20 เมษายน 2547 00:44 น.
zonkung
ค่ำคืนที่เปลี่ยนไป
ร้องไห้กับความหลัง
น้ำตาไม่ยับยั้ง..เจ็บ...แต่คิดถึง
ไม่รู้ว่าทำไม..คนที่มากความหมายและลึกซึ้ง
จากไปทั้งที่อ้อนวอนฉุดดึง...หรือที่ผ่านมาแค่ลวงตา
ทั้งคำรักและอ้อมกอดอุ่นกาย
ทั้งอิงซบ..มากคำหวานกระซิบหา
ทั้งไอรักที่เริงร้อนในราตรีกาล
เพียงเรื่องเล่นฆ่าเวลาหรือไรกัน..
ค่ำคืนที่เปลี่ยนแปลง..
หลบเร้นเรื่องราวแห่งความหลัง
ไม่เคยทำได้เลยแม้สักวัน..
เธอทิ้งความเจ็บเป็นนิรันดร์..ไว้กับคนที่เธอลืม
20 เมษายน 2547 00:41 น.
zonkung
ฉันรักเธอ..
คำพูดที่ได้แต่เงียบงันเสมอเมื่อต่อหน้า
ฉันบอกไม่ได้ด้วยเงื่อนไขของเวลา
และสิ่งที่เห็นตรงหน้าคือความจริง..
..................
เคียงข้างเธอคืน เขา คนนั้น
คนที่ยอมเธอทุกสิ่งเช่นกัน..รู้ใช่ไหม
อย่าหวั่นไหวกับสายตา..อย่าอาทรกับหัวใจ
ของคนที่มาเจอเธอสายเกินไป..ไม่ทันการณ์
16 เมษายน 2547 03:46 น.
zonkung
หมดใจไปนานแล้วตั้งแต่วันนั้น
วันที่เธอไม่เห็นค่ากันและจากไกล
วันนี้กลับมาหาในฐานะอะไร..
ช่วยอยู่ห่างได้ไหม...วันนี้เราไม่ใช่คนรักกัน
.............
เหตุผลที่เธอมีพูดมาจะรับฟัง
ถึงคราวเหตุผลฉันมั่ง
เธอฟังกันให้ดี-ดี...
ไม่มีความหลัง..ไม่มีลึกซึ้ง
ไม่มีที่หนึ่งไม่มีที่สอง..
ไม่มีที่ให้เธอแม้แต่ตัวสำรอง
ส่วนที่เธอเคยครอบครองมันเปลี่ยนมือ
..........
นี่คือเหตุผลสุดท้าย
คนทำลายไม่มีสิทธิ์...จะรื้อฟื้น
ฉันมีคนดึงไว้ไม่ให้ใจมันกลับคืน
และเธอเองควรจะตื่นมารับรู้ความเจ็บเสียที