26 พฤศจิกายน 2553 00:07 น.
ก.กิตติ
ามใดภัยพิบัติซัดกระหน่ำ
กระหึ่มห่ำค่ำครึกระทึกโหย
ระส่ำสาดขลาดก้องร้องโอดโอย
คร่ำครวญโดยไร้สิ้นถิ่นทำมา
ยามใดภัยพิบัติซัดถี่ถี่
ระลิ้วลี่ลี่ระลิ้วระลิ้วหา
หลบลี้แล้วลอดได้ในบางครา
ยังติดตาตรึงติดสนิทใน
ยามใดภัยพิบัติซัดสงบ
จะพานพบพิงพักเพื่ออาศัย
สถิตทั่วทุกที่ทั้งถิ่นไทย
พอได้คลายทุกข์โศกวิโยกมา
ยามใดภัยพิบัติซัดประเทศ
จะยังเศษซากกากกระดากสา
พอเห็นเหตุแห่งเศร้าเคล้าน้ำตา
แม้เวลาเลยล่วงช่วงชังชิง
แต่ยามนี้ภัยใดหรือจะสู้
ภัยศัตรูคู่ราข่ากับขิง
ต่างแก่งแย่งเชิดชักช่วงแช่งชิง
เป็นเศษสิ่งทรามซากจากภัยใน
เมื่อยามนี้แผ่นดินคงสิ้นแล้ว
เพราะภัยแผ้วพานพบประสบใส่
จนเศษซากถมทับคับเคืองใจ
ต่อนี้ไปไทยสิ้น...........สิ้นซากเอย
25 พฤศจิกายน 2553 11:58 น.
ก.กิตติ
สิ่งใดในโลกล้วน มอดม้วยม้วนมลายครัน
แม้สิ่งอัศจรรย์ พอถึงวันพลันทลาย
ผุพังสลายสิ้น เปลี่ยนแปรปริ้นสู่ดินทราย
ถึงวันพลันจะตาย ซุกซ่อนกายใต้แผ่นดิน
ตายแล้วเหลือสิ่งใด จะฝากไว้ให้โลกยิน
ความชั่วที่กัดกิน จนชีวินมิมีดี
หาดีดีไม่ได้ จนสุดท้ายยังมิมี
เกิดมาว่าเสียที หาสิ่งดีไม่มีมา
ตายแล้วก็เสียเปล่า ศพเน่าเน่าที่ติดมา
ไร้ค่าไร้ราคา แม้เกิดมาได้เป็นคน
ตอนมีชีวิตอยู่ หาได้รู้คุณค่าตน
กระทั่งบุญคุณคน ยังอับจนจนไม่มี
ฝากบอกพี่น้องไทย จงตั้งใจทำความดี
ชาติศาสกษัตรีย์ ขอจงมีความยำเกรง
คนเลวที่กลับตัว ยังไม่ชั่วเท่านักเลง
เลวได้ด้วยตัวเอง พวกไม่ร้องเพลงชาติไทย
หน้าส่วนตัว
710
