8 กุมภาพันธ์ 2546 00:28 น.
zonkung
ความทรมาณที่เกิดขึ้นมาในหัวใจ
เธอรู้บ้างไหมมันปวดร้าว .. ที่เห็นเค้าเข้ามาในความเป็นเรา
และเธอพร้อมให้เค้าเป็นเงาในแววตา
อยู่แทนที่ฉันไม่กลับคืนมา .. วันเวลาแห่งสองเราจบไป
ฉันคงต้องยอมรับมันกับความจริงที่ปวดหัวใจ
เพราะรู้ดีคงไม่มีทางไหน..จะทำให้หัวใจเธอคืนกลับมาหา
แต่ถ้าคนคนนี้จะดื้อดึงฝืนทนรักเธอต่อไป...มันคงไม่ผิดมากใช่ไหม
เพราะที่ฉันรักเคยเป็นคนของฉันทั้งหัวใจ
ไม่ได้ไปรักคนของใครแล้วทำร้ายหัวใจอย่างที่ฉันนั้นถูกทำ..
29 พฤศจิกายน 2545 21:05 น.
zonkung
รักนี้ไม่มีปาฏิหารย์ไม่มีสิ่งใดสามารถกั้นระหว่างเธอกับเขา
ฉันรู้เหมือนที่รู้ดีว่าสายน้ำไม่มีวันไหลกลับ ต่อให้ฉันพยายามแล้วที่จะว่ายทวนกระแสนั้นขึ้นมา ฉันรักเธอเหมือนกับสายลมที่กระซิบบอกรักกับฟากฟ้า แต่สายลมแผ่วเบาได้เพียงแค่พัดไปผ่านมา ไม่อาจยืนจับจองตีตราเป็นเจ้าของเธอเหมือนดวงดาว เพราะเขาไม่ว่ายามหลับหรือตื่น ก็มีเธอยืนเคียงข้าง ในความปวดร้าวของฉัน คือเมื่อได้รักเธอกลับไม่ได้ครอบครอง เมื่อได้เพียงแต่จ้องมอง แต่ไม่มีสิทธิ์ไขว่คว้า ฉันเฝ้าถามตัวเองที่จมติดอยู่กับน้ำตาว่าเมื่อไหร่เวลาจะทำหน้าที่ของมัน ให้ลืมเธอไปจากใจ ให้เดินจากเธอไกล แล้วคิดเสียว่าฝัน แต่ความรัก มันลืมไม่ได้ง่ายๆ ฉันพยายามแล้วทุกทาง อาจจะสำเร็จก็ต่อเมื่อฉันสิ้นใจ เมื่อเวลานี้ฉันยังคงอยู่ที่นี่ ความรักของฉันยังคงอยู่ที่นี่ด้วย รักของฉันที่สักวันหวังเพียงเธอเข้าใจ รักของฉันที่มันมาช้าไป รักที่เลือกไม่ได้ไม่มีหวังอะไรแม้ปาฏิหารย์
28 ตุลาคม 2545 23:05 น.
zonkung
ต่อให้รักเธอมากเท่าไหร่
ฉันก็คงสู้เขาไม่ได้เมื่อหมดทั้งหัวใจ
เธอนั้นเปลี่ยนไปให้เขา..
เหลือเพียงความว่างเปล่าทิ้งไว้กับฉัน
เหลือเพียงความเงียบงันระหว่างเราสองคน
จะอยู่จะไปก็มีน้ำตาไม่มีทางสำหรับสามคน
เธอเองไม่ต้องทนรักษารักร้าวให้เสียเวลา
เมื่อเธอไม่กล้าพูดคำลาให้บอกมาฉันจะพูดเอง
ไม่ต้องเกรงใจยินดีจะพูดออกไปเพื่อเธอ
หากคำลาคำนี้จะมีความหมายมากกว่าคำรัก...
26 ตุลาคม 2545 21:08 น.
zonkung
กลางดึกที่มองไม่เห็นแม้แต่ดวงจันทรา
ฉันลืมตาตื่นอยู่เดียวดาย
กลิ้งตัวไปที่มุมเตียง
นอนไม่หลับเพราะคิดถึงเธอ
ในความฝันมีเธอให้ความรัก
และอบอุ่นอยู่เคียงข้าง
แต่ทันทีที่ถามว่าทำไม?
ตามันก็ลืมขึ้นมาเอง
สิ่งสำคัญที่สุดของเธอไม่ใช่ฉัน
ฉันรู้สึกเศร้าเสียใจ
แต่ว่าฉันน่าจะรู้จักสิ่งนั้นดีที่สุด
ฉันกุมความมั่นใจอันน้อยนิดเช่นนั้นเอาไว้ในมือ
ดั่งกำแหวนวงโปรดแน่นเสียจนรู้สึกเจ็บมือ
เพราะรู้สึกว่าเธอ
คนที่สำคัญที่สุดของฉันอยู่ใกล้ๆ
ในความฝันมีเธอให้ความรัก
และอบอุ่นอยู่เคียงข้าง
แต่ทันทีที่ถามว่าทำไม?
ตามันก็ลืมขึ้นมาเอง
คืนที่นอนไม่หลับ เธอเองก็ไม่อยู่
ชงนมร้อนๆดื่มซักถ้วยดีกว่า..
25 ตุลาคม 2545 00:15 น.
zonkung
เป็นแมวน้อยธรรมดา
เดินเล่นท่ามกลางแสงจันทราไม่รู้หน่าย
มีสายลมของค่ำคืนพัดผ่านมาทักทาย
มีหมู่แมวมากมายมารวมกัน
และหนึ่งแมวที่ฉันหลงใหลเธอก็มา
อยากให้รู้ว่าในสายตามีเพียงเธอเท่านั้น
อยากร้องบอกรักเธอใต้เงาจันทร์
แล้วพาเธอกระโดดวิ่งเล่นไปด้วยกันบนหลังคา
แต่เป็นเพียงแค่แมวพเนจร
ไม่มีหลักแหล่งหลับนอนพักพิงยามเหนื่อยล้า
เมื่ออีกเหมียวดีกว่ามีนายดูแลตลอดเวลา
หากเธอไม่อยากเร่ร่อนมาฉันเองก็ไม่ฝืนกัน
จะเดินทางต่อไปในที่แห่งใหม่
มีแสงจันทร์สดใสในทุกพื้นที่นั้น
แค่นี้ก็เพียงพอแม้ไม่มีรักใต้แสงเงาจันทร์
แค่ได้ออกท่องเที่ยวยามราตรีนั้นแมวอย่างฉันก็สุขใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzonkung
หน้าส่วนตัว
725
