19 พฤศจิกายน 2547 18:44 น.
zilver
เพียงพร้อมเพิ่มพูนใจที่ใคร่ชอบ
แค่คำตอบที่บอบช้ำทำใจหมอง
ทำใจข้าล่าความช้ำที่ไม่ปอง
แค่อยากจองลองรักบ้างเท่านั้นเอง
รูปไม่หล่อรอใครเขาก็ลาจาก
รักเขามากชอบแค่ไหนใจต้องเคว้ง
บอกว่ารักร้อยคำหวานบนบ้านเพลง
ใจวังเวงเกรงไม่พบประสบเธอ
เธอคนนั้นมีบ้างใหมใคร่อยากถาม
โอ้คนงามยามนี้ใจต้องใคร่เพ้อ
อยากมีรักกับเขาบ้างร้างคนเจอ
วอนเสมอวอนตัวเธอโปรดเห็นใจ
ว่ายังมีคนอย่างฉันทีมันรัก
ช่วยทายทักคนไม่หล่อก็พอไหว
ไม่ใช่ชู้แค่อยากรู้คิดยังงัย
ช่วยเฉลยเผยความในให้ใจฟัง
เจ้าพ่อเจ้าแม่ที่สถิตย์
ขออุทิศกายใจด้วยแรงหวัง
บนบานวานท่านช่วยรับฟัง
คนมาทีหลัง.นั้นก็ยังมีหัวใจ
7 พฤศจิกายน 2547 12:26 น.
zilver
มองไม่เห็นซ่อนเร้นยามเย็นจัด
ดึกสงัดคอยคัดเฝ้าจัดหา
ในมุมหนึ่งวึ่งรอคอยวันเวลา
รอจนกว่าฟ้ามืดหม่นคนเงียบงัน
ไม่พูดไม่จาทำหน้าย่น
ไม่เคยบ่นทนหนาวในคราวนั้น
มีเพียงเสียงลมหายใจที่ผูกพัน
อยู่ตรงนั้นวันเงียบเลียบเลาะไป
รัตติกาลวานสายลมช่วยเอื้อยเอ่ย
วานเฉลยเปรยให้รู้อยู่ตรงไหน
ไม่ทันแล้วแว่วคำแผ่วจากคนไกล
คอยร่ำไรใจดวงนี้ที่ทรมาน
ดึกสงัดน้ำค้างหล่นบนกอหญ้า
หมู่ดารามืดมิดจิตขับขาน
พอแล้วใจในยามนี้ที่ทรมาน
พอแล้วการรอคอยนี้ที่เศร้าใจ
7 พฤศจิกายน 2547 12:01 น.
zilver
ผสมคำหวานเหมือนน้ำตาลสด
เปลี่ยนใจที่สลดให้มีแต่ความสดใส
จากวันก่อนที่มีแต่ความช้ำในใจ
เจอเข้าแล้วไงรักที่ใครๆ...ต้องการ
เปลียนคำว่าชอบเป็นรัก...
เปลียนใจที่อกหักเป็นเพียงคำแว่วหวาน
ทิ้งความรักเก่าที่แสนเศร้าและทรมาน
ให้เป็นเพียงตำนาน..เล่าขานกันสืบไป
ต่อไปนี้นับจากวันนี้..
จะรักเธอคนดีให้มากกว่าสิ่งไหน
มากกว่าที่คนเขาพูดกัน..ว่ารักสุดหัวใจ
มอบให้เธอคนห่วงใย..คนนี้ไงที่ใจมันรักเธอ
7 พฤศจิกายน 2547 11:55 น.
zilver
ร้อยคำหวานถักทอคำรัก
เรียงสลักรักเธอ..เพ้อร่ำหา
ถ้อยคำซึ้งครั้งนึงถึงคนหนึ่งซึ่งไกลตา
อยากบอกเธอทุกครา..ทุกๆเวลาใจมันรักเธอ
อาการของใจในส่วนลึก.
ข้างในจิตใต้สำนึก...ดึกดื่นยังฝืนนอนเพ้อ
คิดถึงคนไกล....จากใจของคนที่ห่วงเธอ
ไม่ใช่ฉันเผลอ..แต่เพราะรักเธอที่สุดเลย
อย่าสับสนในฐานะ..
เพียงเพราะใจอยากจะ...กล่าวคำเปิดเผย
เปล่าหรอกคนดี..ฉันคนนี้ไม่ได้ละเลย
ไม่คิดไม่เคย..ฝากกลอนเฉลยช่วยบอกที
ว่าใจฉันตอนนี้..
มีเพียงคนที่ดีคนหนึ่งในใจดวงนี้
รักเธอเข้าแล้วสินะ..จะทำตัวยังงัยดี
แค่ตัวอักษรคงไม่เข้าที...ที่จะทำให้เธอคนนี้
...............เชื่อใจ..............................
3 พฤศจิกายน 2547 18:20 น.
zilver
อาการของคนที่กำลังเพ้อ....
แค่อาการละเมอของคนไม่เอาไหน
วินาทีสำคัญ..ที่ไม่ได้กลั่นกรองคำที่พูดไป
เวลาที่หัวใจ..ปั่นป่วนจะเจียนไข้เพราะคิดถึงเธอ
เก็บอาการไว้ไม้อยู่..
สิ่งที่ทำไม่เคยรู้....ไม่ได้ต้องการนำเสนอ
รายงานรักเล่มนี้..เธอไม่ควรมาพบเจอ
รักที่ละเมอ..สำหรับเธอคงไม่เข้าใจ
ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า
ไม่เคยรู้เรื่องราว...ที่ใจยังสงสัย
เอ๊ะเมื่อคืน..ฝืนหรือตั้งใจพูดออกไป
บอกว่ารักเธอมากกว่าใคร..ทั้งใจมีให้แต่เธอ