9 พฤศจิกายน 2548 13:02 น.
zilver
กลับมาได้ใหมหัวใจที่เคยรัก
กลับมาทำความรู้จักใจดวงเก่า
กลับมาได้ใหมรักระหว่างเรา
มาแทนที่ช่องว่างความเหงาในใจ
กลับมาได้ใหมซากใจที่เคยแตก
ความร้าวฉานคอยแทรกกางกั้นให้หวั่นไหว
เจอหน้ากันกี่ครั้งยังทำเฉยไม่มีอะไร
ทั้งที่หัวใจอยากกลับไปเริ่มใหม่ให้รักเรา
9 พฤศจิกายน 2548 12:34 น.
zilver
เลาะเลียบเดินเคียงตามทุ่งหญ้า
ดูหมู่ปลาว่ายวนทนความหนาว
เย้ยฟ้าท้าดินใต้หมู่ดาว
ส่องสกาววาววับจนอับแรง
พลบค่ำลาตัวไม่กลัวเจ็บ
ไม่ต้องเย็บเชื่อมได้ด้วยปลายแสง
ร่ำร้องกู่ก้องเป็นสำเนียง
ลอยเคียงคู่ฟ้ายามค่ำคืน
8 พฤศจิกายน 2548 12:39 น.
zilver
เมฆน้อยลอยล่อง
ฉันคอยเฝ้านั่งมอง...ฟ้าใส
ตามประสา....หนุ่มบ้านไกล
คนที่หัวใจ...อยู่กับใครอีกคน
เมฆน้อยลอยล่อง
ฉันจ้องมอง..เจ้าคงไปทุกแห่งหน
ช่วยหน่อยได้ใหมก็หัวใจมันสุดทน
ช่วยบอกใครสักคน.....มารับที
ยามสนธยาเย็นย่ำ
เมฆกลายเป็นสีดำ..ทุกที่
เอามือก่ายหน้า..ถามฟ้าทุกที
เมื่อไหร่ใจนี้..จะเจอคนที่อยู่ไกล
กลางดึกดื่นเงียบงัน
ฉันยังคงฝัน..ถึงวันเคยใกล้
คิดถึงไอรัก....คิดถึงอุ่นไอ
หนาวหัวใจ..ไม่ไหวไร้ภูมิต้านทาน
กลับไม่ได้ไปไม่ถึง
อยู่กับต้นมะพร้าวต้นนึง..น้ำหวาน
ทนแดดทนฝน..ร้อนรนทรมาน
ช่วยด้วยทางการ..ไม่อยากทรมาน...
.......ไม่อยากห่างไกล..........
7 พฤศจิกายน 2548 13:16 น.
zilver
ห่วง ห่วง ห่วง ห่วง เธอ
เพ้อ เพ้อ เพ้อ เพ้อ หวั่นไหว
รัก รัก รัก รัก หมดหัวใจ
ไกล ไกลไกล ไกล เฮ้อ..ไกลตา
ว่าง ว่าง ว่าง ว่าง บ้างใหมนะ
รับ รับ รับ รับ ความห่วงหา
ผ่าน ผ่าน ผ่าน ผ่าน ห้วงเวลา
บอก บอก บอก บอกว่า คิดถึงเธอ
โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย มันพูดยาก
อยาก อยาก อยาก อยากจะเพ้อ
บอก บอก บอก บอก ว่าชอบเธอ
ปาก ปาก ปากมันเบรอ บอกรักเธอ.ไม่ชัดเลย
7 พฤศจิกายน 2548 13:06 น.
zilver
ความคิดถึงบาดเป็นรอยลึก
ความรู้สึกที่บาดเป็นรอยแผล
ซากความรักรอยร้าวโน้มน้าวใจอ่อนแอ
คนที่เคยแคร์..ทิ้งเราให้เกิดรอยแผล..ในหัวใจ
เจ็บนักรักครั้งนี้ที่เธอห่าง
ปวดกับความอ้างว้างเหมือนว่าใจมันอ่อนไหว
อยู่กับความร้าวฉานกับวันวานที่โดนหักใจ
เศษรักจากหัวใจจะหล่อหลอมเท่าไร..ก็คงป่วยการ