7 พฤษภาคม 2548 16:33 น.
zombie_sweets
ในวันที่พระจันทร์เต็มดวง
ผมได้พบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง
ทุ่งหญ้าที่ตัวผมเองก็ยังไม่รู้จัก
ในความกว้างสุดจะบรรยายนั้น
ผมได้เห็นสุสานที่ตั้งเรียงราย
ทุกๆคนกำลังจะกลับมาอีกครั้ง
ทุกๆคนกำลังจะกลับมาอีกครั้ง
พร้อมกับความสนุกสนานแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ในค่ำคืนนั้น
งานเลี้ยงเต้นรำในคุกนรก
ทุกๆคนต่างสนุกสนานร่าเริง
ทุกๆคนกำลังจะกลับมาอีกครั้ง...
พื้นดินที่ใฝ่หา
ร่ำร้องเรียกหาผู้ที่กำลังจะกลับมา
ในคืนพระจันทร์เต็มดวง
คำอธิษฐานจะกลับเป็นจริงอีกครั้ง
พื้นดินที่ใฝ่หา
ร่ำร้องเรียกหาผู้ที่กำลังจะกลับมาอีกครั้ง
ทุกๆคนกำลังจะกลับมา
พร้อมกับรอยยิ้ม
ความสนุกสนานในทุ่งหญ้าแห่งนั้น...
17 เมษายน 2548 00:51 น.
zombie_sweets
ความฝันถูกทำลาย
ความคิดค่อยๆจืดจางลงไปทุกวันๆ
ชีวิตช่างไร้ค่า
ดวงตาคู่นี้...กำลังจะมองไม่เห็นอะไรอีก
ความมืดมัว...แสงสว่างที่กำลังลดลงทีละน้อย
ความหมายของมันคืออะไร
ร่างกายที่ถูกครอบงำ
ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด
ไม่มี...เพราะอย่างนั้น
ถึงถูกฉุดลากไปได้ง่ายๆใช่ไหม
จุดยืนที่มองไม่เห็น
ไม่มีใครอีกแล้วที่มองเห็น...ตัวฉัน
ตัวฉันถูกกลืนกินเข้าไปอย่างช้าๆและนิ่มนวลจนไม่รู้สึกตัว
เธอที่รัก เพราะเกรงใจจนไม่กล้าจะพูด
เพราะกลัวเธอไม่ชอบใจถึงได้ปรับเปลี่ยนตัวเองเรื่อยมา
จนในที่สุด...ฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
ควรจะทำยังไงดีล่ะ...ตอบสิ
ตอบสิ...หรือเธอเองก็ชอบที่ฉันไร้ตัวตนจนไม่อยากให้เปลี่ยน
ใครจะชอบล่ะจริงไหม ในเมื่อมีผู้ตามที่ดีอยู่แล้วทั้งคน
...........................................................................................
แสงสว่าง เธอมองเห็นนี่ ฉันคือใครกันเหรอ
ฉัน...ยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม
สิ่งที่ดีกับสิ่งที่ไม่ดีคืออะไรกัน
ทั้งหมดอยู่คนละด้าน...ความชอบกับความเกลียดของใครซักคน
ชีวิตผูกขาดกับคนๆเดียว
ทางเดินที่ค่อยๆจางหายไป...นั่นคืออนาคตใช่ไหม
อนาคตที่ไม่เคยมองเห็น
ความมืดที่นับวันจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
กรงเหล็กปิดตาย
ควรจะออกไปจากที่นี่ซักทีดีมั๊ยนะ
...................................................................................................................
การตัดสินใจครั้งสุดท้าย
ปีกที่มองไม่เห็น...ขอบคุณที่มอบพลังให้ฉัน
ฉันจะออกไป
จะไม่กลับมาอีกแล้ว...
...หรืออยู่ในนี้
ไม่ต้องคิดอะไรเลย...ตลอดไป
เพราะถึงตอนนี้ก็คงไม่มีค่าที่เริ่มใหม่ได้อีกแล้ว
20 กุมภาพันธ์ 2548 18:37 น.
zombie_sweets
เค้าเป็นรุ่นพี่ของผมน่ะ
คนๆนั้นสามารถพูดด้วยได้ทุกเรื่อง
เป็นคนที่ตลกมาก
แต่ครั้งหนึ่งที่ผมรู้สึกว่า อยู่กับเค้าไปก็เท่านั้น
เพราะเค้ามีเพื่อนอีก แล้วผมก็จะคิดว่าเราอยู่ไปเค้าก้อไม่ค่อยจะสนใจ
เหมือนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมอยู่ที่นั่นด้วย
หลังจากนั้นผมก็ออกห่างจากเค้า
เพราะว่าที่อยู่ที่อยู่แล้วไม่มีความสุข ผมก็ไม่อยู่ ถึงจะรักเค้ามากเท่าไหร่ก็ตาม
ผมแยกตัวออกมาหลายเดือน
จนวันหนึ่งบนรถ2แถว เค้าเจอผม
เค้าทัก ผมก็ตอบเค้าดีๆ เพราะที่ผมแยกตัวออกมา ผมไม่เคยเกลียดเค้า ไม่เคยเกลียดเพื่อนเค้าแม้สักนิด
หลังจากนั้น ผมก็เข้าไปทักเค้าบ้างบางโอกาส
แต่วันนั้น มันเป็นวันที่เค้าสอบปลายภาควันแรก
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ผมรักเค้าผมรับไม่ได้กับอีก2วันสุดท้ายที่ใกล้จาก
อย่างนี้ทุกที จะดีกับใครต้องเป็นช่วงใกล้จากทุกที
เรื่องของเค้าทำให้ผมร้องไห้ได้มากมายเชียวแหละ
...วันที่จากไปแล้วกับวันที่รู้ตัวว่าอีกไม่นานก็จะต้องจาก...วันไหนทรมานกว่ากัน...
