อุดมด้วยความดี
10 มิถุนายน 2547 02:13 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สร้างกรรมไว้อย่างไรในอดีต
เหมือนแผลมีดติดไปในภายหน้า
ดุจหว่านพืชพันธ์ไว้ในไร่นา
ผลย่อมปรากฎชัดเป็นสัจจัง
จึงควรทำกรรมดีที่ไร้โทษ
จงละโกรธโลภหลงจำนงหวัง
จะพ้นภัยไกลเสนียจไม่เบียดบัง
เกิดพลังก่อสุขสานต์สำราญเอย
10 มิถุนายน 2547 02:09 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สักวาฝากดาวที่พราวเกลื่อน
คอยเป็นเพื่อนกัยเธอเมื่อยามเหงา
ฝากสายลมพายพัดคอยบรรเทา
ความร้อนเร่าที่เศร้าอยู่ในใจ
ฝากอาทิตย์ดูแลในตอนเช้า
ฝากจันทร์เจ้าดูแลยามหลับไหล
ฝากความผูกพันธ์ที่มีอยู่ข้างใน
ดูแลใจที่มีให้สุขเอย
10 มิถุนายน 2547 02:04 น.
ก.ศ.กษิพจน์
ขอยกกลอนวอนกล่าวเล่าเอ่ยถึง
เป็นเรื่องซึ่งวิโยคโศกผวา
ชายแดนใต้เกิดวิกฤตหลายเพลา
จึงยกมาเขียนไว้ให้อ่านกัน
ยะลา ปัตตานี นราธิวาส
ชาวบ้านหวาดโภยพาไหวหวั่น
มีกลุ่มโจรก่อเรื่องกันทุกวัน
ชาวบ้านนั้นหวั่นในภัยอันตราย
มุ่งระดมกำลังทั้งภาครัฐ
มุ่งขจัดปราบปรามในภัยร้าย
มุ่งพัฒนาบ้านเมืองให้สบาย
มุ่งสลายโจรร้ายให้วายพลัน
เป็นกำลังใจให้กับเจ้าหน้าที่
ทำความดีเพื่อเสริมทางสร้างสรรค์
ขจัดทุกข์บำรุงสุขโดยทั่วกัน
มินานวันภาคใต้ได้สุขเอย
6 พฤษภาคม 2547 21:52 น.
ก.ศ.กษิพจน์
สุภาษาตของเก่าได้เล่าอ้าง
เป็นแนวทางเจ้าเอยเคยกล่าวขาน
อัคคีร้อนเจ้าเอยมิควรทาน
มุ่งล้างผลาญมอดม้วยด้วยเปลวไฟ
เล่นกับนําเสียดีกว่าไหมเจ้า
ไฟร้อนเร่าแต่นําเย็นเป็นสดใส
เตือนเจ้าเอยอย่าริลองเล่นกับไฟ
เป็นไปได้เล่นกับนําเย็นฉําเอย
หน้าส่วนตัว
1047
