13 กุมภาพันธ์ 2547 10:57 น.
zilver
ทำไมทำยากจังนะ
กับการที่จะลบความคิดถึง...ห่วงหา
กับการที่จะลืมใครซักคน...ที่เคยรักตลอดมา
ทำไมนะวันเวลา..ยังต้องทำให้เรามา...พบกัน
ทำไมทำยากจังนะ
กับการที่จะเดินจากไปจากที่ตรงนั้น
หลบไปสักพัก..ลืมความรักและความผูกพัน
เพราะยิ่งเห็นเธอทุกวัน..มันทำให้ใจของฉัน..อ่อนแอ
ลืมเธอไม่ได้ตัดเธอไม่ขาด
ข้อความบนแผ่นกระดาษ..ไม่เคยเลือนหาย
ยังเก็บไว้อย่างดี..ที่เธอเคยบอกรักมากมาย
จะทิ้งหรือทำลายก็ทำไม่ได้....เพราะอ่อนแอ
บอกตัวเองให้เข้มแข็ง
แต่กลับเป็นการตอกย้ำทิ่มแทงให้อ่อนล้า
กลับเป็นการพูนเพิ่ม..ซ้ำเติมบ่อน้ำตา
อาจดูเข้มแข็งทุกเวลา...แต่รู้มั๊ยว่าในใจลึกๆ
............อ่อนแอ.............................
11 กุมภาพันธ์ 2547 15:10 น.
zilver
เตรียมตัวและเตรียมใจ
เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่แคร์และไม่สน
เป็นแค่คนที่เคยรักคนเคยรู้จัก.ที่ไม่อยากทน
เธอมีเค้าอยู่ทั้งคน..แล้วยังมาสนใจฉันทำไม
ไม่ต้องมาทำดีกับฉันหรอก
การกระทำที่เธอแสดงออก..ล้วนเสแสร้ง
ไปอยู่กับเขา...เรื่องของเราเป็นแค่การแสดง
แสนเหนื่อยล้าหมดแรง..กับการแสดงที่ปวดใจ
การแสดงมันจบแล้ว
จากนี้คงไม่มีวีแวว..ของคนหน้าตาดีที่โหดร้าย
ทิ้งกันได้ลงคอ...ปวดร้าวทรมานเหมือนคนใกล้ตาย
เหมือนคนป่วยไม่สบาย โดนพิษรัก.ทำร้าย..จนปวดระบม
11 กุมภาพันธ์ 2547 14:54 น.
zilver
ใจไม่มีวันแพ้
ไม่เคยอ่อนแอ..ไม่เคยหมดแรงหวัง
ขวากนามชีวิตมากแค่ไหนไม่เคยหมดแรงพลัง
หากท้อแท้และพลาดพลั้ง..ไม่เคยมานั่ง..ช้ำใจ
ชีวิตย่อมมีอุปสรรคและปัญหา
ดีใจ..เสียน้ำตา......มีสนุกสนานเฮฮาและอ่อนไหว
สุขบ้างทุกข์บ้าง..นั่นแหละรสชาติชีวิต..ต้องก้าวไป
หากล้มจงลุกขึ้นใหม่..อย่าหวั่นไหว..อย่าหวาดกลัว
ไม่มีกำลังใจจากคนอื่น
ขอเพียงใจเราหยัดยืน........ใจยังสู้
ทางเดินสายชีวิตที่ฟากฟ้าลิขิตและดู
คอยเฝ้ามองเราอยู่ไม่รู้ว่า..จะจบลงเมื่อไร
พ่อแม่..คนรอบข้าง
คอยส่งกำลังใจช่วยคลายความอ้างว้าง..หวั่นไหว
ถึงแม้ว่าทางเดินชีวิต..จะถูกลิขิตต่างกันไป
แต่อย่างน้อยกำลังใจ....เราจะคอยเติมให้กัน
.............(จนเต็ม)........................
11 กุมภาพันธ์ 2547 14:36 น.
zilver
อยากแสดงออกให้เธอรู้
อยากจะทำให้เธอดู...ให้เธอเเห็น
เจอเธอทุกวันตั้งแต่เช้า....จนถึงเย็น
อยากให้รู้ว่าฉันไม่ได้เป็น..อย่างที่ใครๆเห็นและเข้าใจ
ฉันอาจบ้าๆบอๆไม่เอาถ่าน
ใครเห็นก็ปวดกบาล...เกินทนไหว
แกล้งใครเค้าไปทั่ว..ทำอะไรเอาแต่ใจ
แต่อยากให้รู้ว่าคนนี้งัย..ที่ทั้งหัวใจให้แต่เธอ
อยากเดินเข้าไปบอกว่ารัก
แต่กลัวคนใจดำทำอกหัก...ทำใจเพ้อ
กลัวกินไม่ได้นอนไม่หลับ..เพราะผิดหวังจากเธอ
ก็เลยได้แต่นอนละเมอ..เพราะรักเธออยู่ข้างเดียว
10 กุมภาพันธ์ 2547 11:39 น.
zilver
ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย
กับข้อความมากมายจากหลายคนที่แวะมาเยี่ยม
ขอขอบคุณขอบจัยสิ่งที่พูดไปไม่ใช่ตามธรรมเนียม
แต่ได้มีการเตรียมตัวพุดมาก่อนตั้งหลายวัน
เป็นแค่สมาชิกหน้าใหม่
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยจัย..จากความรู้สึกข้างในตัวฉัน
แนะนำzilverบ้าง..ไม่อยากอ้างว้างทุกวัน
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยแล้วกัน.เพียงแค่นั้นก็ดีใจ
คุณผู้หญิงไร้เงาที่น่ารัก
ขอบคุณที่แวะเข้ามาทายทัก..ชิดใกล้
ขอบคุณ..น้องกาญ..จากดวงใจ
ที่เข้ามาให้กำลังใจมาเยี่ยมกัน
ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆอีกหลายคน
ที่เข้ามาแวะเวียนวน.เข้ามาเยี่ยมฉัน
ไม่มีอะไรมากอยากให้มีความสุขทั่วกัน
มีความสุขในทุกวัน...สุขสันต์วันธรรมดา