17 พฤศจิกายน 2548 12:32 น.
zilver
ร้อยดาราดวงเด่นเป็นสายสร้อย
เดินบนดอยทางช้างเผือกตามทางฝัน
นั่งสองคนบนเสี้ยวเกี่ยวพระจันทร์
ช่างสุขสันต์คืนจันทร์วันของเรา
ลงจากฟ้ามาเดินเทียวบนชายหาด
คลืนก็สาดลมก็ซัดพัดปลิวเป่า
แผ่วพริ้วไหวซัดหัวใจให้บางเบา
นอนแนบเนาเคล้าใออุ่นคลุกอุ่นไอ
ยอดหญ้าพัดพริ้วปลิวว่อน
นั่งเขียนกลอนตอนคนดีอยู่เคียงใกล้
สบตาความคิดแล่นแทนกลอนใจ
คือความในคือกลอนรักที่ให้เธอ
สุขได้ทุกที่ที่มีไออุ่น
หอมละมุนด้วยกลิ่นไอทำใจเพ้อ
ที่ไหนก็ได้แค่เป็นเธอ
สุขเสมอแค่มีเธอคนของใจ
16 พฤศจิกายน 2548 09:34 น.
zilver
พัดปลิวพริ้วไหวใบไม้ร่วง
แลเห็นดวงดารารายพร่างพรายแสง
ระยิบระยับลับตาจนฟ้าแดง
ดูคล้ายแสงทางสวรรค์คืนวันเพ็ญ
สะพานรักชักนำให้พบหน้า
ชื่นชีวาวาจาสั่งเป็นเครื่องเซ่น
อธิฐานสาบานใจในยามเย็น
สายน้ำเป็นพยานรักระหว่างเรา
อร่ามงามจันทราเด่นยามเย็นย่ำ
ออกมารำทำหัวใจให้คลายเหงา
คืนที่จันทร์กระจ่างฟ้ามองเห็นเงา
เงาของเราเฝ้าพะนอคลอคู่กัน
แว่วเสียงซอสะล้อดังกังวานก้อง
กาสะลองร่วงหล่นงามตามริมนั้น
ลอยล่องล่องแม่ปิงกลางคืนจันทร์
เคียงคู่กันเฉกเช่นฉันกับคู่ใจ
14 พฤศจิกายน 2548 09:16 น.
zilver
สักการะแม่คงคาใต้ฟ้าผ่อง
คอยเฝ้ามองกระทงน้อยลอยเคียงฝั่ง
คลอเคลียงคู่ลู่ตามลมจมภวังค์
หลายคู่นั่งฟังคำหวานผ่านหมู่ดาว
ฉันมานั่งริมคงคาด้วยใจหม่น
อยู่ข้างบนดูคนแล้วใจหนาว
อธิษฐานต่อฟ้าใต้หมู่ดาว
ขอเพียงสาวดาวรักเพียงสักคน
ลอยไปเลยกระทงอย่าหลงทิศ
อย่าไปติดกิ่งไม้ปลายยอดสน
ลอยไปตามสายนทีที่ไหลวน
เผื่อเจอคนที่รักและปักใจ
แม่คงคาฟังคำข้าแค่เพียงครั้ง
ถ้าปีนี้ไม่มีรักคงไม่ไหว
หลายปีแล้วที่กระทงต้องหลงไป
ที่หัวใจต้องแห้วเห็นแววคาน
จอรอคอยลอยรักเก่าตามเงาน้ำ
ฝากความช้ำใส่กระทงส่งคำหวาน
คำหลอกลวงจากห้วงใจใส่กระดาน
ลอยไหลผ่านน่านน้ำแล้วทำใจ
14 พฤศจิกายน 2548 08:49 น.
zilver
ก็แค่คนขี้เหงาคิดเกินเลย
ก็เป็นเพียงความคุ้นเคยตอนเจอหน้า
ก็แค่ความพลั้งเผลอบางเวลา
ก็แค่รักที่มีให้มันเกินกว่า...เพื่อนกัน
เราใกล้กันเกินไปมากใช่ใหม
ละอองใจไอความห่วง..กับในช่วงเวลานั้น
ยิ่งใกล้ยิ่งรักเธอ..ยิ่งเจอเรายิ่งรักกัน
อย่าให้ความผูกพัน..มันมากไปกว่านั้น..เลยเธอ
มีเขาคอยเอาใจไส่..
มีฉันเป็นที่ปรึกษาใจ..ทำให้หวั่นไหวพร่ำเพ้อ
กลัวเหลือเกินคำว่ารัก..ที่รู้จักเมื่อใกล้เธอ
กลัวใจมันละเมอ..จะคิดกับเธอ..เกินเพื่อนกัน
11 พฤศจิกายน 2548 09:56 น.
zilver
ก็เราเป็นได้เพียงเท่านี้
เป็นได้เพียงแค่คนไม่ดีไม่เอาไหน
ทำอะไรก็ผิด..ทำอระไรก็ติดขัดเรื่อยไป
เธอจึงต้องเฉยไป..ไม่ใส่ใจไม่มาแคร์
-------------------------------------------------------
ก็คงเป็นได้เพียงเท่านี้..
ทุกครั้งที่เจอคนดีก็แอบหวั่นไหว
บอกว่ารักก็ดี..ติดอยู่ตรงส่วนนี้ข้างใน
ตรงสี่ห้องใจ..ที่มีเธอไว้จนเต็ม
------------------------------------------------------
ก็คงทำได้เพียงเท่านี้
เป็นแค่เพื่อนที่แสนดี..ไม่มากเกินกว่า
แค่คนที่คิดถึง.....ครั้งนึงเคยสบตา
คอยปรับทุกข์เวลา..เธอมีปัญหา..คาใจ