16 พฤศจิกายน 2550 11:40 น.
zilver
ลึกข้างในใจมันเปราะบาง
จึงร้องให้อยู่อย่าง..เช่นวันนี้
เกิดความหวาดหวั่น..ในทันที
ทุกห้วงนาที..ที่เราห่างกัน
ลึกข้างในใจฉันโอนอ่อน
สิ่งนั้นมันเลยย้อน..สั่นคลอนฉัน
ใจโอนอ่อนบางเปราะ..กระเทาะกัน
ทำใจฉันทุกวัน..ให้หวั่นระแวง
ร้องให้เพราะความไกล
อยากอยู่ใกล้ยามที่ใจฉันแห้งแล้ง
อยากไปหายามที่ใจฉันโรยแรง
ไปแสดงความรักที่มี..จนล้นใจ
ร้องให้เพราะความเปราะบาง
เพราะความไกลห่าง....ที่กันกลางไว้
ต้องแอบร้องให้..ตรงที่อยู่ห่างใจ
เพราะกลัวเธอมีใคร..มาแทนที่ฉัน..อีกคน
5 พฤศจิกายน 2550 11:26 น.
zilver
ใส่ใจกันบ้างใหม..ในวันห่าง
ปล่อยใจให้เว้นว่าง..ในทางฝัน
ไหนว่าจะคอยเติมใจให้กัน
แต่ว่าในทุกวัน..ฉันหมดแรง
เพราะว่าเราห่างหรือทางแยก
รอยร้าวในใจแตก...มันแอบแฝง
เป็นเพราะทางไกล..ใจเลยระแวง
ทำใจให้โรยแรง...และโรยรา
หากมั่นใจและคงมั่นในสองเรา
ก็ไม่มีอะไรมาพัดเป่า..ไปจากฟ้า
ไม่ว่าจะเป็นระยะทาง..หรือความไกลตา
ก็ไม่ทำให้เวลา..ของเราหมดลง