23 กรกฎาคม 2551 12:50 น.
zilver
คล้ายคล้ายว่าเธอจะมองมา
เหมือนเธอส่งสายตามาประสาน
คล้ายคล้ายเธอมีใจให้มานาน
เหมือนว่าเธออยากสานความผูกผัน
เธอยิ้มให้แล้วโบกมือมาทางนี้
เหมือนคนดีเปิดทางให้คนอย่างฉัน
เห็นเธอหน้าแดงอยู่ทั้งวัน
ทำให้ฉันนั้นคอยชิดและติดตาม
เดินมาทางนี้บ้างได้ใหม
ข้างในใจใครอยากจะฝากถาม
รักฉันบ้างหรือเปล่านะคนงาม
อยากเอ่ยนามถามที่อยู่ให้รู้กัน
จู่จู่เธอก็เดินยิ้มมาใกล้ใกล้
ข้างในใจนั้นเริ่มสั่นเริ่มเพ้อฝัน
ยิ่งหัวใจเราเริ่มใกล้กันและกัน
ในใจฉันเริ่มหวั่นและสั่นเทา
เธอเดินมาหาฉันที่ยืนเหม่อ
ฉันก็เผลอเพ้อเอียงอายเพิ่มหลายเท่า
เธอเอ่ยปากเรียกชื่อฉันเรียกชื่อเรา
เรียกชื่อเขาไม่ใช่ฉันเป็นอีกคน
เธอนะเธอโอ้เธอทำกันได้
ทำให้ใจเต้นแรงและสับสน
คิดว่าเธอจะรักฉันคนหนอคน
ใจแทบหล่นล้นทะลัก...เพราะเธอทักผิดคน
22 กรกฎาคม 2551 09:48 น.
zilver
สักคำเพียงพร่ำเอ่ยคำว่ารัก
สักครั้งเพียงเธอรู้จักความห่วงหา
อีกสักครั้งเพี่ยงเธอใส่ใจบ้างในบางครา
เพียงสักเวลาที่พบหน้าเธอเอ่ยรักกัน
อาจมีบ้างเวลาที่อยู่เคียงใกล้
ก็เป็นเพี่ยงสิทธ์ของใจที่จะคิดฝัน
ไม่ได้คิดเกินเลยแค่อยากเอ่ยว่ารักกัน
แค่เพียงเท่านั้นใจฉันก็เพียงพอ
ยามอยู่ใกล้หัวใจฉันเริ่มหวั่น
เริ่มผูกพันหัวใจมันเฝ้าร้องขอ
รักไม่ได้แต่ใจมันยังเฝ้ารอ
แค่เพียงใจอยากต่ออยากขอเป็นคนถัดไป
รู้สึกดีเกิดขึ้นกับใจดวงนี้
ไม่เคยรู้ว่าสิ่งดีดีมันเริ่มเกิดตอนไหน
คงเป็นความใกล้ชิดคอยเชื่อมติดห้องหัวใจ
ทำให้เราเริ่มหวั่นไหว จนบางสิ่งข้างใน
มันเริ่มเปลี่ยนแปลง
11 กรกฎาคม 2551 13:50 น.
zilver
มีกุหลาบหนามแหลมคมไว้ดอมดม
สีสวยสมคำร่ำลือชื่อก้องฟ้า
ครองครองไว้ในอ้อมใจเสมอมา
มากราคาล้ำค่ายิ่งกว่าสิ่งใด
เฝ้าฟูมฟักรักษาไว้ในอ้อมแขน
เก็บไว้แทนเพื่อนคู่คิดคอยชิดใกล้
ทั้งรักและทั้งหวงกว่าสิ่งใด
มิยอมให้ผู้ใดได้ไปครอง
ปักกุกลาบแสนงามไว้ยามเช้า
นั่งคอยเฝ้ากุหลาบไว้ข้างในห้อง
พัดเป่าพรมน้ำไว้ค่าดั่งทอง
คอยครอบครองเป็นเจ้าของเพียงผู้เดียว
กาลเวลาผันผ่านไปนานเนิ่น
กุหลาบงามมองแล้วเพลินก็แห้งเหี่ยว
จากที่เคยล้ำค่าก็ซีดเซียว
ไร้คนเหลียวไร้คนแลคนสนใจ
แรกเริ่มกุลาบงามสีสวยสด
ก็ยังหมดความงามความสดใส
ความสำคัญความชอบก็จากไป
เหลือไว้เพียงความแห้งเฉาจนเหี่ยวตาย
เปรียบดังเช่นเป็นคุณค่าภาษารัก
กว่าจะรู้ว่ารักกันมันช่างสาย
คบกันผิวเผินรักเพียงกาย
แล้วสุดท้ายรักมลายดและเงียบงัน
อ่านจบแล้วลองคิดดูจะรู้ว่า
กาลเวลาเมื่อผันผ่านและผ่านผัน
รักดีกว่าเดิมเช่นแรกรักกัน
หรือรักนั้นเริมจืดจางร้างลาไป
คนจะรักหรือชอบกันนั้นแสนง่าย
เหมือนดอกไม้แรกได้มาน่าหลงไหล
แต่ความต่างของความรักความเชื่อใจ
อยู่ที่ใครจะกอบเกี่ยวไว้ให้ยั่งยืน
13 มิถุนายน 2551 09:38 น.
zilver
สั่นไหวในเวลาที่เจอหน้า
ภาวนาในเวลาที่หลับไหล
คิดถึงในเวลาที่ห่างไกล
ซึมเศร้าใจในเวลาที่จากจร
บางคราใจต้องเจ็บกับความรัก
บางครั้งใจต้องรู้จักกับหยาดฝน
บางเวลาจำต้องบ้าเพราะบางคน
บางครั้งจำต้องทนกับความเหงาใจ
ยามแรกริเริ่มอยากมีรัก
เรียนรู้กับการอกหักความออ่นไหว
สมหวังบ้างผิดหวังบ้างช่างปะไร
อย่างน้อยใจได้เรียนเล้วว่ารักเป็น
ไม่มีห้องเรียนสำหรับรัก
มีเพียงเป็นที่พักใจแสนยากเข็ญ
กว่าจะรักมีคู่ใจแสนลำเค็ญ
กว่าจะรู้ว่ารักเป็นก็สายเกิน
อยากเรียนหลักสูตรของความรัก
ใครรู้จักสถาบันอย่าทำเขิน
ค่าเรียนแพงแค่ไหนไม่เคยเมิน
อยากจะเดินทางสายรักฟูมฟักใจ
12 มิถุนายน 2551 15:05 น.
zilver
รอแล้วรอเล่าเฝ้ารอรัก
ลำนำเพลงที่เธอรู้จักสื่อความหมาย
ร้องเป็นเพลงหวานผ่านเม็ดทราย
สื่อความรักมายมายผ่านสายนที
รักครั้งเก่าเฝ้าเวียนวนจนใจหวั่น
พอนานวันใจเริ่มกลัวจึงเริ่มหนี
ให้กายห่างเว้นช่องว่างมากทุกที
จนวันนี้เธอคนดีเริ่มห่างไป
มิเคยลืมวันเก่าเก่าที่เรารัก
ครั้งแรกเริ่มรู้จักยังจำได้
มิเคยลืมรักเราที่เข้าใจ
แต่ไม่รู้ว่าทำไมต้องห่างกัน
ยังคงรอวันที่เราจะพบหน้า
แม่เวลาจะผ่านผันไปภพไหน
ยังคงเฝ้ารอรักแท้จากสองใจ
รอวันใกล้รอวันรักที่แสนปักใจ
หน้าส่วนตัว
1356
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
