23 พฤษภาคม 2547 01:18 น.
ก.นววิฬาร
เสียงหวีดหวิวแว่วแว่วมาแต่ไกล จากมวลหมู่แมกไม้ในกลางป่า
มันช่างเจ็บแปลบไปในใจข้า เพียงเพราะว่าข้าไม่อยากเห็นเจ้าตรม
อยากจะหาสาเหตุแห่งเสียงนั้น อะไรกันทำให้เจ้าไม่สุขสม
เดินมองหาเด็ดดอกเคยดอมดม ก็ไม่สมใจข้าไม่ยักมี
ในวันนี้ป่าเปลี่ยนเลี่ยนเตียนโล่ง ใจก็โหวงโล่งเตียนดั่งไพรี
อันจะหาต้นตอของเสียงนี้ ต้องไปที่กลางป่าแน่จริงเทียว
ลึกเข้าไปพงไพรใกล้วารี ยังโชคดีมีอยู่ให้พืชเขียว
แต่นิจจาวารีเหลือนิดเดียว แย่จริงเชียวไม่นานคงจบกัน
เจ้าคงร้องบอกข้าว่าสิ่งนี้ ที่เจ้ามีเหลืออยู่ในไพรสัณฑ์
ให้ข้ารีบเร่งทำเร่งสร้างสรรค์ เพื่อสวรรค์บนดินไม่สิ้นใจ...
....................................................พวกเราชาวโลกต้องช่วยกันอนุรักษ์ธรรมชาติผืนป่าท้องน้ำของเราไว้นะครับ...............................................
19 พฤษภาคม 2547 22:46 น.
ก.นววิฬาร
อนิจจาท้องฟ้าในยามเช้า ไม่สดใสเหมือนเราที่ไร้รัก
ฟ้าสีครามทะเลเขียวที่รู้จัก ช่างหมองนักเหมือนรักที่หมองใจ
อันตัวเราเข้าทะเลหวังพวกเจ้า ทำให้เราหมองเศร้าได้สดใส
แต่นี่มันเกิดอาเพศประการใด เหตุไฉนพวกเจ้าถึงเศร้าตรม
หาดทรายขาวทะเลเขียวที่มีคลื่น เปลี่ยนเป็นอื่นนิ่งเงียบไม่สุขสม
ไม่มีคลื่นไม่มีเสียงไม่มีลม เจ้าขื่นขมทุกข์ทมเพราะเหตุใด
ฤาเหมือนเราต้องเศร้าเพราะอกหัก ไม่มีรักหักรักต้องหักใจ
เจ้าคงเจ็บเหมือนเราใช่หรือไม่ ทะเลใจหมองหม่นเพราะใจมัว...
18 พฤษภาคม 2547 16:04 น.
ก.นววิฬาร
ไปเดินห้างพันทิพย์กับหวานใจ มิทันได้เอะใจเลยสักนิด
ว่าตัวฉันกำลังเข้าใจผิด มัวแต่คิดว่าเธอรักเราจริง
เธอพาฉันเดินไปในฝูงชน ทำให้ฉันสับสนมองหาเธอ
แท้ที่จริงเธอทำให้ฉันเผลอ แล้วตัวเธอก็รีบไปกับคนใหม่
ฉันเพิ่งเริ่มรุ้ตัวว่าถูกหลอก โดนปอกลอกไปมากน่าเจ็บใจ
ตัวเธอเองคงเห็นว่าไม่เป็นไร คงจะทำกับใครมามากมาย
เธอรู้ไหมว่าฉันนั้นอกหัก เพราะไปรักคนแบบเธอน่าไม่อาย
ฉันนั้นอยากจะฆ่าเธอให้ตาย จอมวายร้ายในคราบนักศึกษา...
.........................................................................................
17 พฤษภาคม 2547 09:03 น.
ก.นววิฬาร
..อรุณรุ่งฟ้าหม่นดูพิลึก ชวนให้ตรึกคิดคำนึงถึงฟ้าเจ้า
ภายนอกนั้นมันมีอันใดเล่า อยู่ในเงาของเมฆหมอกหลอกให้งง...
...ยิ่งพิศดูยิ่งรู้ว่าประหลาด ไม่สามารถรู้แจ้งว่าอะไร
นั่งอยู่นานถึงพึ่งจะคิดได้ ก้าวออกไปเปิดหน้าต่างดูซะที...
...กลิ่นอากาศในยามเช้าอาจบอกได้ ว่าทำไมท้องฟ้าถึงเปลี่ยนสี
จากฟ้าครามเป็นเทาไร้ชีวี รู้ทันทีเมื่อเปิดหน้าต่างดู...
...มีน้ำหยดลงมาจากตรงไหน โดนเข้าไปสองเม็ดที่กลางหัว
แหงนขึ้นไปมองเมฆ...สีเทามัว... สายฝนรัวกระหน่ำ...ไอ้หน้าโง่...
หน้าส่วนตัว
846
