17 กันยายน 2547 15:29 น.
zilver
เอนกายล้มตัวลงนอนบนทุ่งกว้าง
สายสมพัดเป็นทางกลางหมู่เมฆบนฟ้าใส
ยามเย็นลมพัดหญ้าหมู่นกน้อยพากันกลับรังไป
พระอาทิตย์ก้อนใหญ่ทอแสงรำไรส่องใจให้รัญจวน
นอนราบลงกันพื้นหญ้า
คอยมองตะวันลับขอบฟ้าในเขตสวน
มองนกที่กลับรังยิ่งทำให้ใจดวงนี้เริ่มเรรวน
เริ่มแปรปรวนปั่นป่วนหวนคิดถึงเรื่องราว
.........ของคนเหงาใจ...............
นกน้อยกลับรังยังมีเพื่อน
จากมาแล้วกี่เดื่อนเพื่อนไม่รู้อยู่ไหน
มีเพียงใจที่เหงาแม้แต่พระอาทิตย์ยังลับไป
เหลือเพียงความมืดกับใจของใครคนนึง
................ซึ่งมืดมน......................
สายลมพัดมาอีกแล้ว..
พรุ่งนี้คงไม่แคล้วใจดวงนี้คงหมองหม่น
นอนราบแล้วหลับตาคิดถึงหน้าคนบางคน
ยามเย็นที่มืดมนคือที่พักของคน.....
..........ซึ่งเหงาใจ..................
16 กันยายน 2547 12:11 น.
zilver
คนใกล้ตัวที่กลัวเธอเดินจาก
คนที่รักเธอมาก...ไม่อยากให้เธออ้างว้าง
หันมามองกันได้มั๊ย..คนที่รักเธอไม่จืดจาง
หันมามองคนข้างๆ..ที่อยู่ร่วมทางตอนเหงาใจ
ยังมีเพื่อนเธอคนนี้
ถูกเค้าทิ้งฉันรู้ดี.....ว่าเธอเจ็บแค่ไหน
แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ..เพื่อนคนนี้จะเป็นกำลังใจ
อาจไม่ช่วยอะไร...แต่อยากให้..เธอเป็นคนเดิม
ก้าวไปด้วยกันบนทางฝัน
เดินไปด้วยกัน...มีกำลังใจเป็นแรงเสริม
ล้มฉันจะช่วยให้ลุก...ทุกความใส่ใจยังคงเดิม
กำลังใจนี้จะคอยเพิ่ม..ช่วยเติมหล่อเลี้ยง
......ความรู้สึกในใจ....
ยิ้มนะคนดี
ฉันคนนี้ยังอยู่ที่นี่..ไม่เคยจากไปไหน
อาจจะเป็นเพือนสนิท..ที่เธอไม่ได้คิดอะไร
แต่เรื่องของกำลังใจ...ฉันยังคงมีให้..
............ไม่เคยเปลี่ยนแปลง....
16 กันยายน 2547 11:42 น.
zilver
มากเกินไปใหม
กับท่าทีที่เธอห่วงใยใส่ใจกันอยางนี้
ทั้งที่ความเป็นจริงสิ่งที่รู้ยังงัยก็จบอยู่ดี
ทุกความรู้สึกที่เธอมี....ฉันรู้ดีว่าเพราะเหตุใด
เพราะความสงสาร
แต่ฉันก็ไม่ต้องการ..คนเอาใจใส่
พอทีได้มั๊ยกับการ..ที่เธอคอยห่วงใย
ช่วยเดินจากไป...อย่าให้คนคนนี้
.......ต้องมีมากกว่ารอยน้ำตา......
น้อยเกินไปใหม...
กับการทำให้คนนึง..ซึ่งใจอ้อนล้า
ช่วยทำให้ฉันรู้ว่าคนที่ใจรักอยู่ทุกเวลา
ไม่รักกันแล้วในสายตา..ที่ผ่านมาไม่คิดอะไร
ดีกว่าที่เธอทำอยู่ตอนนี้
สงสารกันรึไงคนดี..ฉันคนนี้ยังสงสัย
ทำดีให้กันอยางนี้..ทั้งที่เธอไม่มีฉันในใจ
อยู่กับฉันมันไม่มีอะไร...ช่วยเดินจากไป
..........ให้ไกลจากใจที่รักเธอ................
11 กันยายน 2547 11:21 น.
zilver
ถึงเพื่อนที่แสนดีคนหนึ่ง
วันเวลาที่ใจเคยซาบซี้งไม่จางหาย
ไม่ได้บอกเธอว่ารัก...และเป็นห่วงมากมาย
แต่อาการทางร่างกาย..แทนความหมาย
............ว่ารักเธอ.......
ระยะเวลาสองปีที่พบหน้า
เป็นช่วงเวลาที่...ฉันมีเธอเสมอ
สีปีผันผ่าน..ยังเหมือนวันวานที่ได้เจอ
เหมือนวันนี้ฉันมีเธอ...อยู้ใกล้เธอ
.........ทุกครั้งไป.........................
เสียใจที่เดินจาก
อยากบอกว่ารักมาก..หากย้อนเวลาได้
ปล่อยให้ใจเจ็บเก็บความรู้สึก..ไว้ในใจ
เดินจากเธอไป..ปล่อยให้ใจนี้
........ยังค้างคา........
การตัดสินใจครั้งผิดพลาด
ฉันคงไม่อาจ..กลับไปแสวงหา
ไม่อาจเดินกลับไป...เริ่มสิ่งใหม้ที่ค้างคา
ทำได้เพียงให้เวลาผันผ่านไปช้าๆ
.......ให้ลืมเธอจากใจ.................
11 กันยายน 2547 10:53 น.
zilver
ได้พบเจอ......จึงรู้ว่าเธอคือทุกสิ่ง
ได้รักจริง....รักเธอยิ่งกว่าสิ่งไหน
ได้พบหน้า..ใจรู้ว่ามีไว้เพื่อใคร
ได้หัวใจ....จากใครคนหนึ่งซึ่งรักกัน
................................................
มีกันอย่างนี้.......ทุกนาทีที่ใจห่าง
มี่เธออยู่ข้าง..เดินร่วมทางวันโลกใส
มีเธอคอยห่วงหา...ท่กเวลาที่ห่างไกล
มีเธอคอยใส่ใจ...ยามเจ็บไข้ไม่ทิ้งกัน
ไม่เคยนึกเลย...ว่าจะลงเอยอย่างนี้
ไม่นึกว่าใจจะมี......เธอคนดีที่เคยฝัน
ไม่นึกเลยจริงๆ..ใจที่ถูกทึ้งทุกวัน
ไม่นึกว่าเธอและฉัน..เราจะมีกันและกันตลอดไป
ขอบคุณ...ที่เธอคอยเฝ้าห่วง
ขอบคุณ...กับรักลวงที่ได้จากคนไหนๆ
ขอบคุณ...ที่ทิ้งให้ได้เจอคนที่จริงจังและจริงใจ
ขอบคุณ..ที่อุ่นไอทุกความใสใจที่เธอมี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
หน้าส่วนตัว
1235
