27 กุมภาพันธ์ 2547 13:06 น.
zilver
จะเปลี่ยนอะไรก้อเปลียนได้
แต่ใม่อาจเปลียนความรู้สึกในใจ...ไม่ให้คิดถึง
ไม่รักกันไม่เป็นไรขอเพียงใจได้..เพ้อรำพึง
เพียงแค่วินาทีหนึงให้เป็นเสี้ยวนาทีแห่งความคิดถึง
..ที่มีให้เธอ.......
ขอเพียงแค่ใจได้มีรัก
ขอเพียงแค่ได้รู้จักทายทักได้อยู่ใกล้ๆเธอเสมอ
นาทีแห่งความรักถึงแม้เป็นชั่วโมงของการอกหักยามพบเจอ
อยากให้เธอรู้เสมอยังงัยคนที่จัยเพ้อ...ยังคงเป็นเธอผู้เดียว
20 กุมภาพันธ์ 2547 12:38 น.
zilver
ไม่เคยได้พบหน้า
ไม่เคยได้พูดคุย ..พูดจา...สักหน
มีเพียงกลอนเป็นสือ..ปรึกษาหารือ..ยามร้อนรน
ยามอ่อนล้า..วกวน..เธอก็ยังคือคน..ที่เข้าใจ
อยากพูดคุยพบหน้า
อยากเจออยากเป็น.....มากกว่านี้
กับจดหมายทุกฉบับที่เฝ้าคอยรับ..จากเธอคนดี
จดหมายทุกฉบับที่มี..ยังเก็บไว้อย่างดี...ไม่เคยทิ้งไป
มาเจอกันได้ใหม
อย่าต้องทำให้หัวใจว้าวุ่นอย่างนี้
แค่ได้ยินเสียงทางโทรศัพท์แค่จดหมายตอบรับคงไม่ดี
ความรู้สึกที่ใจมี..รู้มั้ยคนดีว่าอยากมีคนรู้ใจ
13 กุมภาพันธ์ 2547 11:30 น.
zilver
ฉันก็ยังเป็นฉัน..
จะถูกจะผิดไม่สำคัญฉันก็ยังเป็นฉัน..คนเก่า
จะร้ายจะดีอย่างไรใครจะว่าไงก็.ยังเป็นเรา
ไม่เคยจะเหงาเพราะมีตัวเราเองที่เข้าใจ
เธอก็ยังเป็นเธอ...
ยังเป็นคนที่ใจฉันเพ้อทำให้ใจหวั่นไหว
ดูสดใสน่ารักอย่างนี้แหละชอบนัก..ถูกใจ
เธอยังเป็นคนที่ใครๆ..ต่างยกนิ้วให้..น่ารักจัง
เค้าก็ยังเป็นเค้า...
คนที่ทำให้ฉันซึมเซา...เศร้าและหมดหวัง
เป็นคนธรรมดา..ที่ทำให้อ่อนล้า..หมดพลัง
เป็นคนที่กำลัง...จะพรากเธอไปจากเรา
ฉันก็เลยต้องเป็นฉัน
ที่ซึมเศร้าและเงียบงัน.....อย่างวันนี้
ไม่ต้องถามว่า..เจ็บช้ำมามากแค่ไหน..กี่ที่
ก็..ที่ผ่านมาหลายๆปี..รักเธอคนดีมาแล้วหลายคน
..........(รักแฟนเขา)................................
13 กุมภาพันธ์ 2547 11:08 น.
zilver
อยากลืมความรักที่ลวงหลอก
อยากไปจากคนที่คอยบอก....ว่าห่วงหา
บอกว่ารักเธอคนเดียว....รักกันตลอดมา
บอกว่าทุกวันเวลา..จะรักเธอตลอดไป....
อยากเดินหนีจากคนใจร้าย
ไปจากคนที่บอกว่ารักมากมาย..ไปไหนต่อไหน
ไม่กลับหันมามอง..หันกลับหลังแล้วเดินจากไป
แต่พอน้ำตาเธอไหล....เธอซบไหล่..ใจเริ่มรวนเร
เกิดความขัดแย้งขึ้นมาในจิต
เกิดความสับสนในชีวิต.....ถูกผิดไม่รู้แน่
รู้แค่อย่างเดียวที่กลับมาแลเหลียว..เพราะอ่อนแอ
ทำไมนะคนอ่อนแอ..ทำไมจะต้องแพ้..แพ้น้ำตาคนหลอกลวง
13 กุมภาพันธ์ 2547 10:57 น.
zilver
ทำไมทำยากจังนะ
กับการที่จะลบความคิดถึง...ห่วงหา
กับการที่จะลืมใครซักคน...ที่เคยรักตลอดมา
ทำไมนะวันเวลา..ยังต้องทำให้เรามา...พบกัน
ทำไมทำยากจังนะ
กับการที่จะเดินจากไปจากที่ตรงนั้น
หลบไปสักพัก..ลืมความรักและความผูกพัน
เพราะยิ่งเห็นเธอทุกวัน..มันทำให้ใจของฉัน..อ่อนแอ
ลืมเธอไม่ได้ตัดเธอไม่ขาด
ข้อความบนแผ่นกระดาษ..ไม่เคยเลือนหาย
ยังเก็บไว้อย่างดี..ที่เธอเคยบอกรักมากมาย
จะทิ้งหรือทำลายก็ทำไม่ได้....เพราะอ่อนแอ
บอกตัวเองให้เข้มแข็ง
แต่กลับเป็นการตอกย้ำทิ่มแทงให้อ่อนล้า
กลับเป็นการพูนเพิ่ม..ซ้ำเติมบ่อน้ำตา
อาจดูเข้มแข็งทุกเวลา...แต่รู้มั๊ยว่าในใจลึกๆ
............อ่อนแอ.............................
หน้าส่วนตัว
749
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
