4 พฤษภาคม 2548 15:27 น.
zilver
วันที่มีเพียงความอ้างว้าง
วันที่ทุกก้าวย่างมีแต่รอยแผล
น้ำตาไหลหลั่งอย่างผู้ชายที่อ่อนแอ
ร้าวรานเกินแก้ทำได้อย่างเดียวแน่ๆ..คือตัดใจ
บอกแล้วว่าใจอย่าไปรัก
อย่าไปทำความรู้จัก...อย่าไปเอาใจใส่
เพียงเพราะรักแท้แท้...ที่ทำให้ต้องดูแลแผลใจ
เป็นเพราะอะไร..เพราะว่าใจมันไม่รักดี
ลืมตามองขึ้นช้าช้า...
พร้อมพร้อมกับน้ำในตา...ที่ล้นในใจนี้
พร้อมกับเสี้ยวความรัก..เศษของอกหักไม่มีชิ้นดี
เท่าที่ใจมีที่เหลืออยู่ตอนนี้.....คือความเหงาใจ...
3 พฤษภาคม 2548 20:17 น.
zilver
ตรงเส้นขอบฟ้าที่ไม่มีเธออยู่
ตรงเส้นขอบฝั่งที่ไม่มีคนไหน
ตรงเส้นของฟ้าที่แสนกว้างไกล
ตรงเส้นขอบฝั่งที่ไม่มีใครซักคน
ตรงเส้นขอบฟ้าที่จันทราบอกรัก
บอกกับหมู่ดาวที่รู้จักใต้ฟ้าทุกแห่งหน
เป็นที่บอกรักของคนที่รู้จักหลายคน
ตรงเส้นขอบฟ้า..ที่ซึ่งคนบอกรักกัน
ตรงเส้นขอบฟ้าวันที่ไม่มีเธอ
ตรงเส้นขอบฝั่งก็ยังไม่เจอคนที่ใจฝัน
ตรงเส้นขอบสายรุ้งก็ยุ่งจนพันกัน
ตรงเส้นขอบใจฉันคือที่ที่เธอนั้น....ยึดครอง
3 พฤษภาคม 2548 20:03 น.
zilver
คลื่นลมพัด ซัดใจ ให้แปรปั่น
ผ่านคืนวัน จันทราหม่น ให้หม่นหมอง
คลื่นลมพัด ซัดให้ ใจคนจอง
จนเธอต้อง ถอยลี้ หนีห่างใจ
คลื่นทะเล เวลาพัก มักราบเรียบ
ก็คง เปรียบกับใจนี้ ที่หวั่นไหว
นั่งเงียบงัน วันฟ้าเปิด เกิดท้อใจ
เหมือนดังไฟ รักนี้ ที่ดับลง
3 พฤษภาคม 2548 19:53 น.
zilver
เกินเลยมากกว่าที่ใจคิด
เป็นคนที่สนิทมากกว่าคนไหน
เป็นคนพิเศษที่ไม่เหมือนใครต่อใคร
เป็นอะไรที่ไม่อยากให้ใครมาใกล้เธอ
เพราะว่าใจตอนนี้มันรัก
จึงยากที่จะหักห้ามใจไม่ให้เพ้อ
ไม่ได้รักข้างเดียวแต่ไม่อยากให้ใครรักเธอ
ไม่ได้นอนละเมอแค่อยากให้เธอรักฉันก็พอ
ไม่ได้รักนะ...
แค่อยากอยู่ใกล้อยากให้ใครมาสู่ขอ
เป็นคนที่คอยใกล้ชิดคอยตามติดคอยนั่งรอ
แค่นี้ก็เพียงพอ...เพียงแต่อยากขออยู่ในใจเธอ..