24 มกราคม 2552 02:50 น.
zonkung
เกลียด...รัก...สับสน
ปะปน..ข้างในใจนี้
ลบเลือนจากใจไปเสียที
อยากสูญเสียความทรงจำทุกวินาที..
ไม่อยากรู้สึกตัว..แล้วว่ายังมีลมหายใจ
เจ็บ..แค้น..คลั่ง
ทำโง่-โง่ ทุกอย่างดึงเธอกลับมาใกล้
ทุกการกระทำยิ่งผลักเธอห่างไกล
ฉันไม่มีวันมีเธอคืนกลับมา.
เพราะ"ฉัน"เป็นเพียงอีก 1 เกมรักที่เธอ"เล่น"
เธอเห็นใจจริงฉันเป็นของง่าย..
ได้ไปแล้ว..ก็ทำลาย..สิ้นความหมายสำหรับเธอ..
18 กันยายน 2551 04:02 น.
zonkung
ผ่านช่วงเวลาที่ว่างเปล่า
ค้นพบเพียงความปวดร้าวเผชิญหน้า
เธอลืมใช่ไหมทุกคำสัญญา
มีฉันที่บ้าจมปลักกับมัน
จะให้ฉันทำอย่างไร
กับคำรักที่ฉันยังคงมั่น
ปลดปล่อยฉันทีเถิด...ความทรงจำ
เมื่อไม่มีเธออยู่ด้วยกัน...มันไม่สำคัญแล้วสัญญา
8 กันยายน 2551 02:33 น.
zonkung
มืนมน...ว่างเปล่า
เจ็บปวด..ท้อแท้
อับจน..หนทางแก้
สับสน..หนทางไป
ที่นี่ที่ฉันอยู่..ไม่รู้เลยว่าที่ไหน
ผู้คนที่มากมาย..ไม่ใช่คนคุ้นกัน
เจ็บปวด..เกินจะกล่าว
อ่อนแอ..และขี้แพ้
ไร้คน..มาดูแล
ไร้คน..มาเข้าใจ
แล้วฉันก็ยืนอยู่
ท่ามกลางความอ่อนไหว..
กับคำถามซ้ำซากในหัวใจ..
ฉันมีชีวิตเพื่ออะไร บนโลกนี้....
15 มิถุนายน 2549 05:49 น.
zonkung
ฉันพลัดหลงกับความฝัน
ยามเด็กเราอยู่ด้วยกันอย่างแสนหวาน
ฉันจับมือความฝันจูงไปไหนมาไหนตลอดทาง
ฉันไม่เคยเดินห่างออกมาเพียงลำพัง
เพียงเสี้ยวเวลา ความอึกทึกในชีวิตเกิดขึ้นนั้น
รวดเร็ว มากมาย จนรับไม่ทัน ฉับพลันมือแห่งความฝันหายไป
ฉันยืนนิ่งกับที่ สับสนกับความรู้สึกที่มีไปไหนไม่ได้
ฉันกลัว ฉันร้องไห้อย่างไม่อาย ใครก็ได้ช่วยฉันตามฝันกลับมา
ฉันวิ่งไปที่นี่ที่นั่น ตะโกนหาความฝันให้มาหา
กลับมานะ กลับมาอยู่ช่วยนำทาง ฉันก้าวต่อไม่ได้เพียงลำพัง
ฉันออกวิ่งครั้งแล้วครั้งเล่า ออกสู่ถนนที่เห็นแม้เงาแห่งความฝัน
เมื่อฉันคว้ามือนั้นมาอีกครั้ง ความฝันนั้นกลับไม่ใช่ของฉันคนนี้
นั่นก็ไม่ใช่ นี่ก็ไม่ใช่ บนถนนฝันของใคร ต่อ ใคร มารวมไปหมดที่นี่
แล้วฝันของฉันล่ะ อยู่ไหนตอนนี้ หรือ ฉันเองต้องยอมรับสักที..
--ว่าฉันจำฝันที่มีไม่ได้เเล้ว--
12 ธันวาคม 2548 21:37 น.
zonkung
รู้หรือเปล่าคำที่บอกกับเธอ
รู้หรือเปล่า--ใช้เวลาแค่ไหน
รู้หรือเปล่ากว่าจะพูดออกไป
กลั้นน้ำตาแทบกลั้นหายใจไม่ไหว
เลิกกันนะจบกันนะพอแค่นี้
วันที่มีเวลาที่ดีเก็บเอาไว้
ความทรงจำยังคงอยู่แต่ฉันต้องจากไกล
ไม่อยากผูกรั้งเธอเอาไว้กับ คำว่ารัก
รู้หรือเปล่าวันนี้ฉันยังเหมือนเดิม
รู้หรือเปล่าความรู้สึกฉันยังคงเดิม
ที่แตกต่าง สองเราต่างคน ต่างเดิน
คนที่เอ่ยคำไม่รักกัน ...มันเจ็บกว่า....