21 กันยายน 2547 13:40 น.
zilver
จะว่าอะไรมั๊ย....
หากจะบอกบางสิ่งที่ซ่อนไว้ข้างในใจนี้
จะว่าอะไรมั๊ย............ถ้าความรู้สึกที่มี
มันมากเกินกว่าที่....ใจควรจะเป็น
จะว่าอะไรมั๊ยคนดี
หากจะบอกว่าบางสิ่งเก็บไว้ในใจ..ซ่อนเร้น
จะว่าอะไรมั๊ยถ้าจะตามไปส่ง......ทุกเช้าเย็น
จะว่าอะไรมั๊ยถ้าเราจะขอเป็น.....คนสำคัญ
ขอให้เป็นเราได้ใหม
คนที่อยู่ข้างในใจ...เธอคนนั้น
ขอเป็นเราได้มั๊ย..อยากให้เราเป็นคนรักกัน
ขอให้เป็นฉัน.....คนที่อยู่ด้วยกัน....ทุกคืน.....
อยากให้เราเป็นคนที่สำคัญ
ไม่อยากให้เป็นเพื่อนคนนั้นหรือ..คนนี้
เพื่อนมีเยอะแล้วไม่อยากแห้วเพราะคนดี
สี่ห้องหัวใจทึ่เธอมี..ยกให้เราคนนี้....
............รับรองไม่ขาดทุน........................
19 กันยายน 2547 10:44 น.
zilver
แผ่นดินสะท้านฟ้าดินโกรธกริ้ว
สายลมพัดปลิวหิ้วเอาใจแทบล้มหาย
เสียงฟ้าดินพิโรธสั่งโทษให้คนตาย
น้ำหลากมากหลายส่งผลร้ายทุกแดนดิน
หลับไม่เต็มตื่นดั่งยืนอยู่บนเส้นด้าย
ความกลัวไม่รู้คลายวอดวายไม่จบสิ้น
หลายต่อหลายครั้งที่ต้องเจ็บช้ำน้ำตาริน
สายน้ำคอยกลืนกินทุกสิ่งสิ้นให้จมไป
หลังจากฟ้ามืดแผ่นดินร้าว
สายรุ้งทอแสงแวววาวกลางฟ้าใส
รุ้งเจ็ดสีสีสดพระอาทิตย์ช่างงดงามจับใจ
เช้าของวันใหม่คือเช้าของใจที่ผ่อนคลาย
พายุ..ยังมีวันจบสิ้น
อุปสรรคชีวิตมากชิ้นย่อมมีวันจางหาย
อย่าท้อกับปัญหาอย่าอ่อนล้ากระวนกระวาย
ทุกปัญหาจะต้องคลาย..สิ่งที่เราให้กันได้
...........คือกำลังจัย........................
19 กันยายน 2547 10:06 น.
zilver
หนึ่งกำลังจัยจากใครคนนี้
หนึ่งกำลังจัยดีๆจากคนคนนี้....ที่ห่วงหา
หนึ่งกำลังจัยน้อยๆคอยใส่ใจ..ทุกเวลา
หนึ่งความห่วงหาที่กลั่นออกมาจากห้วงใจ
ขอบคุณสำหรับการcomment
ขอบคุณที่เข้ามาเป็น.......กำลังจัยให้
ขอบคุณทุกตัวอักษรคนที่อ่านกลอนแล้วสุขใจ
ขอบคุณทุกๆกำลังจัยที่มีให้...เสมอมา
ไม่มีอะไรจะให้...
ไม่แค่ความห่วงใยอาจไม่ใช่อะไรที่เท่าฟ้า
มีแค่ความรู้สึกจากห้วงลึกกลั่นเป็นคำพูดจา
อยากบอกทุกคนที่เข้ามา....ว่าขอบจัย
ขอบคุณครับที่เข้ามาเป็นกำลังจัย
19 กันยายน 2547 09:53 น.
zilver
ไม่เคยบอกเธอถึง...เหตุผล
ไม่เคยบอกเธอว่าเจ็บมากแค่ไหน
ไม่เคยบอกเธอว่าจากมาเพราะอะไร
ไม่เคยบอกเธอว่าใจฉันคนนี้แทบใกล้ตาย
เดินจากไป...ช้าๆ
ไม่อยากให้เธอรู้ว่า....หัวใจแทบสลาย
ไม่อยากให้เธอต้องเจ็บ..เพราะเธอมีค่ามากมาย
ไม่อยากให้ธอต้องอาย..หากมีใครเขาว่าเธอ
ต่างกันราวดินและฟ้า..
แค่เธอยอมพูดจา...หัวใจก็อบอุ่นเสมอ
แต่ยิ่งเธอดีต่อกันเท่าไหร่..ฉันก็ต้องไกลจากเธอ
ทุกครั้งที่ได้เจอ..รู้ดีเสมอว่าฉันเป็นใคร
ไม่ใช่ไม่คู่ควร...
แต่สิ่งที่ฉันเป็นล้วนไม่ดีอย่าได้สงสัย
เหมือนดินกับฟ้าเหมือนหงส์กับกาไม่อาจคู่ใจ
แค่คนไม่เอาไหนที่มีใจ......ให้กับตัวเธอ
18 กันยายน 2547 11:05 น.
zilver
จับปากกาเวลาเหงา
สมุดบันทึกเล่มเก่าคอยเฝ้าค้นหา
บันทึกเป็นตัวอักษรเป็นบทกลอนหนึ่งขึ้นมา
เขียนเขียนตามประสาคนนึงเวลาที่เหงาใจ
คือที่ระบายความรู้สึก
หากใช่แค่สมุดบันทึกเล่มหนึ่งไม่
แต่สิ่งที่เฝ้าเขียนคือบทเรียนทั้งชีวิตของใจ
มีค่ามากที่สุดรู้ใหมมากที่สุดในใจไม่เคยทิ้งกัน
มอบให้คนคนหนึ่ง
อาจดูไม่ค่อยซึ้งสมุดเล่มนึงเล่มนี้ของฉัน
มอบให้เธอคนดีรับไว้หน่อยสิแล้วค่อยว่ากัน
ถ้าไม่รังเกียจฉันอ่านหน่อยแล้วกันจะได้เข้าใจ
ก็เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งอย่างนี้
แต่เขียนได้เขียนดีความรู้สึกที่มีเธอรู้ใหม
ทุกตัวอักษรวอนให้เธอคนดีโปรดเข้าใจ
เขียนอาจไม่ซึ้งเท่าไหร่แต่ที่ให้ไป....
......คือเรื่องราวของใจที่ได้รักเธอ...
หน้าส่วนตัว
1274
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟzilver
