30 กรกฎาคม 2548 21:26 น.

สุดท้าย

ริมฝีปากบางที่ฉันเคยได้สัมผัส
สองตาที่ฉันหลงรักแต่กลับสะท้อนภาพใคร
เพียงใบไม้ปลิดปลิว สายลมพลิ้วอ่อนไหว
เพียงชั่วฤดูกาลเธอเปลี่ยนไป ทิ้งเพียงคำรักไว้ให้จดจำ
มีประโยชน์อันใดเล่า ที่ฉันมัวเมากับความหลัง
ถามใจตัวเองทุกวี่วัน คำตอบคือความทรงจำยังฝังใจ
รอยรักยังคงอุ่นในกาย ปล่อยใจตัวเองให้ไร้ความหมายอย่างเต็มที่
อีกซักคืน ขอแค่อีกซักคืนเถิดคนดี ที่ฉันจะมีความนึกคิดถึงเธอ
ไร้สิ้นแล้วคราบน้ำตา วันเวลาทรมานที่นานเนิ่น
จะหยุดลงไร้ความปวดร้าวใดมาต่อเติม ---
หยุดลงพร้อมลมหายใจสุดท้ายที่ฉันมี