ผมขอตอบคำถามที่ผมตั้งขึ้นเองนี้นะว่า วันที่รู้นั่นแหละ ทรมานที่สุด
วันที่จากไปแล้ว คิดถึง แต่มันก็ยังลืมได้นี่ ถ้าจากกันไปนานๆ
แต่ผมมั่นใจว่า ผมไม่ลืมเค้าหรอก
คงคิดถึงเค้าจนตายนั่นแหละ
เพราะเค้าเป็นเพื่อนคนที่สำคัญและก็เป็นคนที่ผมรักที่สุดไงล่ะ
จนถึงวันนี้...
เค้าสอบเสร็จแล้ว
ใช่ถึงตาผมแล้วสิที่จะสอบ
ไม่มีสมาธิจะอ่านหนังสือเลย...เพราะคิดถึงแต่เรื่องของเค้า
แต่ก็จะทำเพื่อตัวเองบ้าง เพื่อพ่อแม่ไง
จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่สามารถเรียกเวลากลับมาได้อีกแล้ว
ทำได้แค่เพียงเก็บความทรงจำนี้ไปให้ได้นานที่สุดใช่ไหม
แต่ว่านะ ถึงจะทำได้แค่นั้นผมก็จะทำ
...ทราย รักทรายนะ ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหนทรายก็เป็นเพื่อนที่เรารักมากที่สุดเลย ถ้าชาตินี้เราไม่ได้เจอกันอีก ก็ขอเป็นชาติหน้าแล้วกันนะ ที่อยู่ที่ดีที่สุดของผม...
13 กุมภาพันธ์ 2548 19:35 น.
zombie_sweets
ความรู้สึกที่หายไปนั้น
คือความรู้สึกของฉันเอง
เพราะฉันเหนื่อย
เพราะฉันเบื่อกับการที่ต้องมอบความรู้สึกให้ใครสักคน
แล้วไม่มีการตอบกลับ
ไม่เคยมี...ซักครั้งเดียว
เพราะอย่างนั้น
ฉันจึงหนี
วันพรุ่งนี้...วาเลนไทน์แล้ว
ในที่สุดก้อเวียนมาอีกปี
วันที่ว่างเปล่าที่สุดในรอบปีสำหรับฉัน
ฉันเห็นแก่ตัวไหม
ฉันเป็นคนที่น่าเกลียดไหม
ที่หนีอย่างนี้
แต่เคยรู้ไหม ว่าเคยมีคนๆหนึ่ง ทำให้ฉันเจ็บมากที่สุด
คนๆนั้นทำให้ฉันไม่อยากจะมองเห็น...ไม่อยากจะพบเจอใครอีก
เพราะอย่างนั้น...
ความรู้สึก...จากใครซักคนที่ถ่ายทอดมาถึง
นั่นคือความจริง
เพราะว่ามันช่างเหมือนกันมากซะจนไม่นึกว่าจะเป็นคนละคน
ขอบคุณที่ยังมีความรู้สึกนั้น...
6 ธันวาคม 2547 19:46 น.
zombie_sweets
แต่อดีตที่เชื่อมโยงมายังปัจจุบัน
อดีต...กำลังฆ่าเรา
ช่างโหดร้ายเมื่อนึกถึง...อดีต ทำอะไรไว้บ้าง
บางสิ่งเกิดขึ้น
บางสิ่ง...จบลงโดยที่เราไม่ทันได้รู้สึก
การจากลา
หากนั่นเป็นการจากเพื่อพบเจอสิ่งใหม่
ก็ขออย่าให้เกิดขึ้นเลย
ปัจจุบัน...ปัจจุบันในอดีต
หากกลับไปแก้ไขได้
ทำไมความต้องการบางอย่างถึงเป็นได้แค่เพียงความนึกคิด
ทำไม...ต้องเป็นเพียงแค่สิ่งที่ทำไม่ได้
แค่สักครั้งไม่ได้ใช่ใหม...กับความต้องการของคนไร้ค่านี้
...เพราะสิ่งที่ทำไป
ทำให้ไม่มีค่าพอที่จะทำให้คนๆนึงกลับมาคิดว่ายังคงมีชีวิตอยู่
เพราะอย่างนั้น...
คร่ำครวญหาความเป็นไปไม่ได้บนโลกแห่งความจริง
ไขว่คว้า...ผู้ที่ไม่สมควรนึกถึงอีกแล้ว
มันคือคำสาปใช่ใหม
คำพูดที่พูดไม่ได้
สุดท้ายทำได้แค่เพียงรอเวลาจากลา
เพื่อให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นเพียงอดีต
เพื่อจะต้องมานั่งคิดถึงมันอยู่ตลอดเวลา
คำสาปนั้น...
หน้าส่วนตัว
678
