ทะเลตอแหลหรือพระอาทิตย์โกหก

zombie_sweets

ทะเล...สีสันนั้น
พระอาทิตย์...
มันคือการควบคุมหรือการยอมรับเพื่อความกลมกลืนกันแน่
ผู้นำผู้อยู่บนฟากฟ้าที่แสนไกล
กับผู้ตามที่สามารถแตะต้องได้
ดวงตา...ไม่สามารถตัดสินอะไรได้มากกว่าการมองเพียงเปลือก
ยามเช้า...สีขาวกับประกายบางอย่างที่งดงาม
เที่ยง...กับสีที่เข้มขึ้นจากการชักนำของดวงอาทิตย์
กับเย็นที่สีเข้มขึ้นจนถึงมืด...มืดมิด
ยามคล้อยหลังจากพระอาทิตย์จากไป

อิสระ...
นั่นคือคำสาปจากใคร
ทะเลมีสิทธิ์ใฝ่ฝันถึงมันไหม
หรือว่า...สิ่งที่ทำนับร้อยปีทำให้ชินชาไปหมดแล้ว
เช่นเดียวกับร่างกายนี้
ยอมรับทุกสิ่งที่มีผู้มอบให้
เพียงแต่ไม่เคยมีใครยอมรับตัวตนที่ยังมีลมหายใจอยู่
ไร้ค่ามากใช่ไหมกับสิ่งที่เคยทำลงไป
ทะเล...มีความรู้สึกเช่นเดียวกับคนบางคนไหม
ปริมาณน้ำที่เห็นนั้น...คืดหยดน้ำตาที่สั่งสมมาเป็นร้อยๆปีของเธอ
หรือนั่นคือตัวตน...ที่ไร้ความรู้สึกไปหมดแล้ว