8 ธันวาคม 2548 13:21 น.
zilver
สำผัส...และซึมผ่าน
ทุกอาการที่หวั่นไหว
ร่ำร้อง..จากห้วงใจ
เก็บรักไว้..ไม่กล้าบอกเธอ
หัวใจ..มันเต้นสั่น
ทุกทุกครั้ง....ฉันนั่งเหม่อ
ออกอาการ...ใจละเมอ
ใจพันเพ้อ..ว่าอยู่ใกล้กัน
ให้เป็น..ฉันได้ใหม
เพียงหัวใจ..ได้ร่วมฝัน
หนึ่งนาทีหรือหนึ่งวัน
ขอแค่มีฉัน...อยู่ในใจ
ห่างกัน..แค่เพียงเริ่ม
รักเราเติมให้กันได้
เพียงรักเกิดเธอเปิดใจ
ขอเป็นใคร..ที่ใจเธอแคร์
ร้องให้..มาทางนี้
ซบลงที่..ความรักแท้
ฉันคนนี้...จะดูแล
ขอเพียงแค่..เธอเปิดใจ
นิ่งซะ...เธอคนดี
ที่ตรงนี้....ยังมีฉัน
ยังมีกันและกัน
มีความผูกพัน..มีเราสองคน
2 ธันวาคม 2548 13:14 น.
zilver
เรียงร้อยรักเราแล้วร้องเรียก
ลำนำรักล่องลอยเลาะเลียบฝั่ง
รู้แล้วหรือรับรักร้อยแล้วระวัง
รอร่ำร้องรำพันรักแล้วพักใจ
เสียงแสนสั่นหวันไหวเมื่อวันก่อน
ซึมซับซ้อนซ่อนซับซึมรักแล้วผลักไส
รักหลอกลวงร่ำลาแล้วแสนเปลี่ยวใจ
เดียวดายเดี่ยวเลี่ยงร้างเวิ้งว้างใจ
เพีบงเพราะภาพพวงพยอมนั้นตรึงจิต
เคียงคู่คิดเคียงคนนั้นคอยเคียงใกล้
หันเหห่างเหน็บหนาวนั่งห้ามใจ
ปล่อยเขาไปเปลี่ยนคนรักแล้วจากลา
เรียงร้อยรักเราแล้วลอยล่อง
กู้ก้องกังวานไกลสู่ฟากฟ้า
ฉันรักเธอเหมือนแผ่น้ำคู่พสุธา
เหมือนเมฆารักหยาดฝนพร่างพรมใจ
1 ธันวาคม 2548 12:42 น.
zilver
แม้มิได้เคียงคู่คอยอยู่ร่วม
มิได้รวมรักสองเราแล้วเคียงคู่
แต่รักเราซึมล้ำผ่านทุกอณู
เราต่างรู้รักร้ำร้องเรียกหากัน
เราจะอยู่ร่วมกันเพียงดวงจิต
คอยใกล้ชิดรักงดงามตามใจฝัน
จากอดีตกรีดแผ่นฟ้าผ่าปัจจุบัน
เธอกับฉันคู่เคียงกัน นิรันดร
กอดกันให้อุ่นไอไหลผ่านจิต
แนบสนิทลมหายใจค่อยค่อยผ่อน
เราทั้งสองแม้กายจากไม่อาวรณ์
กายจากจรแต่ตอนนี้เราเคียงใจ
รักเราจะอยู่คู่แผ่นฟ้า
เหมือนธาราคู่แผ่นดินถิ่นอาศัย
ไม่พรากจากกันทุกชาติไป
เพราะหัวใจรักเรานั้น " นิรันดร "