16 สิงหาคม 2547 14:57 น.
zilver
มากเกินกว่าใจที่จะชอบ
มากเกินกว่าที่ใจจะมอบ....ความห่วงหา
มากที่สุดในจนล่นเอ่อ.....คือความรักเธอที่ให้มา
มากเกินคว่าจะพูดจาที่จะบอกเธอว่า ..ฉันรักเธอ
อบอุ่นใจเสมอเวลาใกล้
ทุกอณูของหัวใจที่รักเธอ...ไปไม่ใช่เพราะพลั้งเผลอ
ก็เธอเป็นทุกอย่าง....ช่วยคลายความอ้างว้างที่ได้เจอ
ไม่ใช่ฉันละเมอ..ที่ฉันบอกเธอว่าจะรักเสมอและตลอดไป
มีเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
ที่ใจคิดจะผูกพัน......ในทุกคืนวันที่ใจหวั่นไหว
ไม่ใช่แค่นั้นสิ.....แต่มันเป็นทุกวินาทีที่ใกล้และห่างไกล
ไม่อยากจากไปไหนแค่คิดว่าจากไกล......ใจก็อ่อนแอ
มีเพียงสัญญาเท่านั้น
คำพูดที่บอกเธอทุกวันว่า........ฉันจะรักเธอเสมอ
เชื่อใจฉันนะคนดีว่าทุกๆวินาที...ใจดวงนี้มีแต่เธอ
พูดได้เต็มปากไม่ได้ละเมอ ว่าฉันคนนี้รักเธอ
..........มากที่สุดในใจ..................
4 สิงหาคม 2547 11:45 น.
zilver
อัดอั้นในใจทุกครั้งยังหวั่นๆ..
คงไม่บอกแล้วกัน..จะขอเก็บมันไว้อย่างนี้
กลัวเหลือเกินคำตอบ..โอ๊ยทำตัวไม่ถูกทุกที
ความรู้สึกที่ใจมีทำยังงัยดี..ถึงให้เธอรู้ใจ
เจอกันทุกครั้งยังไม่..กล้า
ทุกทีต้องหลบตาเดินจากมา.รู้มั๊ยว่าหวั่นไหว
บอกดีไม่บอกดี........โอ๊ยสับสนทั้งปีนะหัวใจ
จะบอกให้เธอรู้ได้งัย..ว่าใครๆก็มองแต่เธอ
คนเขาก็มองกันใหญ่..
ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน..คนเขาก็มองอยู่เสมอ
ก็เธอเป็นคนน่ารัก.เขาคงอยากรู้จักอยากมองเธอ
เหมือนกับฉันที่อยากเจออยากบอกเธอว่า...งัย
คนเขามองอีกแล้ว...
คงไม่มีวี่แววที่เขาจะเลิกมองเธอใช่ใหม
อั้นยังงัยก็ไม่อยู่คงต้องบอกให้เธอรู้ถึงบางสิ่งในใจ
คนน่ารักของใครๆ เปิดหน้าต่างทิ้งไว้...รีบปิดเร็ว