27 มกราคม 2550 20:08 น.
zoll
แสงสีทองสาดส่องที่ปลายนา
คนตกปลาในน้ำที่แหวกว่าย
กระท่อมเก่ากลางทุ่งของคุณยาย
ที่เดียวดายไร้ลูกหลานมาดูแคลน
คอยเลี้ยงดูตอนเจ้ายังเป็นเด็ก
ยามเจ้าเล็กหัดเดินไม่เคยบ่น
แม้เงินทองฐานะก็ยากจน
แกต้องทนทำงานหนักส่งเจ้าเรียน
ฟ้ากลั่นแกล้งถึงหน้าแล้งข้าวนาหมด
แกต้องอดยอมหิวเพื่อเจ้าอิ่ม
ยามเจ้าหลับแอบร้องไห้น้ำตาริน
ช่างเคยชินกล่อมเจ้านอนให้หลับไป
หน้าสมเพชเมื่อเจ้าโตมีฐานะ
เจ้าตวาดดุด่าแม่ผู้กำเนิด
เหมือนฟ้าส่งทรพีกลับมาเกิด
ใจเตลิดขวัญหายไม่มีลืม
หวังได้เจ้าเป็นที่พึ่งยามแก่เฒ่า
แค่ขอเจ้ากลับมาเยี่ยมบ้างได้ไหม
หัวใจแม่แทบละลายเมื่อเจ้าไป
จะมีใครอยู่กับแยมสิ้นลม...
ทุกคำติชมของคุณจะเป็นกำลังใจให้ผมได้แต่งกลอนต่อไป ขอขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งครับ
24 มกราคม 2550 22:04 น.
zoll
มองเวลา ที่เดินไป ทีละนิด
ไม่หยุดนิ่ง รอใคร ที่มัวหมอง
หากคนเรา ทำพลาดไป คงต้องลอง
มานั่งมอง ความผิด ที่ทำไป
ไม่มีใคร ที่จะทำ แต่สิ่งถูก
รู้ทั้งรู้ แต่ก็ทำ น่าสงสัย
หรือว่าเขา ไม่รู้ เพราะอะไร
ที่ทำไป เพราะเขา ไม่ไตร่ตรอง