5 กรกฎาคม 2554 15:03 น.
zilver
หากว่าเป็นเช่นนางฟ้า
เป็นดาราคอยส่องแสง
เป็นนางพญาหมู่แมลง
จะขอแปลงเป็นพลัง
หากว่าเป็นเช่นขนนก
พาวิหคสู่ความหวัง
โบยบินจากถิ่นรัง
ยากจะรั้งให้กลับคืน
หากว่าเป็นเช่นดอกหญ้า
ลมพัดพาให้ตื่นฟื้น
ลอยลู่ลมยังหยัดยืน
พร้อมกลับคืนสู่เบื้องบน
หากว่าเป็นเช่นมวลเมฆ
ที่คอยเสกละอองฝน
หล่อเลี้ยงชีวิตคน
ชุ่มกายกมลพร้อมก้าวเดิน
แต่ไม่ใช่ผู้วิเศษ
ไร้ฤทธิ์เดชมานานเนิ่น
ชีวิตจึงต้องเดิน
ถึงยากเกินก็ต้องทน
เพราะชีวิตมันต้องสู้
เพื่อยืนอยู่ยามหมองหม่น
คุณค่าของความเป็นคน
อย่าสับสน อยู่ที่ใจ
1 กรกฎาคม 2554 10:03 น.
zilver
สายฝนหล่นร่วงวยามรุ่งสาง
ดูมิจางเมฆหมอกคลุ่มกลุ่มทิวเขา
เหล่ามวลไม้เริงร่ามิซึมเซา
หมอกสีเทาทอดเงาผ่านริมบ้านไม้
หมูพฤกษาเริงร่าดูสุขสม
เจ้าชะอมระทมทุกข์ไม่แจ่มใส
ไมยราพพลอยซึมเศร้าในหัวใจ
มิกางใบซ่อนเก็บไว้เพียงลำพัง
สายนทีไหลเป็นทางชวนให้คิด
เพิ่อให้สิทธ์สายฝนหล่นภายหลัง
ให้นทีไหลตามทางอย่างระวัง
กลัวว่าฝั่งจะถล่มจมลงไป
นั่งมองบรรยากาศยามฝนหลั่ง
เหมือนฉุดรั้งยั้งเวลาให้หยุดไว้
เห็นสายฝนหลั่งรินมาแต่ไกล
เหมือนว่าใจจะหล่นไหลไปตามทาง